Masterful Magazine

Przyznam, że trochę czasu mi zajęło, aby w pełni przekonać się do tego albumu. Przyznam także, że nie słyszałem wcześniejszych płyt The Flamming Lips Nie jest to płyta łatwa i przyjemna, ale w wielkim skrócie powiem, że tak właśnie widziałbym/widzę psychedelic rock i krautrock XXI wieku! Masa odwołań do lat 70-tych. Jak gdzieś trotzky wcześniej wspomniał jest CAN, ja tam słysze nawet Black Widow i White Noise (zwłaszcza w ostatnich utworach). Może to pewna nadinterpretacja, ale mam to w dupie, bo album przepiękny. Zresztą, dla niedowiarków polecam klip "Watching The Planets":

http://www.nme.com/video/bcid/49582897001/search/NME

Przesłuchałem tę płytę kilka razy ale to jeszcze za mało aby ją oceniać. Pierwsze co rzuciło mi się w uszy to świetne brzmienie. Co do samej muzyki to nie chcę się za bardzo wypowiadać... w mojej strony narazie tyle...

Piękna, cudowna, wspaniała. Zupełne zaskoczenie. Nigdy Ust specjalnie nie lubiłem, owszem, zdarzało mi się posłuchać starszych krążków, ale to też wybiórczo i od święta, przy nowszych miałem raczej spazmy bólu - taki Soft Bulletin brzmiał dla mnie jak soundtrack do jebanych filmów Disneya. At War With the Mystics posłuchałem może z trzy razy - ot, skoczna wesoła neo-psychodelia. Nie moja bajka. A tu nagle taki kurwa strzał. Nie wierzę. To w ogóle zbyt często się nie zdarza, aby zespół działający od blisko 30 lat nagle, ni z gruchy ni z pietruchy, wystrzelił z czymś, co nie dość, że diametralnie różni się od wcześniejszych dokonań, to jeszcze jest, powiedzmy to otwarcie, WYkurwaBITNE. taki casus Outside Bowiego, chociaż tam też inna historia, bo Bowie wiele doskonałych płyt nagrał, a Usta doskonałych płyt wcześniej nie nagrywały, przynajmniej w obrębie mojego spektrum zainteresowań. No ale nagrały. Płyta kolos. Jak za dawnych pięknych czasów (czyt. lata 70). Płyta przygoda. Aż duszno tu od wszelkiej maści nawiązań, pokłonów hołdu dla Mistrzów gatunku. Niemniej jednak nie mam wcale wrażenia, że to jest granie retro, wręcz przeciwnie, mam raczej wrażenie, że ten krążek wyprzedza swój czas, antycypuje to, co w szeroko pojętej muzyce alternatywnej dopiero się rozwinie na nowo. Celowo nie piszę nic na temat tego, jak to cholerstwo brzmi, co to za granie itd. Sami sobie odkryjcie. Bez sugestii, bez oczekiwań, bez żadnego ukierunkowywania. Powiem krótko, tego po prostu trzeba posłuchać, bo takie płyty trafiają się BARDZO RZADKO.

Dorzucę może jeszcze, że bardzo podoba mi się podejście do brzmienia na tym albumie - bo z jest strony jest trochę garażowo, brudno, z mocną sekcją, ale z drugiej strony odpowiednio selektywnie - pełno smaczków, które nie gubią się kiedy grupa zaczyna hałasować, a wychodzą do przodu kiedy są potrzebne. Klasa.

KURWA, ALE MIAZGA!!!!! Przynaję się, że nie słyszałem wcześniej żadnej płyty tego zespołu, a sama nazwa jedynie gdzieś tam obiła mi się o uszy, ale to co właśnie leci sprawiło, że jak tylko wypłata wpłynie na konto to zamawiam w ciemno wcześniej nawet nie słuchając całej płyty. Świetne.

tam jest nawet Syd Barrett i Miles Davis:)))))

oni tam są PRZEDE WSZYSTKIM, poza CAN rzecz jasna.

ja pierdolę, sekcja w SEE THE LEAVES po prostu kruszy ściany. takiego ciężaru nie osiągają żadne metalowe zespoły.

grot pisze:Dorzucę może jeszcze, że bardzo podoba mi się podejście do brzmienia na tym albumie - bo z jest strony jest trochę garażowo, brudno, z mocną sekcją, ale z drugiej strony odpowiednio selektywnie - pełno smaczków, które nie gubią się kiedy grupa zaczyna hałasować, a wychodzą do przodu kiedy są potrzebne. Klasa.

to fakt!
muszę sobie zakupić ten album na oryginale

Opornie mi z tą płytą idzie. Nie znałem The Flaming Lips wcześniej, nawet zresztą gdyby, to niewiele by mi to pomogło. Na razie ciężko mi się w tę muzykę wgryźć, znaleźć punkt zaczepienia i się do niej przykleić, że użyję wspinaczkowego porównania. A nawet wtedy, kiedy pozornie widzę już światełko w tunelu zespół wykonuje kolejną hopkę, skutecznie mnie gubiąc po drodze. Przeszkodą jest też pewnie długość. Mnóstwo tu eklektyzmu, emocji, zwrotów akcji, wtrąceń...
Będę próbował, bo na dzień dzisiejszy Embryonic mnie przerasta. Czyżby casus VDGG?

ZAJEBISTA muzyka. czy genialna to jeszcze nie wiem, ale ja sie tam malo znam ; dd

btw:

grot pisze:Dorzucę może jeszcze, że bardzo podoba mi się podejście do brzmienia na tym albumie - bo z jest strony jest trochę garażowo, brudno, z mocną sekcją, ale z drugiej strony odpowiednio selektywnie - pełno smaczków, które nie gubią się kiedy grupa zaczyna hałasować, a wychodzą do przodu kiedy są potrzebne. Klasa.

owszem, brzmienie jest idealne. Podczas pierwszego odsłuchu takiego "Virgo Self-Esteem Broadcast" na słuchawkach, myślałem, że te tła to nie w muzyce, tylko gdzieś za moim oknem

brzmienie jest niesamowite, zwlaszcza sound perkusji. no i w ogole to co ten gosc wyrabia za garami jest niesamowite.

btw, chyba nie tylko ja kojarze to z innym kosmiczno-cpunskim albumem z tego roku, prawda?

nvm

znalazlem pierwotna wersje okladki, moim zdaniem lepiej oddawala nastroj plyty

i moj tez

Riven, Ty sobie znow zapodałeś ściechę z tabaki?

tak, pol sciechy. idz sie pjerdol zgredzie ;d

Riven pisze:tak, pol sciechy. idz sie pjerdol zgredzie ;d

oj tam oj tam srivenku, zluzuj cyca

chuj ci w dupe

Riven pisze:chuj ci w dupe

no, ale generalnie po tabace to ten chuj raczej Ciebie w dupę uwiera