Konwicki vs Has

[Lykantrop]

Teraz się okaże kto tutaj zna się na kinie przez duże K. Dwóch speców od kina poetycko - onirycznego. Dzieła, które albo są ubóstwiane albo niezrozumiałe. Ludzie odpowiedzialni za "Sanatorium pod Klepsydrą", "Salto", "Jak Daleko Stąd Jak Blisko", "Dolina Issy" - w moim subiektywnym odczuciu opoka polskiej kinematografii, totalnie niedoceniona przez motłoch żądny Kilera, Mauera i Szyca. Filmy, które nie są tylko ucztą dla oka (chociaż zdjęcia w w/w produkcjach to majstersztyk), ale też i dla żądnych rozrywki intelektualnej.

Chociaż nigdy nie pokusiłbym się o rozpatrywanie czasów PRLu w superlatywach, tak jedno trzeba stwierdzić: w krwiożerczym kapitaliźmie, gdzie zapotrzebowanie na film dyktują gusta motłochu niemożliwe jest stworzenie takich obrazów.

[ultravox]

Hasa uwielbiam, ale dla odmiany twórczość Konwickiego znam słabo, więc powstrzymam się od głosu.

[Bambi]

Salto czy Jak daleko stąd, jak blisko niszczą, chociaż najbardziej lubię kameralny debiut. Jednak Has.

[YNKE]

wybieram Hasa za Sanatorium pod Klepsydrą i Rękopis znaleziony w Saragossie

[Bambi]

Ja pierdolę, ale tłumy w temacie :D

[YNKE]

Polskie kino jest passe, nie wiedziałeś?

[Block69]

Obecnie jest syfiaste, ale stare polskie dramaty czy psychologiczne to je klasa światowa. Sanatorium i Rękopis widzieć trza, Matka Joanna też kult. Nawet nie wiedziałem, że widziałem filmy tych panów. Jakoś nie mam zwyczaju zapamiętywania nazwisk reżyserów i scenarzystów. Jeszcze nie głosuje, bo mam w planach zobaczyć kolejne ich filmy.

[Lykantrop]

Z Konwickim warto zacząć od wspólnie zrealizowanego z Wajdą "Kroniki Wypadków Miłosnych". Co prawda gra Młynarskiej wkurwia niepomiernie, ale jest to zdecydowanie "najłatwiejszy w odbiorze" film Tadka i świetne wprowadzenie w jego "mityczny świat dzieciństwa - przedwojennych Kresów", tak świetnie przedstawiony w "Dolinie Issy" i szczątkowo przywracany jako symbol w pozostałych produkcjach. Z kolei "Jak Daleko Stąd, Jak Blisko" to dla mnie najlepsze co wyszło spod jego rąk - genialne dialogi, zdjęcia, mistrzowska gra Łapickiego, Maklakiewicza i Holoubka, a w tle pełna niepokoju muzyka Koniecznego.

Konwicki też dobrze się sprawdził jako scenarzysta. Praktycznie we wszystkich filmach, w których maczał palce daje się wyczuć ten charakterystyczny szlif i pierwiastek, który powoduje, że jest w nich to "coś". Pierwszy z brzegu przykład - "Austeria" Kawalerowicza. Sam Pszoniak gdzieś wspomniał, że adaptacja powieści Stryjkowskiego zapowiadała się raczej na przeintelektualizowaną klapę, do czasu aż Tadek nie wziął w łapy scenariusza i nie dokonał odpowiednich zmian.

No i ten... oczywiście głos na Konwickiego. Chociaż debiut i "Sanatorium..." Hasa to dla mnie również niedoścignione klasyki, bez których polskie kino byłoby zdecydowanie uboższe :-)

[Bambi]

Konwicki też dobrze się sprawdził jako scenarzysta. Praktycznie we wszystkich filmach, w których maczał palce daje się wyczuć ten charakterystyczny szlif i pierwiastek, który powoduje, że jest w nich to "coś". Pierwszy z brzegu przykład - "Austeria" Kawalerowicza. Sam Pszoniak gdzieś wspomniał, że adaptacja powieści Stryjkowskiego zapowiadała się raczej na przeintelektualizowaną klapę, do czasu aż Tadek nie wziął w łapy scenariusza i nie dokonał odpowiednich zmian.
)

Bo tak naprawdę Austeria jest filmem Konwickiego, a nie Kawalerowicza. Podobnie jak Duch jest filmem Spielberga, a nie Hoopera. ;)

[Lykantrop]

No taką teorię też pierwszy raz słyszę, chociaż o samym Konwickim to sporo się naczytałem.

[Anarch777]

Trudno przedkładać jednego nad drugiego. Obaj to mistrzowie, Hasa kilku rzeczy jeszcze nie widziałem, Konwickiego znam wszystko co nakręcił + te do których pisał scenariusze. Minimalnie głos w stronę Tadeusza, za całokształt, także podejście do życia i rzeczy poza filmowe. Polecam dokument "Co ja tu robię? Tadeusz Konwicki"