Masterful Magazine

Ultra to przede wszystkim zajebista produkcja Tima Simenona, godnie zastąpił nieobecnego Wildera. Do dziś się nie zestarzała, a Barrel fo The Gun jak rozpierdalał w drobny mak w 1997 , tak rozpirza i dziś. Exciter brzmi dla mnie zbyt lekko i przytulnie, ale tak chyba miało być - jako odreagowanie po przytłaczającej poprzedniczce. Fajna produkcja Marka Bella, niestety już nieżyjącego, przypadła mi do gustu, ale coś było nie tak z kompozycjami, z niebywale irytujący Comatose na czele. Co do Bena Hitlera - strasznie przeładowane dźwiękami, aż uszy bolały od tego przesterowanego pierdzenia.
Ostania jest fajnie zbalansowana i brzmieniowo zdecydowanie postęp. Co do kompozycji - można się spierać. Dla mnie 3/4 płyty daje radę, wywaliłbym kawałki z Martinowym zawodzeniem i Poison Heart.
A nową płytę dałbym do wyprodukowania Jamesowi LaVelle albo typowi od Leftfield.

polski cover band powstał

W 2020 r. powstała grupa Spirit in the Forest, w skład której weszli wokalista i klawiszowiec Kamil Podbielski (m.in. Pantoma, White Room, Slovenian Girl), gitarzysta Damian Podbielski (m.in. Pantoma, White Room, Slovenian Girl), basista Artur Baranowski (PPA, Złoty Kilof) i perkusista Kordian Sikorski (Bruno Światłocień, Pantoma).

i nawet fajnie im wyszło




po nowym roku zapowiedziane A Question of Time

Nie znam tej kapeli i tak już zostanie. Przypomniał mi się za to slogan z młodości: Depeche Mode za łeb i pod wodę. Bez urazy tylko mi tu proszę.

EDIT:
było na żywo na fejsie a spóźnialscy mają na yt

odszczekuje że Spirytus jest słaby
ale Delte podtrzymuje
ostatnio mam taką dziwną faze na Depechów ze aż musiałem wszystkie płytowe braki nakupować

Limited Lego Version?

Triceratops pisze: ↑

21-01-2022, 13:15

Limited Lego Version?

Ja rozumiem, że to zabawne, że dla Żułka idealnym filmem byłby taki z Adamem Sandlerem zrobionym z klocków Lego w roli głównej, no ale dajcie już mu spokój

Żułek pisze:odszczekuje że Spirytus jest słaby
ale Delte podtrzymuje
ostatnio mam taką dziwną faze na Depechów ze aż musiałem wszystkie płytowe braki nakupować

Zgadza się, Spirit jest zajebisty.

powiem wam jako znafcaa mózyki sze skończyli się na PTA a może nawet na Ultra.niestety takie są fuckty.

To oczywiste

Trylogia Hilliera to nie był najlepszy ich okres. Zarówno pod względem muzycznym i brzmieniowym można mieć zastrzeżenia. Już PTA męczy agresywnym i głośnym brzmieniem, że nie da się słuchać tego komfortowo. Mimo wszystko to chyba najlepszy album z trzech. Natomiast Spirit to powiew świeżości i zmiana stylistyczna po poprzedniej trójce. Dobrze, że nie nagrywali kolejnego albumu z tym samym prodecentem.

Gunman pisze: ↑

23-01-2022, 12:05

Trylogia Hilliera to nie był najlepszy ich okres. Zarówno pod względem muzycznym i brzmieniowym można mieć zastrzeżenia. Już PTA męczy agresywnym i głośnym brzmieniem, że nie da się słuchać tego komfortowo. Mimo wszystko to chyba najlepszy album z trzech. Natomiast Spirit to powiew świeżości i zmiana stylistyczna po poprzedniej trójce. Dobrze, że nie nagrywali kolejnego albumu z tym samym prodecentem.

Zgadzam się całkowicie, tylko błagam, niech już Martin Gore nie śpiewa na płytach, te jego dwa utwory na Spirycie to straszne gówno jest. Na 3 poprzednich też się to przytrafia.
A kiedyś tak pięknie potrafił zaśpiewać "Home" czy "One Caress"...

Martin zawsze psul plyty swoim spiewaniem

eeeee wcale nie, miał kilka super numerów
wyżej wspomniany Home, Judas, Any Second Now, Pipeline, A Question Of Lust, The Things You Said, Macro, Damaged People, Jezebel - One Caress akurat nie trawie
za to nie lubie jak na koncertach sie bierze za numery Dave`a, strasznie go wychodzi

Właśnie zarzuciłem sobie Spirit aby zobaczyć czy coś się zmieniło. Na pewno te ponure teksty (" going backwards") są w świetle toczącej się za miedzą wojny jeszcze bardziej aktualne. Muzycznie może to dojrzeje we mnie ale chuj wie.. Jakby nie patrzeć wielki zespołe,ale wciąż wielu chujków nie umie w te puzzle i obraża sie jak pizdy gdy wypomni się podobieństwa (vide Ulver)

Sgt. Barnes pisze: ↑

28-05-2022, 20:23

Żułek pisze: ↑

28-05-2022, 19:08

Sgt. Barnes pisze: ↑

28-05-2022, 19:03

I jak? Dla mnie w czołówce ich dyskografii. Brakuje jej spójności Violka, ale nadrabia klimatem i jest na niej To have and to hold...

w jakim sensie jest nie spójna ? nie bardzo rozumiem
dla mnie poza I Want You Now (Pimpf nie licze) same perełki

No właśnie o to chodzi że trochę tu artystyczny nieład się wkradł, bo oprócz ewidentnie popowych, przebojowych fragmentów, masz sporo eksperymentów, fragmenty industrialne, akcenty klasyczne (Little 15) , ten dziwny pseudogotyk w Pimpf, wokalne sapania w I want You now. Nie mówię, że to źle, ale płyta sprawia wrażenie układanki, w której nie wszystkie elementy do siebie pasują. Późniejsze płyty są bardziej monolityczne, ta akurat niekoniecznie. Przez to mi osobiście tej płyty słucha się trochę trudniej, muszę mieć na nią odpowiedni nastrój. Ale to nadal zajebista rzecz, szczególnie słuchana jesienią...

przyznam że kiedyś miałem faktycznie problem z Little 15 ale jakiś czas temu przeszło i słucham bez bólu
z Pimpf jest ten problem że jest na końcu zamiast na początku jak w 101 przez co głupio sie tego słucha
no i bez tych chóralnych wyjców byłby lepszy
najlepiej mi robi To Have And To Hold, Nothing (z poza singli) i .... Pleasure Little Treasure

Dorzucam Agent Orange i Sonatę Księżycową. I to ona powinna kończyć płytę

ale po co kończyć jak można wcisnąć repeat ?

Kiedyś uważałem dm za zespół dla zgredów, żyjących wspomnieniami, dziś sam się rozkoszuję tymi dźwiękami