Masterful Magazine

W historii forum nie było jeszcze tematu o tym zespole. Bardzo ważnym, dla Metalu w ogóle, jeśli przytoczyć takie tytuły jak "Breaker" czy "Restless & Wild". Swoje zrobili, rozwiązali się w połowie poprzedniej dekady zostawiając po sobie jedenaście albumów studyjnych, kilka świetnych koncertówek i kilkadziesiąt niesamowitych, klasycznych już utworów. Kilka lat temu był sceniczny, krótkotrwały reunion (który pokazał jakim fenomenem jest niezniszczalne, stalowe gardło Mr Dirkschneidera), teraz wracają ponownie, niestety bez jedynie słusznych wokalisty i perkusisty. To co nagrali w latach 81-86 to dla mnie czysta magia i podstawa. Wcześniej i później tak dobrze chyba nie było, ale NIGDY nie splamili się żadną chałą. Od hardrockowych początków po niemalże thrashmetalowe huragany w stylu "Fast as a shark" czy miażdżące ciężarem marszowe pochody jak "Demon's night" zawsze zabijała mnie w tym zespole potężna sekcja rytmiczna, wspaniałe melodie i ten histeryczny, przeszywający wokal. Słuchając czegokolwiek z ich dorobku aż trudno uwierzyć jakie rzeczy zdarza się w dzisiejszych czasach wrzucać do wora z napisem "Heavy Metal".
U.D.O. to w zasadzie kontynuacja tego co zapoczątkował ACCEPT, po prostu wokalista poszedł "na swoje". Ostatnich dokonań tej formacji nie znam, jednak pierwszych siedmiu płyt słucham z wielką przyjemnością. Część z nich (choćby debiut) można śmiało postawić obok największych osiągnięć pierwszej z wymienionych formacji.

Dla mnie na zawsze pozostaną synonimem tego co najlepsze w Heavy Metalu. A wasze opinie?

Nie lubię. Słuchałem i wczesnego i późnego i absolutnie nic mnie w tym zespole nigdy nie kręciło. Coś jak z Saxon

Też nigdy nie lubiłem. W odróżnieniu od Saxon

Faktycznie, nie było tematu o ACCEPT.

W moim mniemaniu to wspaniała kapela. Postawiłbym ja w jednym rzędzie z JUDAS PRIEST. Tak jak napisałeś, od hard rockowych korzeni, aż po thrash metal. ACCEPT polubiłem bardzo dawno temu. Tuz przed początkiem mej fascynacji ostrym graniem. Widziałem wtedy jakiś kawałek z koncertu, na taśmie VHS. Zrobił na mnie spore wrażenie. I tak się zaczęło. Zdobyłem całą dyskografię, jednak najwyżej stawiam "Restless and Wild". Rewelacyjna płyta, bez słabych momentów. Podobnie rzecz ma sie z "Breaker". Lubię też "Balls to the Wall" i "Metal Heart", mimo wszystko. Mimo ładnych melodyjek, kwadratowych, niemieckich marszy, hahaha... Reasumując, ACCEPT to bardzo dobry i ważny dla naszej ulubionej muzyki band!

jezusie, jak byłem o taki mały, to wiadomo, że kochałem bezgranicznie, Metalowe Serducho było moją biblią metalu, ale ...z czasem mi zupełnie przeszło, a już solowy UDO to tragedia i wieś z wąsem

Muzycznie nie przeszkadzało, ale wokal kładł wszystko. Nie trawię nawet sekundy. Flanelowa koszula w kratę, białe skarpety z klapkami.

Accept rządzi i chyba dziś lubię ich jeszcze bardziej niż kiedyś, a wszystkie płyty z lat 79-86 to przeMOC. Przy 'Balls To The Wall' nawet dziś mam ciary Nie znudziło mi się i pewnie nie znudzi. Mogę nie słuchać miesiącami, ale jak w końcu zapodam 'Metal Heart' czy w/w 'Balls To The Wall' to wpadam w wielką euforię, mam ochotę wydziarać sobie 'Heavy Metal Is The Law' i wysadzać w powietrze dyskoteki.

Solowe płyty UDO znam słabo, w całości słyszałem jedynie 'Solid', który lubię i 'No Limits', który chyba też lubiłem, ale już nie pamiętam. Sie nadrobi.

Reaktywacja bez Udo i Kaufmanna to jakiś żart.

No właśnie, a ja jak heavy metal uwielbiam, tak Accept nigdy nie miał mi nic ciekawego do zaoferowania. Jakieś takie toporne to było, banalne - fakt AC/DC też banalny, ale bez toporności, sam luz.

Wódz Dziesięć Niedźwiedzi pisze:No właśnie, a ja jak heavy metal uwielbiam, tak Accept nigdy nie miał mi nic ciekawego do zaoferowania. Jakieś takie toporne to było, banalne - fakt AC/DC też banalny, ale bez toporności, sam luz.

zgadzam się z każdym słowem

stawianie tego koło AC/DC to jak stawiania Trabanta koło Volvo.

twoja_stara_trotzky pisze:stawianie tego koło AC/DC to jak stawiania Trabanta koło Volvo.

Pewnie. Wiadomo, że to nie ta sama klasa zespołu. Chodziło mi bardziej o podobieństwa muzyczne w kontekście użytych środków

Mam na półce pierwsze 7 płyt Accept i bardzo często ją opuszczają i wędrują do odtwarzacza. Kocham je! Szczególnie debiut ("take him in my heart", "sounds of war"), "Breaker", "Balls To The Wall" ("love child") i Ruletkę. Najmniej lubię chyba "metal heart", mimo że jest na niej genialny "Midnight Mover". Ciężko powiedzieć coś odkrywczego o tym zespole, ale to muzyka, która ani trochę się nie zestarzała i hit za hitem. Udo może i jest jednym z najbrzydszych ludzi świata, ale wokal ma przepotężny. Solowo mało znam, ale to, co słyszałem nie podobało mi się jakoś szczególnie.

Wishman pisze:najwyżej stawiam "Restless and Wild". Rewelacyjna płyta, bez słabych momentów. Podobnie rzecz ma sie z "Breaker".

Amen. Wystarczy posłuchać takich kawałków jak "Run if you can" czy "Neon nights".

Conflagrator pisze:Solowe płyty UDO znam słabo, w całości słyszałem jedynie 'Solid', który lubię i 'No Limits', który chyba też lubiłem, ale już nie pamiętam. Sie nadrobi.

Za najmocniejsze uważam właśnie "Solid". Do tego "Animal house" i wymienione już "No limits" (sam "Azrael" wystarczy).

Sineater pisze:Mam na półce pierwsze 7 płyt Accept i bardzo często ją opuszczają i wędrują do odtwarzacza. Kocham je!

Naprawdę polecam się zapoznać z albumami z lat 90. To jest mniej przebojowe granie, ale potrafi zrobić nieliche spustoszenie pod kopułą (choćby "The beast inside").

Sineater pisze:Najmniej lubię chyba "metal heart", mimo że jest na niej genialny "Midnight Mover".

... i "Living for tonite".

Bonny pisze:Muzycznie nie przeszkadzało, ale wokal kładł wszystko. Nie trawię nawet sekundy. Flanelowa koszula w kratę, białe skarpety z klapkami.

Dokładnie! Widać, że ta sama szkoła

Co powiecie na Objection Overruled? Płyta jakby powrotna i moim zdaniem zajebista. Równy album bez słabszych momentów. Ktoś tu jeszcze wspominał Restless and wild, rownież bardzo lubie ten krązek.

Moją opinię o "Objection..." znajdziesz powyżej.

Bonny pisze:Nie trawię nawet sekundy. Flanelowa koszula w kratę, białe skarpety z klapkami.

Cos w ten desen

Jeden z ich lepszych numerów, bezapelacyjnie. Nowa płyta bez Udo jakos mnie nie cieszy. Posluchamy, zobaczymy. Moim zdaniem, to jednak jest poroniony pomysł wydawać album bez niego.

Ponieważ mam (bardzo przykre) wrażenie, że wielu młodszych forumowiczów w ogóle nie miało styczności z tym zespołem, a źle mogą kojarzyć hasło "Heavy Metal" *(przez pryzmat różnych dziwolągów z Nuclear Blast, na przykład) pozwolę sobie podrzucić link do utworu, który obala tezę, że Heavy Metal musi być koniecznie synonimem jakiejś jarmarcznej tandety:

takie se