W roku 2010 na zlecenie Festiwalu Unsound/Fundacji Tone powstało specjalne dzieło SÓLARIS, stworzone przez Bena Frosta i Daniela Bjarnasona przy współpracy z Sinfonietta Cracovia. Inspiracją dlań była powieść krakowskiego pisarza Stanisława Lema oraz jej filmowa adaptacja autorstwa Andrieja Tarkowskiego. Muzykę uzupełniały "manipulacje filmowe" Briana Eno i Nicka Robertsona. SÓLARIS wystawiono w ramach Unsound Festival New York w Alice Tully Hall, Lincoln Center, oraz na Reykjavik Arts Festiwal (Islandia) i Donau Festival (Austria).
Studyjna wersja SÓLARIS powstała wkrótce po Unsound 2010 w podkrakowskim studio Alvernia. Dalsze prace miały miejsce w studio Bedroom Community w Reykjaviku. Całość w produkcji Valgeira Sigurdsona ukaże się 7 listopada na płycie CD oraz w formacie cyfrowym. Na początku 2012 roku dołączy do nich wydanie na winylu.
Nagranie i wydanie SÓLARIS stało się możliwe dzięki wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza w ramach "I, CULTURE" – Zagranicznego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji 2011. www.culture.pl
SÓLARIS na żywo - również z towarzyszeniem Sinfonietta Cracovia - będzie można usłyszeć 17 maja w Budapeszcie w Pałacu Sztuk, w Narodowej Sali Koncertowej im. Béli Bartóka.
DALSZE INFORMACJE
Ben Frost i Daníel Bjarnason zajmują terytorium między muzyką eksperymentalną a głęboko poruszającymi melodiami. Postindustrialne, ciemne dźwięki tworzone przez Frosta często krystalizują się w momentach dyskretnego piękna, aby potem wybuchnąć ponownie nieokiełznanym hałasem. Bjarnason łączy brutalny modernizm z klasyczną estetyką i niebiańskimi harmoniami. Przy okazji wydania nowych dzieł obu muzyków, PROCESSIONS Bjarnasona i BY THE THROAT Frosta otrzymujemy coś zupełnie nowego. Jedyna w swoim rodzaju kompozycja SÓLARIS jest cichą, wyważoną, ale porywającą symfoniczną suitą, równie poruszającą co powieść krakowskiego pisarza Stanisława Lema, która stała się inspiracją dla jej powstania. Muzyczna wersja SÓLARIS zbiega się z 50 rocznicą wydania książki.
Frost i Bjarnason inspirowali się również filmową wersją Solaris w reż. Andrieja Tarkowskiego. Film ten nie uderza futurystyczną scenerią, lecz atmosferą obcości przenikającą to, co znamy. To przyszłość nie tylko laserowych świateł i ekranów video, ale i wełny, drewna, koni i psów, książek i zdjęć. W muzyce Frosta i Bjarnasona znajdujemy futurystyczny puls, jednak wyrzeźbiony z kruchej struktury smyków (tu wspiera kompozytorów Sinfonietta Cracovia), transformujących dźwięków pianina i warstw gitary.
Początkowe szkice, improwizowane do filmu, zostały przepuszczone przez software, który nadał nowe ciało ich chropowatej strukturze. Z pełnych zagadek danych powstała ludzka muzyka, która odzwierciedla narrację pamięci, utraty, obcych sobowtórów i mechanizmów zwrotnych emocji. Brian Eno, który współpracował przy tworzeniu SÓLARIS, użył materiału filmowego, aby stworzyć współgrające z muzyką, zniekształcone cyfrowo wizualizacje.
Tu jednak muzyka przemawia sama. SÓLARIS to wyprawa do wewnętrznego świata, w którym mieszka zdziwienie, strach, żal, czułość i zachwycające przeżycie zmysłowe.
http://www.bedroomcommunity.net/releases/solaris/press/
SÓLARIS
Zamówienie i produkcja: Unsound Festival / Fundacja Tone, Krakow, Polska
Praca powstała dzięki wsparciu "I, CULTURE" - programu kulturalnego polskiej Prezydencji w UE, przy koordynacji Instytutu Adama Mickiewicza- i S.T.E.F, Islandia
Przy pomocy Rządu Australii dzięki Australia Council for the Arts, ciała ds. mecenatu i doradztwa kulturalnego