Masterful Magazine

Jak sie zegnac to tylko pozegnalna poezja. Nastrojowa, minorowa, klimatyczna, ascetyczna, ponura i tajemnicza.

To debiut francusko-angielskiego kolektywu a wlasciwie paryskich muzykow z brytyjska poetka i rezyserka Jayne Amary Ross, ktora tez robi rozne obrazy i wizualizacje na potrzeby swojej poezji. Amary Ross wlasciwie nie spiewa a recytuje swoja poezje, a w tle leniwie zaczynaja sie saczyc dzwieki, to takie mozna powiedziec spoken word. Na poczatku muzyka zaczyna sie cichutko saczyc niesmialymi odglosami pojedynczych dzwiekow instrumentow niczym na ostatnich plytach Talk Talk, delitkatnych szumow i buczen , zeby na koniec rozkwitnac w pelne brzmienie gitar i doslownie eksplodowac z wyjaca charakterystycznie nieco taka Godspeedowa gitara i kakofonia sekcji. Muzycznie nasuwa sie czasami A Silver Mt. Zion, Mogwai, moze troche wczesny Godspeeed You Black Emperor, moze troche wczesnego Mono. Sporo w tym wszystkim ciszy, nastrojowego klimatu i podnioslego nastroju podkrecanego brzmieniem skrzypiec, fortepianu, czasami niemal sie nic nie dzieje oprocz samego glosu....duzo tutaj roznych dziwnych dzwiekow, bo pani oprocz deklamowanie poezji obsluguje tape recorder a pan gitarzysta dodatkowo dokleja rozne field recordings, a i samo instrumentarium nietypowe: autoharp, music box, baritone

Zdaje sobie sprawe, ze utwory dlugie tutaj odpadaja a takie user unfriendly z niewpadajacymi w ucho melodyjkami w ogole maja przejebane patrzac po reakcjach na boska Squadre ale choc ma 19 minut to proponuje sobie wlaczyc ten utwor i po prostu sie wsluchac, i odplynac gaszac wczesniej swiatlo i zamykajac oczy.
Naprawde warto




teaser

Triceps zniszczył mi wieczór tymi samplami- miało być Svartidaudi, Medico Peste, Incantation, mieli być wkurwieni sąsiedzi, wojna i pożoga, a ja siedzę głupi i słucham jakieś poezji śpiewanej z przeszkadzajkami. Słucham, pacze, mija 19 minut, a ja nadal słucham i co gorsza mi się to podoba i chcę więcej. Do dupy z takimi nocami, człowiek sobie playlistę zaplanuje, śmierć ma w oczach, a tu jakieś miętkie p2p2, od którego o tej porze ciężko się oderwać.



Podobuje mi się, rozejrzę się za całością.

Pelson pisze:Słucham, pacze, mija 19 minut, a ja nadal słucham i co gorsza mi się to podoba i chcę więcej.

No wlasnie to tak dziala.

Posłucham, bo mi szkoda, że nikt się nie wpisuje.

Słucham pierwszego kawałka, mija kilkanascie minut i jestem jak zahipnotyzowany, niesamowite. Niby nic, jakieś plumkolenie w tle i babskie melodeklamacje, ale

Pelson pisze:Podobuje mi się, rozejrzę się za całością.

Karkasonne pisze:Posłucham, bo mi szkoda, że nikt się nie wpisuje.

Mi nie szkoda. Nie przejmuj sie, to elitarny temat, jakbym napisal, ze Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Bohren czy Kammerflimmer Kollektief i noir, noc, miasto etc to zaraz by byl tlum ale nie chce robic marketingu, muzyka ma mowic sama za siebie, a ten kto posluchal ten juz wie i moze poczuc sie lepszy :)

No, na razie super się słucha, ale to dopiero pierwszy odsłuch. Faktycznie dużo skojarzeń z Godspeed, nawet bardzo dużo.

ale fajna okładka z koniem

Probka rewelacyjna, ale calosc bedzie musiala poczekac az bede mial warunki, zeby

Triceratops pisze:sie wsluchac, i odplynac gaszac wczesniej swiatlo i zamykajac oczy.

Bo poki co skupic sie nalezycie nie bardzo mam jak.

Rozwinęło się bardzo ładnie, nocą słucha się arcyprzyjemnie. Bardzo "cicha" muzyka, i coś, czego zawsze mogę słuchać w tle, gdy ktoś w pokoju śpi. Ta płyta zostaje ze mną na dłużej.

Zgadza sie, to w pewnym sensie plyta tla, w ogole dosc ciekawe spojrzenie na spoken word w takim klimacie muzycznym

Bardzo mi się to podoba, można to jakoś normalnie kupić, czy trzeba szukać w skupiskach paryskiej bohemy?

Coś się nagrywa :