Masterful Magazine

Angielski SARPANITUM to w dużym uproszczeniu taki NILE/HATE ETERNAL dla fanów uboższych duchowo tzn. o wiele bardziej melodyjny, ze szczególnym naciskiem na partie gitar, które nawiasem mówiąc momentami zapierają dech w piersiach. To muzyka zdecydowanie efekciarska, wysoce przystępna bez większych tajemnic. Coś dla ludzi, którzy mają mało czasu. Tu klawisz - często w towarzystwie solóweczki, wzorcowe wręcz deathmetalowe wokale i perkusja pozbawiona denerwującego syntetycznego brzmienia. Wszystko dotyczy nowego albumu "Blessed Be My Brothers...", bo debiutu jeszcze nie zgłębiłem.

" onclick="window.open(this.href);return false;
" onclick="window.open(this.href);return false;

Jakoś nie mogę się zdecydować czy nowy album jest wart zakupu, czy jednak odpuścić... Chwilami jest naprawde świetnie ale ta pompatycznosc i zbytnia melodyjność trochę mnie przyhamowuje. Debiut jest fajny mimo, że cierpi z powodu kiepskiego brzmienia beczek. Dużo więcej tam ognia i pazura. Trochę poczekam i spróbuje ponownie, moze bardziej mi podejdzie.

Pamiętam debiut - swego czasu mi się podobał, takie orientalne to trochę było, więcej Isztar czy innych bóstw, miało to swój klimat i urok. Odpowiedni ciężar i moc, natomiast z nowej przesłuchałem jeden kawałek i tak jakoś.... no nie weszło, bardziej melodyjne mi się zdawało, ale to może być efekt tego, że jak go przesłuchałem to w głowie huczało mi coś zupełnie innego. Na dniach sprawdzę co tam wysmażyli.

Dokopałem się dziś do ''Blessed Be My Brothers'' i robię odsłuch. Ciekawe granie, zero nudy. Trzeba będzie śledzić ten band.

Zespół Leona z równie interesującego Mithras (ich bardzo dobra pierwsza płyta nasuwa zresztą pewne skojarzenia z twórczością Sarpanitum - później odlecieli w kosmos, ale jakość nie uległa zmianie). Ciekawy, klimatyczny death metal ze sporą dozą oryginalności. Bardzo sobie cenię oba projekty pana Macey'a .