Masterful Magazine

Ooooll raaaaaajt kałboje, sikacze w łapy i kierunek - Luizjana. Johnny Cash, mimo że wizytował w Operze Leśnej w Sopocie jakieś ćwierć wieku temu, to jednak nigdy w Polsce jakiegoś większego hype'a na niego nie było. Ew. był, ale dopiero jak głupie psity zaczęły ronić łzy podczas oglądania filmu "Spacer po Linie", gdzie w postać bohatera tematu wcielił się sam cesarz Rzymu.

Ciężko w sumie się tutaj silić na jakieś większe elaboraty czy równania która płyta lepsza czy gorsza (przy tak pokaźnym dorobku to w sumie nawet niemożliwe). Są tacy co uznają tylko początkową twórczość Casha, inni tylko jego songi o wielkości jakiegoś prezesa związku rybaków morskich w prostej linii z ludu Izraela się wywodzącego, a jeszcze inni nadają mu przymiot zajebistości dopiero kiedy u kresu swojego życia wziął się za coverowanie Nine Inch Nails i Depeche Mode. Z wyjątkiem tej drugiej opcji, ja osobiście łykam i to co było na początku, i to co było na końcu, ze szczególnym naciskiem na koncertówki z zakładów penitencjarnych i "American IV: The Man Comes Around". Wiem, że postać tego gościa wśród metalowców od jakiegoś czasu zyskuje, a tacy jak wokalista Infernal War/ Iperyt nawet nie wstydzą się w wywiadach dla podziemnych zinów przyznawać się do swojej słabości, jeśli chodzi o repertuar króla rockabilly.

No to teraz Wasza kolej.

Generalnie country w Polsce nigdy chyba nie było popularne. Ewentualnie w swojej najbardziej infantylnej i przystępnej formie na jakichś piknikach...

Całych albumów Casha nigdy nie słyszałem, ale sam nurt outlaw country jest mi bliski. Bez pieprzenia, sama szczerość.

Amerykany są świetne.

w sumie słuchałem kiedyś trochę starych kawałków, Ghost Riders in the sky mnie rozjebało i chyba od tego się zaczęło. A z tych ostatnich płyt to w całosci sluchalem trochę Solitary Man. Na pewno kiedys do niego wróce na dluzej, ale kurde tyle genialnej muzyki mnie atakuje w dobie internetu, ze wielu artystow genialnych idzie w odstawke na rzecz tych bardziej genialnych (albo moze raczej tych bardziej mi odpowiadajacych na danym etapie zycia ;) ).

Casha wręcz uwielbiam od dawien dawna. Początkowy okres zdecydowanie najbardziej sobie cenię - szczerość, rewelacyjne teksty, energia, proste aranżacje, wpadające w ucho i potężny głos. Co się tyczy płyt - wszystko z Sun Recordings plus columbiowe san quentin i folsom prison, projekt highway man i wspólne nagranie z nelsonem dla vh1. Końcowy okres i covery jakoś mnie nie bawią - ładne ballady, ale ugłaskane i wymuskane zbyt, więcej zrzędzenia niż polotu. :D Ale podsumowując kocham!

a, no i duety z żonką :D mimo, że głosu to ona nie miała. :D

ostatnio kupiłem w Saturnie pack 3 cd za 19,90 ....fajnie się słucha tego w upał przy piwku....

Pasjami nie przepadam, ale fakt, że słyszałem tylko jakiś dwupłytowy składak.

Niestety pomimo mojego kosmopolityzmu nie potrafię zrozumieć. Szanuję i nie neguję wartości jego muzyki, ale wolę europejskie neofolkowe przynudzanie. Bardzo podoba mi się jego wersja "Hurt" i tyle, na tym się kończy mój dość pospolity hajp na Johnn'ego Casha.

Bambi pisze:a, no i duety z żonką :D mimo, że głosu to ona nie miała. :D

Nie no, śpiewała czysto i charakterystycznie, ale jej maniera może chyba tylko działać na spragnionych baby kałbojów z Luizjany. Generalnie, od kiedy się Johnny hajtnął z June, nawrócił i przestał używać życia to raczej nastąpił ciężki okres w jego twórczości. Muppety, gospel i Lednicę w wykonaniu hamerykańskim można pominąć, co by zastosować się do zasady, że o zmarłych źle się nie mówi.

A co by temat ożywić - oglądajcie:

Lykantrop pisze:

Bambi pisze:a, no i duety z żonką :D mimo, że głosu to ona nie miała. :D

Nie no, śpiewała czysto i charakterystycznie, ale jej maniera może chyba tylko działać na spragnionych baby kałbojów z Luizjany. Generalnie, od kiedy się Johnny hajtnął z June, nawrócił i przestał używać życia to raczej nastąpił ciężki okres w jego twórczości. Muppety, gospel i Lednicę w wykonaniu hamerykańskim można pominąć, co by zastosować się do zasady, że o zmarłych źle się nie mówi.

A co by temat ożywić - oglądajcie:

Jak tam z June miałem zawsze problem, niby czysty wokal, ale strasznie się kołysze i pływa (ta jej nieznośna wieśniacka maniera, która kieruje ją na tory asłuchalne). Chociaż na san quentin doskonale te ich duety wypadły!

To, że Cash lubił coverować jest chyba wszystkim dobrze wiadome. Wiadomo też, że nie raz jego wersje były po stokroć lepsze od oryginałów. A myśleliście jakby brzmiał Cash nagrany przez death metalową kapelę? Voilla:

Strasznie karykaturalnie brzmi ten cover, tak... wieśniacko. Ni podoba się. W odróżnieniu do wersji pierwotnej i Casha w ogóle.

W sumie to taka ciekawostka bardziej. Ja mam w ogóle straszną awersję do Speckmanna jako takiego i tego co wyrabia od jakichś 20 lat w macierzystej kapeli i pobocznych projektach, więc... już wolę posłuchać sobie rock'n'rollowej wersji "Ring of Fire" niż ostatnich, nudnych jak flaki z olejem, płyt Master.

Lykantrop pisze:To, że Cash lubił coverować jest chyba wszystkim dobrze wiadome. Wiadomo też, że nie raz jego wersje były po stokroć lepsze od oryginałów. A myśleliście jakby brzmiał Cash nagrany przez death metalową kapelę? Voilla:

a to znasz? :-)

Nie wiedziałem o istnieniu tego nawet. Dzięki :)

Bambi pisze:Casha wręcz uwielbiam od dawien dawna. Początkowy okres zdecydowanie najbardziej sobie cenię - szczerość, rewelacyjne teksty, energia, proste aranżacje, wpadające w ucho i potężny głos.

Coś w tym jest. Moja przygoda z Cashem obejmuje dosyć powierzchowny kontakt z ogromem jego dyskografii, ale o ile seria American Recordings jest zdecydowanie user friendly, wpada od razu w ucho no i pełno w niej ładnych/pięknych/chwytających za serce numerów, to jednak zdecydowanie bardziej wciągające zdają się te wczesne/najwcześniejsze rzeczy. Songs Of Our Soil sobie studiowałem dosyć uważnie i o ile w pierwszym kontakcie jest to po prostu country, to jednak jak już człowiek przebije się przez całe to wiesniactwo i archaiczne brzmienie, to okazuje się, że to kawał znakomitej muzyki. Doskonale teksty, melodie, aranżacje, no nie da się do niczego przyczepić. Wszystko bardzo proste, ale jak już wpadnie w ucho to nie chce wyjśc, miota człowiekiem jak szatan.
No i ten wokal, Boże.

Umierajcie...

RING OF FIRE w wykonaniu Social Distortion gdyby ktoś nie znał:

[youtube][/youtube]

Najlepsze są koncertówki z więzień... Ogólnie to gość wydał tyle płyt, że naprawdę sporo czasu trzeba by poświęcić, aby tego wszystkiego przesłuchać.

Jestem świeżo po lekturze autobiografii tego herbatnika i z całego serca ją polecam, sporo tam pierdolenia o bogu itd. ale jest to rzecz niezbędna, aby dobrze zrozumieć Casha.