Kiedyś musiałem to zrobić.
Osi and the Jupiter wzięło się jak dla mnie znikąd. Na chwilę obecną nie jestem nawet pewien, jak na to trafiłem. Nagrali - czy bardziej nagrał - dotąd jedną płytę "Uthuling Hyl", który to tytuł oznacza ,,puste wycie". Album jest z grubsza opisywany jako folkowy, ale nie mogę powiedzieć, bym słyszał podobny folk. Opiera się głównie na bębnach, klawiszach i wiolonczeli oraz szeptach i odległych krzykach. Jeden rzut oka na okładkę i już wiemy, że ma to coś wspólnego z Wardruną. Tak, ma. Okładka jest podobna, użyte środki z grubsza również. Ale o ile Wardruna jest ciężka, wojenna, marszowa, Osi and the Jupiter jest lekkie, zwiewne, harmonijne. Ale pedalsko! - wykrzyknie niejeden masterfulowicz, czytając te słowa. Nic bardziej mylnego - odpowiem. Osi nie jest atakiem na wroga na pełnej kurwie. Czym więc jest, spyta masterfulowicz, drapiąc się po brodzie. Wielu z nas chodzi do lasu, w góry, na grzyby, doceniając ciszę, spokój i harmonię natury. Osi z nimi współgra. Nie ma tu żadnych ciężkich akcentów, poza okazjonalnymi bębnami, które są jak bicie serca. Wiolonczela jest jak szum wiatru, a głosy - odległe, niewyraźne - przypominają nam jedynie o tym, że najbliższe ludzkie siedziby są daleko od nas.
Nazwa zespołu wzięła się od psów twórcy, Seana Detha - Osirisa i Jupitera. On sam okazał się wyjątkowo płodną postacią znaną już z Witchhelm i Burial Oath, chociaż niech mnie kutas strzeli, jeśli ich kiedyś słuchałem. Ale podobno dobre i szanowane, więc płodny z niego artysta. Symbol na okładce to połączenie run oznaczających Życie, Śmierć i Odrodzenie pośród nieznanego, obecność Odyna.
Tak więc jeśli jesteś w stanie położyć się na plecach w lesie nie bojąc się, że kleszcz wlezie Ci pod jaja, i przez godzinę patrzeć w górę na tańczące pod siłą wiatru korony drzew - odpręż się, czekają Cię miłe chwile.
[youtube][/youtube]