Masterful Magazine

Shane Embury i Kevin Sharp, wspomagani przez dwie inne legendy sceny: Dannego Lilkera i Dannego Herrere, powracają po czterech latach z nowym pełnowymiarowym materiałem. Poisoned Apple to 17 krótkich, na ogół mieszczących się w 2 minutach szaleńczych kompozycji. Część z nich, zachowując pierwotne aranże pochodzi z wcześniejszych splitów z 324 i Blood Duster. Muzyka zawarta na najnowszym krążku angielsko-amerykańskich kolaborantów to oczywiście metaliczny hardcore/crust zagrany według najlepszych wzorów starej szkoły tego gatunku. Nie ma zatem tutaj mowy o naiwnych i skocznych piosenkach dla zbuntowanej młodzieży. Ta muzyka jest brudna, dewastująca, chaotyczna i wściekła. Dla wszystkich miłośników takich klasycznych wyziewów jak choćby Extreme Noise Terror, Disrupt, Siege czy Septic Death nowa płyta Venomous Concept to jazda obowiązkowa. To co jednak dla jednych mogłoby by stanowić pozytywną wartość tej muzyki, może zarazem zaniżać jej ogólną ocenę. Brak bowiem muzyce zawartej na Poisoned Apple oryginalności czy choćby, szanując świadomie obrany przez muzyków kierunek, odrobiny świeżości dodanej do starego już gatunku. Słuchając tej płyty odnosi się nieodparte wrażenie, że wszystkie utwory tam zawarte to zwyczajnie przeróbki starych utworów pewnego zespołu, który jakimś nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności nikomu wcześniej nie był znany i tylko dzięki temu te 17 utworów anektowano jako oryginalne kompozycje Venomous Concept. Mógłbym darować sobie również wymienianie na wstępie personaliów muzyków tworzących tą grupę. Venomous Concept bowiem w bardzo niewielkim stopniu przypomina to, co grają oni na co dzień w swoich macierzystych grupach – Napalm Death i Brutal Truth. To także, biorąc w nawias pewne gatunkowe zależności i oczywistości, inna muzyka i zapewne skierowana do nieco przynajmniej innego odbiorcy. Wyjątkiem i to od razu chwalebnym jest Kevin Sharp. Już przy pierwszych dźwiękach jego głos brzmi bardzo znajomo i charakterystycznie, przede wszystkim jednak - to z pewnością najlepsze wokale jakie Sharp nagrał w swojej karierze. Szalenie urozmaicone, nie ograniczające się do jednego rejestru, wreszcie wyjątkowo agresywne. Ostatecznie jednak, zostawiając na boku kwestie oryginalności tej muzyki to z naprawdę wielką przyjemnością słucha się takich zabójczych wałków jak choćby „Drop Dead”, „Toxic Kiss”, „Artist Friendly” czy kapitalny d-beatowy „Workers Unite”. I temu zapewne służyło nagranie tej szybkiej i wściekłej płyty – zamiast przekopywać się przez dziesiątki klasycznych płyt, mamy tutaj coś w rodzaju esencji wyciśniętej z nich wszystkich.
U mnie wysoka nota: 8,5/10
A jaka u was?

Bonny pisze:Dla wszystkich miłośników takich klasycznych wyziewów jak choćby Extreme Noise Terror, Disrupt, Siege czy Septic Death nowa płyta Venomous Concept to jazda obowiązkowa.

W takim razie biorę łańcuch, kastet i idę na zakupy.

Bonny pisze:U mnie wysoka nota: 8,5/10
A jaka u was?

U mnie tez wysoka, bo takie granie w ogóle bardzo mi robi.

Nie wiem czy zauwazyles, ale mi okladka od razu "dala w twarz".
Przeciez to jest wariacja na temat chyba najslynniejszego "zdjecia z Wietnamu".

o LOL!

Grindead pisze: Nie wiem czy zauwazyles, ale mi okladka od razu "dala w twarz".
Przeciez to jest wariacja na temat chyba najslynniejszego "zdjecia z Wietnamu".

Wow... kolega byłby dobrym historykiem sztuki z taką spostrzegawczością i zdolnością kojarzenia faktów wizualnych.

Grindead pisze: Nie wiem czy zauwazyles, ale mi okladka od razu "dala w twarz".
Przeciez to jest wariacja na temat chyba najslynniejszego "zdjecia z Wietnamu".

nie pokojarzyłem szczerze mówiąc, a chyba powinienem, skoro to zdjęcie widnieje na dwóch wczesnych wydawnictwach Napalm Death. Dupa nie maniak

Dobre to CeDe

Morph pisze:Dobre to CeDe

+1
nawet bardzo dobre - grafiki we wkładce rozwalają
już to gdzieś pisałem, ale nie zaszkodzi powtórzyć: "Drop dead" to jeden z najlepiej pompujących adrenalinę kawałków, jakie dane mi było słyszeć w ostatnim czasie.

Morph pisze:Dobre to CeDe

Bardzo dobre cede i nie przeszkadza mi nawet fakt, że często mam wrażenie, że słucham coverów. Sharp nagrał wokale jeszcze lepsze niż na nowym Brutal Truth.

ryszard pisze: nawet bardzo dobre - grafiki we wkładce rozwalają

A właśnie - jak debiut tych panów?

Ostatnio sporo słuchałem "Poisoned Apple" i dołączam się do wszystkich pozytywnych opinii. Bardzo dobra płyta. W zasadzie zgadzam się z Bonny'm co do noty 8,5/10. No i ponawiam pytanie Morph'a, bo tez nie znam debiutu.

Niesamowita jest ta płyta, niby nic oryginalnego, ale zagrane jest to z takim feelingiem, że głowa sama ucieka do przodu i tyłu (aż chciałoby się rzecz: "jednocześnie" ). Grafiki w środku - przemistrzowskie, wokale - uwielbiam takie "lekkie" wyduszanie chrypki, przy praktycznie każdym wykrzyczanym słowie.
Dziwi mnie trochę, że wśród wymienionych wcześniej ulubionych kawałków nikt nie wspomina o "Half Full?" - no przecież jak tam bezbłędnie linia basu chodzi! Już chyba wiem skąd Pissed Jeans (czy kolega Bonny już się z zespołem zapoznał?) czerpali inspirację do kawałka "Half Idiot".

O, jest nawet temat o nich.

Zajebisty kapela, doskonałe połączenie Brutal Truth i Napalm Death. Tak jak kolega Bonny napisał, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że większość tych utworów gdzieś zapodziały się na próbach rodzimych kapel i teraz, zebrane do kupy, złożyły się na te dwie płyty. Oryginalności tu za grosz, ale cholera, jak tego się zajebiście słucha, banan nie schodzi z ryja aż do zakończenia płyty. Non stop ostra parcie do przodu i skomasowany atak na narządy słuchowe.

Chyba wolę debiut od dwójki, ale wynika to raczej z sentymentu; gitara Buzza momentami przypomina mi Jesse'go z Napalmów. Shane jednak gitarnikiem jest przeciętnym to i gitary na drugiej płycie są zagrane z odrobinę mniejszym wyczuciem, ale jest to raczej kwestia mojego sentymentu niż faktycznie gorszych gitar na dwójce - wszak kompozycje na obu płytach kopią dupsko niemiłosiernie. Polecam każdemu kto jeszcze nie zna a lubi dobry, żywiołowy i zagrany z jajem przez prawdziwych fachowców grindcore/crust punk.

DCI Hunt pisze:

Morph pisze:Dobre to CeDe

Bardzo dobre cede i nie przeszkadza mi nawet fakt, że często mam wrażenie, że słucham coverów. Sharp nagrał wokale jeszcze lepsze niż na nowym Brutal Truth.

Dokładnie!

Morph pisze:A właśnie - jak debiut tych panów?

Rozpierdala! Właśnie mam na tapecie od kilku dni Retroactive Abortion i fakt... urywa dupę!

pamiętam, że kiedyś 'poisoned apple' mi nie podeszło. Spodziewałem sie nakurwu a dostałem w sumie bardzo dużo crustu. chyba wtedy oczekiwałem czegos innego. musze sobie tego posłuchać teraz i zweryfikować tamte wrazenie.

Godplayer pisze:http://www.relapse.com/label/primate.ht ... hy#submenu

Zakładaj temat a nie linki wklejasz, bo brzmi to zachęcająco ;)

" onclick="window.open(this.href);return false;
Freakbird z debiutu, pięknie gniecie.

Obie płyty bdb.