Masterful Magazine

Respect.

Warto się przełamać i obejrzeć, naprawdę.

miazga. Nancy boska:)

Już nie liczę który raz.

Bardzo dobry i jednocześnie niedoceniany film. Ścieżka dźwiękowa wyrywa suty z korzeniami.

no dokładnie, świetny film. dużo bardziej podobał mi się od tych wszystkich interstellarów, gravity itp. jeśli chodzi o kosmiczną tematykę.

rewelacyjny

Pierec pisze:

miazga. Nancy boska:)

słabiutkie łamane na średnie. a jak Foster puszcza pawia, to już wiadomo, czym Polanski próbował zaimponować widzom. puste, w żadnym razie duże kino dla dostrzegających fascynujący mezalians w klocku postawionym w ramach happeningu pod jakąś ambasadą, ale wielki reżyser, wiec zobowiązuje do wszechobecnego wychwalania.

obejrzyj sobie, kolego, Rejs, Nóż w wodzie albo Siódmą pieczęć i przypomnij, co to są genialne dialogi i meta-film, mimo surowej i oszczędnej formy. tutaj daje radę tylko Waltz, reszta to tylko makiety zasilające listę płac. zwłaszcza ten dryblasowaty świniak (nie trawię typa).

przypomniał mi się przy okazji taki paradoksik, że film, chcąc być komedią, staje się dramatem i na odwrót ;)

jest:



i to jest kino. niewymuszone, życiowe, nieprzemanierowane.

byrgh pisze:

Pierec pisze:

miazga. Nancy boska:)

słabiutkie łamane na średnie. a jak Foster puszcza pawia, to już wiadomo, czym Polanski próbował zaimponować widzom. puste, w żadnym razie duże kino dla dostrzegających fascynujący mezalians w klocku postawionym w ramach happeningu pod jakąś ambasadą, ale wielki reżyser, wiec zobowiązuje do wszechobecnego wychwalania.

obejrzyj sobie, kolego, Rejs, Nóż w wodzie albo Siódmą pieczęć i przypomnij, co to są genialne dialogi i meta-film, mimo surowej i oszczędnej formy. tutaj daje radę tylko Waltz, reszta to tylko makiety zasilające listę płac. zwłaszcza ten dryblasowaty świniak (nie trawię typa).

przypomniał mi się przy okazji taki paradoksik, że film, chcąc być komedią, staje się dramatem i na odwrót ;)

inaczej odebrałem ten film, jak pisałem - bardzo mi się podobał, i nie sądzę aby nazwisko Polański miało znaczenie bo np. z lubością jebię Odyseje Kubricka choć wiele jego filmów lubię ; ) co do wymienionych filmów to oczywiście wszystkie oglądałem. ulubiony chyba Nóż w wodzie (muzyka Komedy rozdaje) i na pewno nie stawiam ich choć w pobliżu Rzeżi, tak dla jasności, ale nie będę się też bawił w jakieś szczegółowe skale ocen itp.

aha, to Kate Winslet puściła pawia, nie JF, a Reilly rzeczywiście irytuje już samym wyglądem.
a Gran Torino oczywiście rewelacyjne.

byrgh pisze:
przypomniał mi się przy okazji taki paradoksik, że film, chcąc być komedią, staje się dramatem i na odwrót ;)

jest:



i to jest kino. niewymuszone, życiowe, nieprzemanierowane.

10/10

Nie jest to poziom znakomitego What We Do in the Shadows, ale oglądało się całkiem przyjemnie.

Plastek pisze:

Bardzo dobry i jednocześnie niedoceniany film. Ścieżka dźwiękowa wyrywa suty z korzeniami.

To historia o gasnącym Słońcu? Pewnie coś pomieszałem, ale wiem, że chodzi o Słońce ;-) Nie widziałem, nie miałem jeszcze okazji, ale słyszałem ścieżkę dźwiękową, i zaprawdę, fajna rzecz.

specyficzny fil szczególnie w kwestii gry aktorskiej - chwilami czułem się jakbym oglądał jakąś indyjską wersję "Trudnych spraw" czy innych "paradokumentów" chociaż jak się człowiek przyzwyczaił to jakoś uszedł, ot takie 5/10

Nasum pisze:

Plastek pisze:

Bardzo dobry i jednocześnie niedoceniany film. Ścieżka dźwiękowa wyrywa suty z korzeniami.

To historia o gasnącym Słońcu? Pewnie coś pomieszałem, ale wiem, że chodzi o Słońce ;-) Nie widziałem, nie miałem jeszcze okazji, ale słyszałem ścieżkę dźwiękową, i zaprawdę, fajna rzecz.

Tak, to jest ten film.

Hellraiser I / II + Junk

Nie sądziłem, że z taką przyjemnością go obejrzę. Kolorystyka scen w mieszkaniu Lorejn rozdała, muzyka bdb i sama akcja też dała radę. Pozytywne zaskoczenie.