Masterful Magazine

Witamy w latach 80. - Gothic, industrial i black metal. Serial dokumentalny - Niemcy 2009 | 65 minut
sobota, 20 sierpnia - 15:05 | TVP Kultura

Jakby ktoś coś... Ciekawi mnie co z black metalu z lat 80-tych będzie...

Oglądałem ale gdy zobaczyłem tokyo hotel to miałem ochotę wyłączyć. Z black metalu to tylko Celtic Frost było z mrocznym klipem Cherry Orchards. Oprócz tego puścili jeszcze fragment Circle of the Tyrants i A Dying God Coming Into Human Flesh.
Jako program dokumentalny to niewiele wart imho.

Prawda, za dużo niemieckiego kwadratowego syfu, za mało dobrej muzyki.

empir pisze:Oglądałem ale gdy zobaczyłem tokyo hotel

do ktorego wora to wrzucili? jest to gdzies do obejrzenia?

grot pisze:Prawda, za dużo niemieckiego kwadratowego syfu, za mało dobrej muzyki.

Jako laik od gotyku i industrialu mogę przypuszczać (na podstawie tego co zobaczyłem o blacku) że pewnie pominęli multum ważnych kapel dla tych nurtów.

0ms pisze:do ktorego wora to wrzucili? jest to gdzies do obejrzenia?

Może będzie powtórka na tvp kultura. Jakaś lala pokazywała pokój swojej córki i spuszczała się. No przecież TH to 100% goci ;)

Kto mógł przewidzieć, że w filmie o industrialu zajrzymy do mieszkania Sydney Rome ;))
Generalnie o kant dupy takie dokumenciki.

Podpinają się pod to biografie muzyczne? ;)
Jeśli tak, zacznijmy kulturalne spory... Jeśli nie - [wklep tekst do kanara w liczbie mnogiej, propagowany przez SIIDA].

Najlepiej i najdłużej zapamiętane:

Control - zmarnowany potencjał. Dobre ale bez iskry aktorstwo. Wkurwiłem się po seansie.
Ray - bardzo motywujący i (rzadki przykład) rzeczy dla wszystkich. To jest ta główna rola "udawacza", którą każdy doceni lub zdechnie.
Walk the Line - Niewykorzystany potencjał narracji ale kreacja głównego aktora wybitna. Były momenty stricte cashowskie i naprawdę robiło się jak w Folsom. :)



Coś jeszcze?


P.S. Lemmy - fajny dokument do piwa. I do przemyśleń. Jednym słowem, solidny riff dokumentalistyki z przymrużeniem oka. Oby mu nigdy nie zabrakło tokenów w piekle. ;)

z fabularyzowanych jest jeszcze np Bird

0ms pisze:z fabularyzowanych jest jeszcze np Bird

Wielki film.

ano. dobrze sie stalo, ze stal za nim Eastwood

0ms pisze:z fabularyzowanych jest jeszcze np Bird

Zawsze umykał jakoś. Dzięki za przypomnienie.

az sam nabralem ochoty. mistrzowski Whitaker

0ms pisze:az sam nabralem ochoty. mistrzowski Whitaker

Może i ma twarz pobitego ćpuna z zespołem downa, ale talentem włada w twardej walucie.
Epizod w Ostrym Dyżurze, Ostatni Król Szkocji, 8 części prawdy...

Wszedłem na stronkę, by przypomnieć sobie ten ostatni tytuł i piszą, że w 2012 ma być Lusiem Armstrongiem. Nosz, kurwa...

Whitaker pasuje do tej roli idealnie, nawet gabaryty i twarz ma podobną do Parkera. Twarz ćpuna, dziwkarza i fenomenalnego saksofonisty!


edit: Nie wiem, czy pasował będzie do roli Armstronga. Armstrong za wesoły i za dużo się szczerzył. Ciekawe jak będzie Whitaker wyglądał z przyklejonym od ucha do ucha białym uśmiechem.

o ile cos z tego wyjdzie, bo mowilo sie o tym juz w 2008. wyczytalem, ze zdjecia mialy sie zaczac w kwietniu tego roku, a tymczasem cisza wszedzie

Bambi pisze:Whitaker pasuje do tej roli idealnie, nawet gabaryty i twarz ma podobną do Parkera. Twarz ćpuna, dziwkarza i fenomenalnego saksofonisty!


edit: Nie wiem, czy pasował będzie do roli Armstronga. Armstrong za wesoły i za dużo się szczerzył. Ciekawe jak będzie Whitaker wyglądał z przyklejonym od ucha do ucha białym uśmiechem.

Armstrong sie szczerzyl, bo widzial image swoj, jako osobnika parajacego sie rozrywka, w taki wlasnie sposob. nie znaczy to, ze szczerzyl sie caly czas, ani tym bardziej, ze bedzie przez caly film. akurat o Whitakera bylbym tutaj spokojny, tyle tylko, ze nie on jeden bedzie odgrywal te role

0ms pisze:

Bambi pisze:Whitaker pasuje do tej roli idealnie, nawet gabaryty i twarz ma podobną do Parkera. Twarz ćpuna, dziwkarza i fenomenalnego saksofonisty!


edit: Nie wiem, czy pasował będzie do roli Armstronga. Armstrong za wesoły i za dużo się szczerzył. Ciekawe jak będzie Whitaker wyglądał z przyklejonym od ucha do ucha białym uśmiechem.

Armstrong sie szczerzyl, bo widzial image swoj, jako osobnika parajacego sie rozrywka, w taki wlasnie sposob. nie znaczy to, ze szczerzyl sie caly czas, ani tym bardziej, ze bedzie przez caly film. akurat o Whitakera bylbym tutaj spokojny, tyle tylko, ze nie on jeden bedzie odgrywal te role

Myślałem osobiście bardziej o: Nosz kurwa, za dużo tego dobrego. A z wywodem się zgadzam.

wiadoma sprawa, tyle ze podejrzanie o tym cicho

0ms pisze:

Bambi pisze:Whitaker pasuje do tej roli idealnie, nawet gabaryty i twarz ma podobną do Parkera. Twarz ćpuna, dziwkarza i fenomenalnego saksofonisty!


edit: Nie wiem, czy pasował będzie do roli Armstronga. Armstrong za wesoły i za dużo się szczerzył. Ciekawe jak będzie Whitaker wyglądał z przyklejonym od ucha do ucha białym uśmiechem.

Armstrong sie szczerzyl, bo widzial image swoj, jako osobnika parajacego sie rozrywka, w taki wlasnie sposob. nie znaczy to, ze szczerzyl sie caly czas, ani tym bardziej, ze bedzie przez caly film. akurat o Whitakera bylbym tutaj spokojny, tyle tylko, ze nie on jeden bedzie odgrywal te role

Ale to właśnie tym szczerzeniem się narobił sobie sporo minusów wśród czarnoskórych jazzmanów. Ja Armstronga niezbyt lubię. Wpływ na muzykę może i spory, ale muzyka sama w sobie zupełnie mnie nie rusza. Za dużo ludzi, za dużo pitolenia. Podobnie jak Ellington ze swoimi big bandowymi wyczynami. W ogóle big bandy powinny nie istnieć! ;)

narobil, choc nie bylo to jego zamiarem (pokazal zreszta pozniej, ile jest warte takie pierdolenie na jego temat: http://www.nytimes.com/2007/09/23/opini ... ref=slogin), ale tez obstawal twardo przy swoim, nie tylko jesli o image chodzi - i za samo to nalezy sie szacunek, choc muzycznie tez mi nie jest z nim po drodze. Ellington juz bardziej mi podchodzi, ale big bandy rowniez mnie nie kreca (natomiast chocby plytka z Coltranem juz wiecej niz bardzo ok)