Masterful Magazine

Jesienią 2007 światło dzienne ujrzał pierwszy długi album Outofsight, duetu stworzonego przez K.R. i Toma K., nazwany "Vodka likes smoke". Wydawnictwo to inspirowane było twórczością poetów wyklętych: Hłaski, Stachury i Ratonia, których wiersze zostały wykorzystane jako teksty utworów. Niezła mieszanka cold wave, neofolku i dekadencji, w oparach taniej wódki, papierosów bez filtra i wszechobcecnym smrodzie gnijącego ciała gruźlika - godna polecenia fanom takich klimatów. Naprawdę warto zainteresować się tekstami użytymi na tym albumie, jak i twórczością poetów wyklętych.

http://outofsight.darknation.eu/outofsi ... audio.html - cztery utwory z Vodka likes smoke

Zajebisty materiał to był, a i pewne powiazania muzyczne z mgła są :))) Bardzo mocna rzecz na polskiej scenie moim zdaniem, a malo znana. Moge sie podpisać sie pod tym co napisała Random Apex.

Właśnie strasznie mało znana, nie wiem, czy po prostu zbyt ambitna, czy za słabo rozreklamowana... Nie wiem, co się teraz dzieje w ich obozie, słyszałeś coś na temat nowego albumu albo w ogóle jakichkolwiek ruchów, podrygów?

Edit: a, widzę, jakiś split wyszedł niedawno.

Bardzo mocna pozycja. Zgadza się, do opisu założycielki tematu dodałbym jeszcze określenie czasu i miejsca akcji: PRL lat '50 i '60. Poza tym wszystko się zgadza, jak trzeba żeby było brudno i kiczowato to jest, a jak potrzebna większa subtelność to i taka się znajdzie.

Słyszałem to kiedyś i takie to se. Koncept niby ciekawy, ale realizacji jakoś jaj brakuje, nie zapada ten materiał specjalnie w pamięć. Mi przynajmniej.

Wódeczka całkiem spoko, ale do zgrzytania zębów doprowadza mnie "Casiowate" brzmienie tej płyty. Split chyba trochę lepiej.

Niektóre kawałki rzeczywiście brzmią nieco naiwnie i kiczowato, ale akurat to uznaję za plus tej płyty - jest różnorodna, specyficzna, i przez to mnie nie nudzi. Podejrzewam, że "casiowate" brzmienie jest tutaj specjalnym zabiegiem, który też słychać chociażby w takim Von Thronstahl.

A teksty są niesamowite, zaczęłam sobie przybliżać twórczość Stachury oraz Ratonia i jestem pod wrażeniem zgnilizny, smutku i bezsilności, jaka bije z tych wierszy.

Morph pisze:Wódeczka całkiem spoko, ale do zgrzytania zębów doprowadza mnie "Casiowate" brzmienie tej płyty.

To brzmienie jest idealne, znakomicie buduje klimat peerelowskiej patologii.