Masterful Magazine

twoja_stara_trotzky pisze:ja tam kompletnie nie trawię Nosferatu Herzoga, za samą muzykę powinien on (i jej autor, którego, co by nie mówić, dwie płyty kocham wręcz) zostać rozstrzelany.

1. Które płyty kochasz?
2. Co jest nie tak z muzyką do Nosferata?
3. Dlaczego City Raga jest taka słaba?
----------------------------------------------------------------

Dla tych, którzy nie wiedzą o co biega: Popol Vuh to zespół Floriana, który to jako jeden z pierwszych (a może i pierwszy) w Niemczech wszedł w posiadanie Mooga. Florek był typem bardzo uduchowionym, więc taką też muzykę nagrywał. A nagrywał kraut-kosmische-medytacyjno-eksperymentalne rzeczy. Florian się także w muzykę filmową bawił, tworząc nierzadko do filmów Herzoga, Wernera muzyczne tła (które to rozmazane i hipnotyczne były, jako i filmy te). Niektórzy krytycy muzyczni niebywale sobie Popol Vuh cenią, nie tylko stawiając ich ponad innymi krautrockowymi zespołami, ale wynosząc na piedestał muzyki rockowej w ogóle. Podobnież z Florianem, o którym nierzadko można usłyszeć, że wizjonerem był (był, bo umarł). Poza własną działalnością zespołową, Florian przyczynił się też niebywale do erupcji talentu innych zespołów/muzyków, ponieważ rzeczonego Mooga najpierw załodze z Tangerine Dream użyczył, a podobno później go przekazał/sprzedał Klausowi S., znanemu niemieckiemu muzykowi, znanemu z zamiłowania do papierosów i wydawania pokaźnej ilości płyt rocznie.

Wódz Dziesięć Niedźwiedzi pisze:Klausowi S., znanemu niemieckiemu muzykowi, znanemu z zamiłowania do papierosów i wydawania pokaźnej ilości płyt rocznie.

i przedewszystkim, uzyczenia instrumentalnego kawalka uzytego jako intro Sylvester Anfang do mini Deathcrush przez ksiecia ciemnosci Euronymousa.

A to akurat był Conrad S., nie Klaus

to fakt...

1. Affenstunde i In den Gärten Pharaos
2. jest chujowa, tandetna, syntetyczna
3. nie wiem, nie słuchałem

twoja_stara_trotzky pisze:1. Affenstunde i In den Gärten Pharaos

Debiut muszę koniecznie nadrobić. Za to Faraona też uwielbiam. Szczególnie jego drugą część z potężnymi organami.

Z rzeczy późniejszych Hosianna Mantra uważam za świetną rzecz, bardziej eteryczną, medytacyjną.
No i Nosferatu niezmiernie odpowiada mi klimatycznie.

Dojrzałem jakiś czas temu, żeby zagłebić się w cudowny świat pobieżie mi raczej znanego POPOL VUH i sięgnąłem po te mniej oczywiste w odbiorze, chociaż jak najbardziej klasyczne, płyty, czyli po Faraona i Affenstunde i od jakiegoś czasu ich dosyć regularnie słucham. Wchodzą jak, nie wiem, jak woda chyba.

In den Garten Pharaos to wspaniały trip na wybrzeża Nilu w zakwaszonym starożytnym Egipcie (tytułowy), akurat w tym czasie, żeby móć zobaczyć jak kosmici pod komendą Danikena budują piramidy (Vuh). Abslutnie wspaniały album, szok - dawno mnie żadna płyta tak nie sponiewierała, może w kólko lecieć do każdej sytuacji - do snu, do spaceru, do ego by służyła za tło i do uważnego wsłuchiwania, na trzeźwo, z jointem, wszstko jedno, wchodzi jak złoto i towarzyszy mi ostatnio przy większości czyności. Jest bezbłędna, można nią oddychać - doskonała rzecz na zimę.

Affenstunde wydało mi się po faraonie jakieś ciężkie, niewyraziste, nijakie, ale po kilkunastu odsłuchach okazuje się, że to jest ten sam sposób myślenia o muzyce, tylko odarty z wyraźnego egipsko - kosmicznego konceptu; stąd uczucie nijakości, w istocie błędne. Ten materiał jest ciemniejszy, trudniejszy, mniej oczywisty i, o zgrozo, zaczynam się zastanawiać, czy nie lepszy od dwójki. Mnóstwo tu detali, smaczków, ale przede wszystkim niepokojącego klimatu zagrożenia, idealnie wsplgrającego z okladką.

Miazga. Znałem i doceniałem Letze tage Letze Nachte i Das Hohelied Salomos, ale widzę, że muszę zrewidować poglądy na ten zespól, bo te dwie wyżej wymienione płyty są totalne, no zajebistość wycieka z głośników.

1. Znam tylko "Affenstunde", ale bardzo kocham.
2. Do "Nosferata" znam ścieżkę Art Zoyd i też bardzo kocham.
3. Nie wiem, pomóż.