Masterful Magazine

Miał być temat, to byndzie. Kolega Ratlerhead z kresów wschodnich odkopał zacną rzecz i od wczoraj stałem się jej niewolnikiem i pewno tak zostanie przez najblizsze kilka dni. Mowa tu o pochodzącym z New Jersey THE BANNER i ich najnowszej płycie GREYING.

Nie znam poprzednich płyt Amerykańców, ale to co tutaj otrzymujemy to zmetalizowany hardcore (nie mylić z metalkorę i pedalskimi melodyjkami), ze sporą dawką potężnych i miażdżących zwolnień. Całość jest polana nieco mrockim i gotycznym sosę (ten klimat!!!), a i sporo odniesień do ambientu i zawaolowanego black metalu sie usłyszy (pożywka do Plastka i jego uwielbienia do pseudoreligijnego plumkania sie tu moze znaleźć). Dużo róznorodnych pogłosów, dość nowoczesne brzmienie (ach ten pedalski werbel - patrz casus ostatniej płyty Akierkoke).

Po przeczytaniu tego co napisałem zastanawiam się czy to oby na pewno zachęta, ale myślę, że mogę podpisać pod tym znak jakość Prosiaczka, bo GREYING to kawał naprawdę dobrej i pomysłowej muzyki. W sumie nie znam drugiej kapeli, która grałaby podobnie. Jutuba nie wklejam bo to nie gimbazjum i paniczom na tacy podawać nie trzeba ;)

Podczas jedynego odsłuchu włączyło się mi również światełko z napisem "sludge", ale muszę to jeszcze zweryfikować. Dobry album, więc kiepski odzew na forum.

ok, ale za mało dymu

Po zacnej rekomendacji zdecydowałem, że zapoznam się w tempie jak najszybszym. Śmiga to gdzieś w mpchujkach, żeby w ciemno nie brać?

Po opisie i podnieceniu Prosiaczka spodziewałem się jakiegoś niesamowitego mariażu dwóch zupełnie przeciwstawnych światów, a tu dostałem zaledwie przyzwoitą muzykę. Co więcej, chłopakom zdecydowanie lepiej wychodzą te spokojniejsze fragmenty. Są lepiej dopracowane, przykuwają uwagę i przede wszystkim zapadają w pamięć. Zupełnie odwrotnie niż ta sieka na jedno kopyto. Szkoda, że tych spokojnych fragmentów jest tak mało. Cała płyta taka powinna być. Nie mówię, że to zła muzyka. Jest ok, ale ogólnie to nie więcej niż 3/6 w porywach 3.5/6.

Ja tam jeszcze słyszę sporo dobrego spod znaku Diabolus in Musica i God Hates Us All. Cholernie mnie to wkręciło, nie to żebym się zesrał z zachwytu, ale totalnie mnie to zaintrygowało. Kolega nicram słusznie zauważył, że te wolniejsze fragmenty świetnie im wypadły. Taki Sunlight zrobił mi miłą krzywdę.

Po tym jak wczoraj poleciała kilka razy mam wrazenie, ze nie chce juz jej kupic :) Dobra płyta, ale szybko mi emocje opadły. Niemniej nadal zachęcam do odsłuchu.

Sprawdziłem wczoraj i mnie się spodobało. No ale pod względem hardcore, to nie mam wysublimowanego gustu. Ważne, żeby riffy fajne były, i darcie pyska. Jeśli miałbym tu wyróżnić utwory, które najlepiej zapadły mi w pamięć, to wymieniłbym otwierający płytę "The Dying of the Light" oraz instrumentalny "Bones to Dust". Nie można po tym oczekiwać jakiejś wielkiej innowacyjności. Warto w każdym razie sprawdzić, bo fajnie się tego słucha.

Ja po paru odsłuchach skłaniam się ku przekonaniu, że hc to mylny trop. Ta płyta sięga głebiej i rozpycha się trochę po tych głębinach.