Masterful Magazine

kapela zacna a tematu brak w ramach nadrobienia kawałek z nowej nadchodzącej drugiej płyty

http://decibelmagazine.com/blog/2015/9/ ... sary-crown

proszę nie linkować do zewnętrznych serwisów, nowy numer do odsłuchu w Waszym ulubionym serwisie:

http://masterful-magazine.com/news.php? ... &id=349470" onclick="window.open(this.href);return false;

dla Pana powyżej ostrzeżenie i ban do czasu premiery w/w wydawnictwa ;-)

dodatkowe, ważne informacje dotyczące nowego albumu pod poniższym linkiem

http://masterful-magazine.com/news.php? ... &id=349464" onclick="window.open(this.href);return false;

Analripper pisze:proszę nie linkować do zewnętrznych serwisów, nowy numer do odsłuchu w Waszym ulubionym serwisie:

Pic Rel (Analny przy PC)

Debiut jest bardzo fajnym def metalem na modłę INCANTATION. Nowy kawałek oczywiście mocarny. Czekam

Dobry utwór. Bardziej mroczny od starszego materiału.

Mocarny ten ostatni album, nie mam nic do zarzucenia - tylko słuchać!

Kto to w PL ma dostępne??

^^^^
Niestety póki co nikt.
Jak wypatrzysz, poproszę o Inf.

Nie wiem, jak zacząć - może tak: nie znam debiutu Grave Ritual. Nawet nie chciało mi się tego szukać w odmętach internetu ;)
Przechodząc do Morbid Throne - jeśli ktoś z Was szuka grobowego death metalu, śmierdzącego kryptą, to powinien się tym albumem zainteresować. A nie taki pospolity zaduch wionie od tego krążka - nie chłodny i wilgotny, do którego każdy z nas jest raczej przyzwyczajony (z racji zainteresowań muzycznych i dorocznych wizytacji cmentarnych chociażby ;)), lecz ciepławy i cierpki (prawdopodobnie odpowiedni do klimatu, jaki panuje w Alabamie), lepki i wwiercający się w nozdrza. Słychać tu głównie inspiracje krajanami - Incantation oraz Autopsy (głównie z okresu Severed Survival, jest kilka odjazdów w stylu AotU) - choć produkcja krążka, a głównie gitar, przywodzi na myśl fińską szkołę wiosłowania (mimo pewnego "zgruzowania"). Co jeszcze zwraca uwagę? Zdecydowanie wokal. Trzeba posłuchać, pięknie rwie się i bulgocze - chociażby w Masters and Slaves. Album rozkręca się powoli, na obroty wchodzi przy Adversary Crown, punkt kulminacyjny osiągając na wysokości Tyrant's Hammer - i w zasadzie trzyma poziom do końca, ostatni utwór zaś kończy się w taki sposób, że rzadko kończy się u mnie na pojedynczym przesłuchaniu.
Generalnie, nie jest to album wybitny, nawet nie bardzo dobry - ale jest na swój sposób szczery i niewymuszony, toteż znajduję go udanym i pewnie umieściłbym go wysoko na liście zeszłorocznych złych uczynków, gdybym miał taką sporządzić.

Sybir pisze:Nie wiem, jak zacząć - może tak: nie znam debiutu Grave Ritual. Nawet nie chciało mi się tego szukać w odmętach internetu ;)
Przechodząc do Morbid Throne - jeśli ktoś z Was szuka grobowego death metalu, śmierdzącego kryptą, to powinien się tym albumem zainteresować. A nie taki pospolity zaduch wionie od tego krążka - nie chłodny i wilgotny, do którego każdy z nas jest raczej przyzwyczajony (z racji zainteresowań muzycznych i dorocznych wizytacji cmentarnych chociażby ;)), lecz ciepławy i cierpki (prawdopodobnie odpowiedni do klimatu, jaki panuje w Alabamie), lepki i wwiercający się w nozdrza. Słychać tu głównie inspiracje krajanami - Incantation oraz Autopsy (głównie z okresu Severed Survival, jest kilka odjazdów w stylu AotU) - choć produkcja krążka, a głównie gitar, przywodzi na myśl fińską szkołę wiosłowania (mimo pewnego "zgruzowania"). Co jeszcze zwraca uwagę? Zdecydowanie wokal. Trzeba posłuchać, pięknie rwie się i bulgocze - chociażby w Masters and Slaves. Album rozkręca się powoli, na obroty wchodzi przy Adversary Crown, punkt kulminacyjny osiągając na wysokości Tyrant's Hammer - i w zasadzie trzyma poziom do końca, ostatni utwór zaś kończy się w taki sposób, że rzadko kończy się u mnie na pojedynczym przesłuchaniu.
Generalnie, nie jest to album wybitny, nawet nie bardzo dobry - ale jest na swój sposób szczery i niewymuszony, toteż znajduję go udanym i pewnie umieściłbym go wysoko na liście zeszłorocznych złych uczynków, gdybym miał taką sporządzić.

dobry patchworkow'y szajs (pozszywali - trochę stąd, trochę stamtąd)
oby więcej takich średników (w bieżącym roku marnie z takim graniem)

W tym roku wypływają inne rzeczy - Chthe'ilist, Howls of Ebb, Nucleus, pod koniec 2015 Khthoniik Cerviiks. Choć muszę przyznać, że takie bezpretensjonalne płyty są miłe również memu sercu.

Sybir pisze:pod koniec 2015 Khthoniik Cerviiks

czeka mnie niedługo odsłuch, zacna kapela

Ascetic pisze:

Sybir pisze:Nie wiem, jak zacząć - może tak: nie znam debiutu Grave Ritual. Nawet nie chciało mi się tego szukać w odmętach internetu ;)
Przechodząc do Morbid Throne - jeśli ktoś z Was szuka grobowego death metalu, śmierdzącego kryptą, to powinien się tym albumem zainteresować. A nie taki pospolity zaduch wionie od tego krążka - nie chłodny i wilgotny, do którego każdy z nas jest raczej przyzwyczajony (z racji zainteresowań muzycznych i dorocznych wizytacji cmentarnych chociażby ;)), lecz ciepławy i cierpki (prawdopodobnie odpowiedni do klimatu, jaki panuje w Alabamie), lepki i wwiercający się w nozdrza. Słychać tu głównie inspiracje krajanami - Incantation oraz Autopsy (głównie z okresu Severed Survival, jest kilka odjazdów w stylu AotU) - choć produkcja krążka, a głównie gitar, przywodzi na myśl fińską szkołę wiosłowania (mimo pewnego "zgruzowania"). Co jeszcze zwraca uwagę? Zdecydowanie wokal. Trzeba posłuchać, pięknie rwie się i bulgocze - chociażby w Masters and Slaves. Album rozkręca się powoli, na obroty wchodzi przy Adversary Crown, punkt kulminacyjny osiągając na wysokości Tyrant's Hammer - i w zasadzie trzyma poziom do końca, ostatni utwór zaś kończy się w taki sposób, że rzadko kończy się u mnie na pojedynczym przesłuchaniu.
Generalnie, nie jest to album wybitny, nawet nie bardzo dobry - ale jest na swój sposób szczery i niewymuszony, toteż znajduję go udanym i pewnie umieściłbym go wysoko na liście zeszłorocznych złych uczynków, gdybym miał taką sporządzić.

dobry patchworkow'y szajs (pozszywali - trochę stąd, trochę stamtąd)
oby więcej takich średników (w bieżącym roku marnie z takim graniem)

Dokładnie Tomasz, idealnie określenie ,że ten materiał jest pozszywany stąd i zowąd. Przyjemny w odsłuchu jest bardzo , płynie sobie przez te 30 minut trwania ale pozostawia pewien niedosyt. Widzę po chłopcach ,że potencjał maja nielichy i czerpią z dobrych wzorców. Czekam na następne wydawnictwo i postawienie kropki nad "i".

Swoją drogą znakomite zdjęcie, takie urokliwe, dobrze oddające ducha najlepszych lat świetności tej muzyki z której tak czerpią.

tomaszm pisze:

Ascetic pisze:

Sybir pisze:Nie wiem, jak zacząć - może tak: nie znam debiutu Grave Ritual. Nawet nie chciało mi się tego szukać w odmętach internetu ;)
Przechodząc do Morbid Throne - jeśli ktoś z Was szuka grobowego death metalu, śmierdzącego kryptą, to powinien się tym albumem zainteresować. A nie taki pospolity zaduch wionie od tego krążka - nie chłodny i wilgotny, do którego każdy z nas jest raczej przyzwyczajony (z racji zainteresowań muzycznych i dorocznych wizytacji cmentarnych chociażby ;)), lecz ciepławy i cierpki (prawdopodobnie odpowiedni do klimatu, jaki panuje w Alabamie), lepki i wwiercający się w nozdrza. Słychać tu głównie inspiracje krajanami - Incantation oraz Autopsy (głównie z okresu Severed Survival, jest kilka odjazdów w stylu AotU) - choć produkcja krążka, a głównie gitar, przywodzi na myśl fińską szkołę wiosłowania (mimo pewnego "zgruzowania"). Co jeszcze zwraca uwagę? Zdecydowanie wokal. Trzeba posłuchać, pięknie rwie się i bulgocze - chociażby w Masters and Slaves. Album rozkręca się powoli, na obroty wchodzi przy Adversary Crown, punkt kulminacyjny osiągając na wysokości Tyrant's Hammer - i w zasadzie trzyma poziom do końca, ostatni utwór zaś kończy się w taki sposób, że rzadko kończy się u mnie na pojedynczym przesłuchaniu.
Generalnie, nie jest to album wybitny, nawet nie bardzo dobry - ale jest na swój sposób szczery i niewymuszony, toteż znajduję go udanym i pewnie umieściłbym go wysoko na liście zeszłorocznych złych uczynków, gdybym miał taką sporządzić.

dobry patchworkow'y szajs (pozszywali - trochę stąd, trochę stamtąd)
oby więcej takich średników (w bieżącym roku marnie z takim graniem)

Dokładnie Tomasz, idealnie określenie ,że ten materiał jest pozszywany stąd i zowąd. Przyjemny w odsłuchu jest bardzo , płynie sobie przez te 30 minut trwania ale pozostawia pewien niedosyt. Widzę po chłopcach ,że potencjał maja nielichy i czerpią z dobrych wzorców. Czekam na następne wydawnictwo i postawienie kropki nad "i".

Swoją drogą znakomite zdjęcie, takie urokliwe, dobrze oddające ducha najlepszych lat świetności tej muzyki z której tak czerpią.

jak zobaczyłem pierwszy raz to zdjęcie w ZT, to miałem następujące skojarzenie: pierwszy od lewej - zaraz komuś wyjebie petardę, drugi - pozycja zamknięta, poza tym lekko zdziwiony, trzeci to jak nic spierdolił z jakiegoś black trashowego bandu, czwarty to jak domniemam perkusista - jest gruby, ma wyjebane na wszystko i maca się po jajach (zwyczajowo jak nikt nie widzi za garami, tutaj przyzwyczajenie jakby było silniejsze ) + niepokojąco blisko stoi z tyłu za niedowidzącym - poza tym normalna sesja def metalowców z lat 90tych, czyli na cmentarzu -- ale to bez związku

jak wrócę do DM zespół będzie śledzony … bacznie, dodam

nie powiedzialbym, ze to taki incantationowy rip off. duzo dobrze pojmowanej przebojowosci, zajebista motoryka gitar. incantation to tektonika, tutaj tego nie ma. tu jest tylko wiercenie w skalach. milo sie slucha

abstract pisze:nie powiedzialbym, ze to taki incantationowy rip off.

Nikt czegoś takiego nie powiedział ;)

abstract pisze:duzo dobrze pojmowanej przebojowosci, zajebista motoryka gitar.

Trochę tej przebojowości faktycznie jest, głównie w trzech środkowych numerach. Gitary, oczywiście, robią robotę, choć chciałbym je usłyszeć w nieco mniej zmulonym brzmieniu (ale nie wiem, czy wtedy całość nie straciłaby na jakości).

...a wokal smierdzi master's hammer, co jest oczywiscie plusem :)

Kruca fucks, zabiłeś mi ćwieka tym Master's Hammer :D Postaram się zrobić jakieś porównanie, jak wrócę do domu (choć pewnie się nie uda, niedobór czasu mam coraz większy). Może faktycznie coś jest podobnego między wokalami, choć to dwa muzycznie różne koszmarki - osobiście, raczej nie zdobyłbym się na takie zestawienie. Na pewno kwestią nie podlegającą w mojej opinii dyskusji jest to, że płyty broni w pierwszej kolejności gardłowy - piękną robotę robi ten zwierz ;)

zwierzęcy element wokalu to właśnie wspólny mianownik grave ritutal i master's hammer. chodzi o ten wsteczny charkot, te chrype i zachlysniecie sie tekstem. dzwie sie, ze takie skojarzenie nie rzucilo ci sie od razu na uszy - muzyka zupelnie inna, ale charakter wokalu dokladnie ten sam

jedyny mius plyty to chujowa okladka :)