Masterful Magazine

Castor i jak?

mam wszystkie płyty, nigdy nie zawiedli.

Ja mam wszystkie vinyle i wystarczy :).

proszę mi tutaj bez pyskówek.

Dla mnie "Distractive Killusions" jest płytą lepszą niż "God the Lux" - mniej więcej na poziomie Firefrost Arcanum. Zaryzykowałbym nawet twierdzenie, że ciut lepszą - stawiam ją na równi z moim ulubionym splitem z Black Altar.

Dziś odkryłem, że "Distractive Killusions" jest płytą tak osobistą, tak przejmująca i prawdziwą, że chyba nawet nie wypada kogoś do niej przekonywać, dzielić się emocjami, które wzbudza. "Distractive Killusions" to kwintesencja polskiego black metalu, "Distractive..." to pustka, to cisza błoga i przejmująca, "Distractive Killusions" to krzyk duszy, złowrogi i rozdzierający, "Distractive Killusions" to samotność, bo samotnym musi być wędrowiec, który doszedł do miejsca, w którym inni nawet w snach, stąpać się nie ważą.

"Distractive Killusions" to stan ducha wyzwolonego, wyzbytego ze zwierzęcej fizyczność, "Distractive Killusions" to nienawiść - skryta i obezwładniająca, "Distractive Killusions" to siła - dominująca i nieograniczona, "Distractive Killusions" to rozpacz unosząca się nad przepaścią, z rozczapierzonymi, czarnymi skrzydłami przesiąkniętymi słoną wilgocią. "Distractive Killusions" to wolność, wolność absolutna, wolność uświęcająca, wolność błogosławiona. "Distractive Killusions" to ciemność, to gruby i zimny płaszcz nocy, co chwilę zmieniający swoją konsystencję. "Distractive Killusions" to mądrość i wyniosłość, to duma i perfekcja. "Distractive Killusions" to upadły anioł, który wrócił zza światów, to moc nieokiełznana, niszczycielska i bezlitosna. "Distractive Killusions" to cichy szept nocy, to ostatni promień słońca zagubiony w bezkresnej ciemności, to szarość i mgła, to para wodna unosząca się w gęstym powietrzu, muskanym tylko drżeniem suchych liści, wspomnieniem minionego istnienia.

"Distractive Killusions" to szept - bliski i daleki, krzepiący i przerażający, "Distractive Killusions" to krzyk, to śmiech i płacz. "Distractive Killusions" to bezkresna przestrzeń, to ziarnko piasku zanurzone w bezkresnym wszechświecie. "Distractive Killusions" to strach, dławiący i obezwładniający - to paraliżująca trucizna zaklęta w trzewiach śmierci. "Distractive Killusions" to śmierć odległa we wspomnieniach, to ciało zastygłe w nagłym bezruchu, powolny rozkład i zgnilizna toczona przez robactwo. Ciemność obłędna i nieprzenikniona, to szept wykrzyczany w niemym świetle księżyca, to miłość zagubiona w lodowatej próżni.

"Distractive Killusions" to strach, niemy i bezszelestny, dziki i dławiący. "Distractive Killusions" to pożądanie - nagłe i natchnione, to przestrzeń między duchem, a ciałem, między umysłem a pragnieniem, między szczęściem, a niekończącą się tułaczką. "Distractive Killusions" to postrzępiona linia horyzontu, skrywająca obietnicę całkowitego spełnienia. "Distractive Killusions" to zimny deszcz, zmywający z ciała wspomnienia i krew, to niemy dreszcz przeszłości zwalczający cielesność przytłaczającą i brudną. "Distractive Killusions" to najlepsza płyta jaką stworzyła Vesania.

Na szczęście Orion nie poszedł w śmieszność, nie próbuje na siłę wskrzesić ducha muzyki sprzed lat - tworzy coś nowego, a z tym samym ładunkiem emocjonalnym. A negatywne emocje? Przecież na "Distractive Killusions" jest ich mnóstwo - nie mniej niż na starych płytach. "God the Lux" to był zwrot z dobrym kierunku - "Distractive Killusions" jest pierwszym krokiem.

"Distractive Killusions" to bardzo poruszający album - pełen emocji, opętany mrokiem, samotnością, wściekłością, agresją i rozpaczą. To powrót do rdzenia prawdziwej Vesani z okresu "Firefrost Arcanum" czy splita z Shadowem. To te same emocje - wyrażone tylko w inny sposób. Orion to ten sam człowiek, tylko starszy - dla mnie wciąż tak samo przekonywujący. Benton to inny człowiek - próbuje wskrzesić młodzieńcze opętanie, ale krzyż na jego czole dawno już się zabliźnił. Rany Oriona wciąż krwawią, wciąż palą, wciąż są udręką i rozkoszą.
Wściekłość Bentona była przejawem młodzieńczej rebelii, czystą prowokacją - nawet jeśli nie w pełni uświadomioną. Benton chciał być zły, Orion był zły. :) Benton pisał czerwonym atramentem, Orion krwią. Teraz Benton stara się przypomnieć sobie kolor czerwony, Orion rozdrapał rany i oddaje swą krew. Ze wszystkiego co słucham, słucham tylko co krwią zostało napisane. Pisz krwią, a dowiesz się, że krew jest życiem. Trawestując klasyka. :) Różnica między tymi płytami jest oczywista. :))

To zdecydowanie spójniejsza płyta i tylko pozornie łagodniejsza i bardziej przyjazna. God the lux był jak cięcie mieczem, "Distractive Killusions" jest jak sztylet wślizgujący się bezszelestnie pomiędzy żebra.

Lykantrop pisze: Na szczęście Orion nie poszedł w śmieszność.

w sumie mogłes tylko to skopiowac :)

Lykantrop pisze:Na szczęście Orion nie poszedł w śmieszność

hahahahahahah

Nie słyszałem chyba ani minuty muzyki tego zespołu. :)

ostatnia fajna płyta , nie wiem czemu ale kojarzy mi się z dimmu borgir

pewnie dlatego, że brzmi jak dimmu borgir, ale nie jestem pewien

W sumie nie wiem jak brzmi aktualnie Dimmu, bo obraziłem się wieki temu i wyprzedałem nawet te średniawki z początku działalności.

nic nie tracisz

Ja tam jestem pewien, ze nawet zyskałem, zyskałem spooro czasu na sluchanie płyt których obiektywna wartosc jest duza. ;)

vicek pisze:ostatnia fajna płyta , nie wiem czemu ale kojarzy mi się z dimmu borgir

Może dlatego że zajebali z dimmu nawet perkmana

Adrian696 pisze:

Vitriol pisze:nic nie tracisz

ja tam jestem pewien, ze nawet zyskałem, zyskałem spooro czasu na sluchanie płyt których obiektywna wartosc jest duza ;)

Nie zaczynajmy znowu!

Adrian696 pisze:

Vitriol pisze:nic nie tracisz

ja tam jestem pewien, ze nawet zyskałem, zyskałem spooro czasu na sluchanie płyt których obiektywna wartosc jest duza ;)

niestety, dokonania tego zespołu od lat śmierdzą niemytą pizdą. z ostatniej podoba mi się tylko patent gdzie śpiewa ta brzydka laska z djerv. reszta do kosza

606996 - Behemoth Music Orion Vesania.jpg

Adrian696

hmhmhm

Nuda. uwielbienie mas wobec tego raczej nieciekawego projektu pozostaje dla mnie zagadką. Może chodzi o to, że to kiczowate strasznie jest, a pospólstwo lubi kicz, nie wiem.

Vitriol pisze:niestety, dokonania tego zespołu od lat śmierdzą niemytą pizdą. z ostatniej podoba mi się tylko patent gdzie śpiewa ta brzydka laska z djerv. reszta do kosza

Z całej tej arcychujawej płyty tylko 1 kawałek jest dobry :



a i tak zjada całą twórczość Vanessy

Ale gówno te wokale... :E