Masterful Magazine

Ot, Bodychoke mnie się przypomniało, ale zupełnie zapomniałem jakie to jest fajne granie. Znalazłem całe dwa posty o Bodychoke (jeden Skauta w NP i jeden Scaarpha w okładkach) - jest to spore niedopatrzenie, które niniejszym naprawiam.

Bodychoke działało sobie mniej więcej w latach 1993-1999, de facto jako mała odskocznia od tego co Kevin Tomkins i Paul Taylor czynili w Sutcliffe Jügend. W tym czasie spłodzili pod szyldem Bodychoke 3 albumy (+kompilację rarytasów i odrzutów na CDr).

Wybuchowa mieszanka industrialnych drone'ów, gitarowego hałasu, noise-rocka czy nawet goth-rocka w najlepszym wydaniu zdecydowanie nie pozwala przejść wokół tych krążków obojętnie. Tematycznie aż tak nie odbiega od SJ jakby na pierwszy rzut ucha mogło się wydawać - w tym naprawdę tkwi pełna doza perwersji ;). W zasadzie każdą z tych płyt można spokojnie wrzucić do encyklopedii, no ale lepiej mi się komponują tutaj.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Mindshaft (1994)

Debiutancki album jest bardzo oszczędny w formie, w zasadzie każdy kawałek krąży wokół prostego motywu na perkusji i oszczędnych, pierwotnych riffach na basie. Jest ciężko, jest potężnie, a z drugiej strony delikatnie bluesowo. Płytę wyprodukował Ott - człowiek znany z produkcji albumów Sinéad O'Connor, The Orb, czy Brianem Eno, a także ze współpracy z Simonem Posfordem (Hallucinogen/Shpongle).

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Five Prostitutes (1996)

Jeżeli debiut jest oszczędny, to Dziwków Pięć balansuje na krawędzi bogactwa środków. Dalej ten niesamowity, wibrujący w jelitach klimat, dalej ten wokal, przez sporą część płyty niepozorny, spokojny, ale w najmniej spodziewanych momentach kruszący ściany. Do obecnych wcześniej pierwiastków dochodzą ambientowe pasaże i całkiem klimatyczna wiolonczela. Dwójkę wyprodukował dla odmiany Steve Albini, i to słychać, bo jest dużo bardziej hałaśliwa.

"This album is dedicated to all those who, in the pursuit of pleasure, have suffered imprisonment or execution."

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Cold River Songs (1998)

Trójeczka - wymieniony garowy, co w wyniku dało 'tribalowy' feeling, miejscami kojarzący mi się wręcz bluesowo. Nie leży mi (chyba) aż tak jak pierwsze dwa, ale na pewno warto obadać. Reedka z 2009 może być warta uwagi bo ma 3 bonusowe kawałki (nie słyszałem).

Discuss!

ED: widzę pewne błędy logiczno-składniowe w opisach, ale nie mam siły już dziś poprawiać ;).

mi najbardziej leży CRS, jeden z lepszych nojz albumów. Jeśli miałbym jakoś scharakteryzować styl powiedziałbym, że Neurosis gra noise-rocka ;) Mindshaft nie słyszałem, więc leci do obadania

Już dawno miałem to obadać i jakoś zawsze coś mnie odciągało. Pora chyba nadrobić tę zaległość.

Znakomity zespół. Prałem na niego dość gęsto jakiś czas temu, ale chyba tylko Scaarph się zainteresował.

Najbardziej lubię "Cold River Songs" za "przestrzenne" brzmienie i mocno osadzoną w post-punku formułę. Tytułowy kawałek to chyba jeden z ich najlepszych wałków. I choć zdaję sobie sprawę, że poprzednie są wręcz nieokiełznane, "młodzieńcze" i często przysypane większą ilością brudu, to jednak ustrukturyzowana forma ostatniego krążka przemawia do mnie najbardziej.

Really? Nikomu się nie chciało obadać?

mnie sie chcialo, ale mialo takiego pecha, ze stalo w kolejce za Hula ;)

Jakie zgrzyty? Poza 1szym i ostatnim kawałkiem na Mindshaft to jest przecież letni, gorący, południowy "fuck-off-lazy-blues-rock" ;)

Posłuchałem debiutu. Bardzo chorobliwą atmosferę ma ten krążek. Głownie z tego względu na długie partie instrumentalne, gdzie dość wisielcze melodie przechodzą powoli w noise'owy jazgot. Podoba mi się takie budowanie klimatu - naprawdę wciąga. wyobrażam sobie, że to mógłby być niezły soundtrack do niskobudżetowego filmu o seryjnym mordercy.

Na pierwszy ogień poszła trójeczka i w zasadzie od razu zostałem kupiony. Jest tu właściwie wszystko, co w takim graniu lubię. Słychać sporo "łabędzi", jest też trochę miłych dla ucha hałasów. Jak dla mnie bomba i jedna z najlepszych rekomendacji na tym forum, jeśli chodzi o ostatnie miesiące.

Podbijam, bo zespół niedoceniany, a takie Cripple z "Five Prostitutes" z "trybalnymi" bębnami i niesamowitym suspensem to jedna z najlepszych rzeczy jakie udało im się nagrać.

A tymczasem topic o jakimś tam Deivos urósł o kolejne dwie strony ;)

pińć kurwiszonów niszczy galaktyki, uwielbiam ten krążek. swojego czasu jak się z nim zapoznałem tak chyba ze dwa tygodnie tłukłem 24/7.

Coś w tym stylu. Kurwa, jak by to wyszło na winylu to igła by płytę na pół przerżnęła.

W ogóle to się nie nudzi. a okładka to pierdolone arcydzieło.

Jak wcześniej stawiałem "Cold River Songs" na piedestale, tak teraz stawiam ją na równi z pięcioma kurwami.

Mi chyba jednak najbardziej debyut robi.

A'propos debiutu, to drugi kawałek - "Treshold" - nie brzmi wam trochę, jakby był inspirowany twórczością Swans? Bo mnie się zdaje, że bardzo. Ten powolny rytm, ta melodia, podniosła atmosfera utworu.

Dla mnie w ogóle w tej muzyce słuchać od cholery Swans. Na przykład "Ideal Home" z "Cold River Songs" jest "łąbędziowaty" na maksa.

Akurat tej płyty jeszcze nie znam. Idę po kolei i na razie jestem ciągle przy debiucie, który jest wyśmienity.
W kwestii wpływów ten zespół ma to do siebie, że co chwilę słyszę coś, co już chyba znam, tylko nie zawsze potrafię powiedzieć z czym dokładnie mi się to kojarzy. W żadnym wypadku nie jest to wada.