KONKHRA

[Busol]

Cos w tym jest, po pierwszych kilku przesłuchaniach nie ruszyło mnie praktycznie wcale i odpusciłem na jakis czas, myślałem sobie, że niby fajnie, że wrócili w cięższe rejony, bo kiedys bardzo lubiłem pierwsze trzy płyty, ale jednak jakieś słabe mi się to wydawało, wrzuciłem do auta jakiś tydzień temu i jest grane na okrągło, coraz bardziej mi się podoba i coraz więcej ciekawych patentów odkrywam przy okazji każdego kolejnego przesłuchania, sam się temu dziwię, bo to w sumie niby nic specjalnego, no ale jednak nie zmieniam na nic innego i dalej leci codziennie w aucie ;)

[helpme]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=04DAPjN9Dyo[/youtube]
Jak jest wydana ta ostatnia płyta? Chodzi mi zarówno o LP, jak i CD (wiem, że digi).

[Żułek]

it`s alive

29 listopad

[Mol]

[Mol]

cos dla trzech na krzyz fanow tego zespolu w PL: https://apocalypticrites.blogspot.com/2 ... light.html

[Hellion]

Chętnie posłucham nowego albumu po tej recenzji.

W 2003 roku byłem na ich koncercie w Szczecinie i pamiętam, że podobało mi się w opór.

[SODOMOUSE]

demo 1991 bez remasterru...."malgrowth"

[Sgt. Barnes]

Jedyne co kojarzę z tego bandu, to ten kawałek i TO SOLO!

[Mol]

jak wielu Mieli Murphy'ego i Kontosa wiec hype poszedl chwilowo w gore

[Pacjent]

Konkhra to zespół, który balansuje na krawędzi. Z racji preferowanego stylu grania niewiele mu brakuje, żeby poślizgnęła mu się noga, co może się skończyć wylądowaniem w bagnie. Takie sytuacje miały już miejsce na albumach „Nothing is Sacred” i „Come Down Cold”. Na szczęście w pewnym momencie przyszło otrzeźwienie. Do kapeli wrócili muzycy, którzy grali w niej w pierwszej połowie lat 90. Efektem był znakomity album „Alpha and the Omega”, spełniający wszelkie warunki prawowitego następcy najlepszych krążków Duńczyków. Nie inaczej jest na nowej płycie. W miarę nowoczesne brzmienie nie kłuje w uszy, bo pasuje do niego groove death metal, który namiętnie wykonuje Konkhra. W przeciwieństwie do poprzedniczki nowa płyta jest bardziej zróżnicowana. Otwierający ją „Sad Plight of Lucifer” posiada bardzo sympatyczny slayerowski akcent gitarowy, a „Seven Plagues” jest ciężkim walcem, oczywiście w skali stylu Duńczyków. Jednym z najlepszych momentów jest z kolei „Nothing Can Save You”, bardzo deathmetalowy ze zgrabną solówką i zróżnicowanymi wokalami. Podobnie jest z „Artificial Sun”, który jest momentami jeszcze szybszy i zapowiada się na znakomity koncertowy napieracz. „Resurrection Machine” to z kolei ukłon w stronę starych, dobrych czasów, bowiem brzmi, jakby Loudblast oddawał hołd death metalowi z Florydy. Moim faworytem jest „Gates of Paradise”. Takiej Konkhry chcę jak najwięcej. Gonitwa gitar z perkusją, wyraźna melodia i oszczędne, ale brutalne popisy wokalisty.
Miło ze strony autorów „Sad Plight of Lucifer”, że nie umieścili tutaj żadnego zapychacza, czy utworu zbędnego. Nagranie kolejnego albumu musiało być dla nich procesem twórczym i dającym satysfakcję. Nie było w nim miejsca na odwalanie pańszczyzny, a skorzystanie z dobrych doświadczeń trzech pierwszych płyt zaprocentowało rzadko spotykanym współcześnie materiałem, bo przecież nikt już tak nie gra?