Coroner - Najlepszy Album

[Pteroczłek]

Mental Vortex najlepsza, zaraz potem Grin.

Ktoś, kto gra na gitarze i spróbuje to odegrać, dopiero w pełni doceni kunszt wykonawczy i kompozytorski pana V.

Zgadza się. Ten kawałek to mistrzostwo świata.

[Alsvartr]

Solówka w "Son Of Lilith" to absolut. Zresztą same riffy, sam sposób gry Vetterliego na gitarze w tym kawałku jest bajeczny. Ktoś, kto gra na gitarze i spróbuje to odegrać, dopiero w pełni doceni kunszt wykonawczy i kompozytorski pana V.

Jest bardzo trudny (mogę sobie pomarzyć żeby coś takiego w miarę płynnie, w tempie i do tego czysto zagrać ;)), ale bez przesady. Myślę, że jest masa gitarzystów którzy by to zagrali bez większego problemu, więc kompozycyjnie może to i kunsztowne, ale wykonawczo to nie popadajmy w paranoję. ;)

[Harlequin]

A ja preferuje solówkę z "Serpent Moves" z "Grin" - dla mnie jedna z lepszych jakie słyszałem, pełna emocji i słychać, że nie zrobiona na odpierdol. Zresztą Od NMC chyba żadna solówka Vetterliego nie jest zrobiona na odpierdol. :)) Dla mnie jeden z najlepszych i najbardziej kreatywnych gitarzystów metalowych. :)

[Bonny]

kto pamięta taki kanadyjski zespół D.B.C.?
kuzyni Coroner zza wielkiej wody. crminaly forgotten & underrated

[Harlequin]

Nie słyszałem, ale Kanadyjczycy zazwyczaj potrafią dobrze napierdalać :) trzeba będzie oblukać :)

[Pteroczłek]

Jest bardzo trudny (mogę sobie pomarzyć żeby coś takiego w miarę płynnie, w tempie i do tego czysto zagrać ;)), ale bez przesady. Myślę, że jest masa gitarzystów którzy by to zagrali bez większego problemu, więc kompozycyjnie może to i kunsztowne, ale wykonawczo to nie popadajmy w paranoję ;)

Oczywiście, że po odpowiedniej ilości ćwiczeń wszystko można zagrać bez problemu, ale to o niczym nie świadczy.
W samej warstwie rytmicznej "Son of Lilith" nie ma jakiejś ekwilibrystyki, a dopiero sposób w jaki wszystkie zagrywki są tu poskładane do kupy i płynność, z jaką zostało to zagrane przez Vetterliego to jest to o co, jak przypuszczam, chodziło Drone'owi. Żaden, choćby najlepszy, gitarzysta nie powtórzy tego z tym feelingiem.

Truizm, ale technika to nie wszystko - weźmy pod uwagę casus Megadeth: choćby Broderick się dwoił i troił, nie zagra w "Hangar 18" tak zajebistych solówek jak Friedman. :)

[Harlequin]

No to o tym też mówiłem, ze Vetterli taki nie jest :)) szkoda, ze teraz gitarzyści wolą rzeźbić w gównie niż napisać coś z pomysłem :)

[Alsvartr]

Truizm, ale technika to nie wszystko - weźmy pod uwagę casus Megadeth: choćby Broderick się dwoił i troił, nie zagra w "Hangar 18" tak zajebistych solówek jak Friedman :)

Ten cały "feeling" to była dla mnie od zawsze abstrakcja. ;) No bo niby jakie kryteria miałbym niby przyjąć żeby określić, że ten gitarzysta go ma, a ten nie? Sposób kostkowania? Akcentowania nut? Dla mnie to takie rozmienianie się na drobne. Jak gitarzysta jest dobry technicznie to zagra wszystko i w moim odczuciu utwór na tym nie ucierpi.

[Pelson]

Obejrzyj sobie kiedyś konkurs Chopinowski. Będziesz widział i czuł różnicę pomiędzy zwykłym napierdalatorem w biało- czarne, względnie w struny, a kimś, kto stara się oddać za pomocą muzyki jakieś uczucia.

[Harlequin]

Truizm, ale technika to nie wszystko - weźmy pod uwagę casus Megadeth: choćby Broderick się dwoił i troił, nie zagra w "Hangar 18" tak zajebistych solówek jak Friedman :)

Ten cały "feeling" to była dla mnie od zawsze abstrakcja. ;) No bo niby jakie kryteria miałbym niby przyjąć żeby określić, że ten gitarzysta go ma, a ten nie? Sposób kostkowania? Akcentowania nut? Dla mnie to takie rozmienianie się na drobne. Jak gitarzysta jest dobry technicznie to zagra wszystko i w moim odczuciu utwór na tym nie ucierpi.

No to przytoczę wspomniany przykład:

Broderick - świetny technicznie gitarzysta, ale mam wrażenie, że napierdala dla samego napierdalania. 0 emocji w tej grze jest, solówki brzmią niemal identycznie. :P
Vetterli - też świetny technicznie gitarzysta, ale dwóch takich solówek od niego nie uraczysz.

Poza tym, jeśli sporo osób ma podobne zdanie, że ktoś napierdala w gitarę dla samego napierdalania, a inny gra z wyczuciem, że słuchaczowi przechodzi dreszczyk to chyba coś w tym musi być. :)

[est]

To jest oczywiste, wolę techniczne niedociągnięcia z porcją ładunku emocjonalnego niż jakiegoś wyrachowanego shreddera. ;)

[Riven]

i dlatego - co powtarzam od dawna - Nocturno Culto >>>>>>>>>>>>>>> Steve Vai

;)))))

[Pteroczłek]

Ten cały "feeling" to była dla mnie od zawsze abstrakcja (...)

No niestety sama technika to nie wszystko. Żeby stworzyć arcydzieło trzeba mieć jeszcze odrobinę wyobraźni. Taki Malmsteen też popierdala po gryfie z prędkością światła, i co z tego, jeśli od 30 lat wydaje w sumie tę samą płytę? :)

Wyobrażasz sobie Morbid Angel z innym gitarzystą niż Azagthoth?

[Harlequin]

Dlatego najbardziej cenię takich gitarzystów jak: Randy Rhoads, Alex Skolnick, Criss Oliva, Thomas Vetterli, Dimebag Darrell, Andy LaRocque, Trey Azagthoth, Zakk Wylde, Slash, Piggy d'Amour - każdy z nich ma swój unikalny styl, który szybko da radę wychwycić słuchając jakiegoś kawałka. :)

[Rattlehead]

Rudy, do chuja, Rudy!

[Pteroczłek]

oczywiście, że tak :)

[Alsvartr]

Ale zaraz zaraz, mnie się wydaje że mówimy o dwóch różnych sprawach. Jeżeli chodzi różnicę pomiędzy shredderami, a gitarzystami wkładającymi serce w muzykę to oczywiście się zgadzam. Chodzi o fakt, że jeżeli gitarzysta jest zajebisty technicznie, to umie zagrać dane solo równie płynnie co autor. Nie miałbym np. wątpliwości co do tego, że taki Petrucci zagrałby wszystko Coroner bez najmniejszego problemu. I gdyby w tym przypadku nie pozostawić mu miejsca na interpretację, a kazać wszystko zagrać tak jak jest w nutach/rozpiskach/tabach Vetterliego to myślę, że ciężko byłoby usłyszeć różnicę.

[Pteroczłek]

taki Petrucci zagrałby wszystko Coroner bez najmniejszego problemu. I gdyby w tym przypadku nie pozostawić mu miejsca na interpretację, a kazać wszystko zagrać tak jak jest w nutach/rozpiskach/tabach Vetterliego to myślę, że ciężko byłoby usłyszeć różnicę.

Na szczęście nigdy do czegoś takiego nie dojdzie, więc nie przekonasz się, że nie masz racji. :)

[Harlequin]

Hmmm, taka ciekawostka. Zakk Wylde zawsze starał się przearanżować solówki Rhoadsa czy Jake'a E. Lee. Wyjątkiem tutaj było solo z "Mr Crowley" które zawsze odgrywał wiernie nuta w nutę jak oryginał. I nigdy nie osiągnął tego zajebistego feelingu Rhoads'a, który emanuje z tego sola. :) A przecież też jest genialnym gitarzystą. :P Po prostu są pewne utwory/motywy/sola, które mają tylko jednego właściciela, który w momencie chwili przekazał takie, a nie inne emocje, których nie sposób skopiować. :)

To tak jakby ktoś miał zrobić cover "I will always love you" czy "Show must go on". :) Impossible. :)

[Alsvartr]

Dlatego mówię, że to dla mnie abstrakcja. ;) Ja tego nie czuję. ;)