BLACK MAGICK SS

[Raagoon]

Widzę że młodsi nie kumają, że to muzyka do powiedzmy nieco kwaśnej biby, czysta rozrywka a nie szukanie trzeciego wysublimowanego dna jak w deathspell omega. Za to sporo wśród znajomych czy kolekcjonerów 40+ wciąż poruszenie gdy wychodzą wznowienia rzeczonego hordu. Swoją drogą wbijanie do każdego tematu o zespołach, które mi nie leżą, albo coś mnie tam uwiera...kiedyś myślałem, że to polskie, ale potem trafiłem na ruskie forum i tam to samo xD

[Dragazes]

Dla mnie to po prostu dojebane piosenki tworzą, hit na hicie. Pierwszy i ostatni album są najlepsze. W sumie zdziwiło mnie jak bardzo ostatnia płyta mi się spodobała bo raczej tego typu muzyki nie słucham.
Estetyka to jak dla mnie taki bardziej edgy Ghost, scooby-doo, zabawa tabu. Pedofilia i nazim to chyba jedyne tematy zakazane, których po prostu ruszać nie wolno jeśli chce się istnieć w sferze publicznej, o ile z tej pierwszej nie da się przetworzyć w coś akceptowalnego nawet z przymrużeniem oka, to kolorowa symbolika nazistowska jednak się w "podziemiu" sprzedaje. Z dużą dozą prawdopodobieństwa mogę powiedzieć, że pewnie nigdy bym o bmss nie usłyszał gdyby nie to

[tabaluga]

w podobnych klimatach polecam zespół edelweiSS

[tabaluga]

czytałem kiedyś plotke że bmss to tak naprawde goście z tarot :>
https://www.metal-archives.com/bands/Tarot/3540378034

[Sturm]

Te wszystkie epigońskie zespoliki z czachami i dwoma S w nazwie to gówno przeokrutne. Jakiś sens z tego miało tylko Assassination (podejrzewam, że robione przez typów z Death In Rome), tylko na pierwszej płycie, bo kolejne były już kompletnie niestrawne.

Najcelniej podsumował BMSS Kol. Dragazes powyżej. Ja dodam jeszcze tylko, że zarzut odgrywania jednego patentu jest niesprawiedliwy. Inaczej było na EPkach, inaczej na „Kaleidoscope Dreams” i „Spectral Ecstasy” (faktycznie tylko mniej udanej replice poprzedniczki), inaczej na „Rainbow Nights” gdzie wszedł post-punk, nawiązana do 70'sowego progu czy new romantic, jeszcze inaczej na „Burning Bridges” z 80'sowym disco w jednym z numerów. W całym przekroju to właśnie całkiem zróżnicowana muzyka. A wszystko pewnie wylęgło się z czystej zabawy w muzyczne oksymorony, która dała efekt nasuwający autorom myśl, żeby to jednak pociągnąć dalej w poważniejsze granie.

[Raagoon]

Te wszystkie epigońskie zespoliki z czachami i dwoma S w nazwie to gówno przeokrutne.

Ale Patriarkh to cię zaskoczył na plus i takie granie to guilty pleasure. Może Black Magick SS po prostu zostaw starszym?

[Sturm]

Nie zrozumieliśmy się. BMSS lubię po zbóju, a „KD” i „RN” słucham regularnie jako przedniej (i zwartej czasowo) hiciorni. A dissuję ich epigonów, których cała masa wyległa gdzieś koło 2019-20, kiedy o BMSS zrobił się szum. I jak większość epigonów, byli bardzo bladymi odbiciami mistrzów.

[Raagoon]

The Gates z Quebecu miewa momenty i całościowo daje radę.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Ugh, tyle co na tej okładce to bym nie wziął:-)