Malo znane [nowe] K I N O...

[0ms]

Np ja. I dalej sie nie zanosi, zebym obejrzal :)

[Bambi]

Np ja. I dalej sie nie zanosi, zebym obejrzal :)

Prawidłowo!

[Anarch777]

CZARNY LÓD (2007)

Saara, pani doktor w średnim wieku, pewnego dnia dowiaduje się, że jej mąż-architekt Leo ma romans z młodszą kobietą, Tuuli. Saara, ukrywając swą prawdziwą tożsamość, zaprzyjaźnia się z Tuuli. Jednocześnie planuje zemstę na niewiernym mężu i jego kochance.

Świetny fiński, raczej mało znany film. Wciągające kino psychologiczne, przemyślany scenariusz, plus zimowe klimaty.
Warte obejrzenia.

[Anarch777]

JAZZOWE IMPERIUM (2004)


Historia przedstawiająca obraz Finlandii lat 50., kiedy to, łodzie z całego świata dobijały do portu Kotka. Wraz z rozmaitymi dobrami, żeglarze sprowadzali wtedy do kraju również nowe brzmienia muzyczne, które wpływały na mieszkańców zimnego kraju. Kilku młodych amatorów muzyki postanawia otworzyć jazz bar. Fennia, jak mężczyźni nazwali swój dobytek, stał się legendarnym miejscem dla żeglarzy i mieszkańców Kotki, w którym jazzowe rytmy ocieplały ich zmarznięte dusze. Jest to opowieść o marzeniach, nadziei i pasji do muzyki.


Tak jak w opisie, fajna opowieść o grupie kumpli, miłości do jazzu, miłości w ogóle. Niespieszne tempo, dobrze nakreślone postaci i rzut oka na to jak wyglądały lata 50 w Finlandii. Warto.

[Anarch777]

ZAGINIONE IMPERIUM (2008)

Film pokazuje rosyjską młodzież lat 70., z jednej strony zewsząd indoktrynowaną jedyną słuszną ideologią, a z drugiej już powoli poddającą się amerykanizacji i fascynacji Zachodem. Ubierają się w dżinsy Wranglera, słuchają Beatlesów, Stonesów, Floydów, Deep Purple, tworzą zbitki zdań z użyciem stylowo brzmiących angielskich słów. Wydaje im się, że świat stoi przed nimi otworem, a wspaniałe, pełne przygód życie znajduje się na wyciągnięcie ręki. Powoli przychodzą pierwsze rozczarowania, kłótnie, zaczyna kiełkować zrozumienie, że ciężko może być sięgnąć po swoje wybujałe marzenia.

Oprócz tego co w opisie, powiem krótko rewelacja. Nostalgiczna wizja Związku Radzieckiego lat 70. Pierwsze miłości, pierwsze poważne decyzje, słodko-gorzka opowieść o wchodzeniu w dorosłość. Świetny film.

[Bambi]

Kupiłem większość rusków z tej serii. Pierwszy box mam w całości w pudle dużym, drugi kupowałem pojedynczo. Tego nie kupiłem bo rok wydania to 2008. Może jednak dam mu szansę.:)

[Anarch777]

Jeśli nie jest za drogi to warto. Ja sam chętnie wrócę do niego przy okazji.

[witchfinder]

Film stosunkowo znany, miał nawet nominację do Oscara, próbowałem gdzieś-kiedyś go tutaj polecać, ale jest tak zajebisty, że zasługuje na ponowną wzmiankę.


Jest ostatnio wielki hype na Banksy'ego. O ile w PL jeszcze kilka lat temu był stosunkowo mało popularny, tak teraz słyszał już chyba o nim chyba każdy.
Banksy nakręcił film. Dokumentalny albo stylizowany na dokument. Która odpowiedź jest prawidłowa? Tego nie wiadomo. Nie dowiemy się tego w filmie, ani po nim. Nie wiadomo, czy to co widzimy na ekranie jest faktycznie prawdą, czy misterną prowokacją.
Sam film? Dokument(alizowany?) / komedia. Masa zajebistych akcji, motywów, garść historii street-artu i przede wszystkim - ważny głos w dyskusji na temat kondycji współczesnej sztuki.

Mało jest filmów, które mogę polecić każdemu. To jeden z chlubnych wyjątków. Może być zarówno odmóżdżającą komedią, jak i polem do szerokiej dyskusji i przemyśleń. Gorąco polecam. Każdemu.

[witchfinder]

Na kolana.


Jeden z moich ulubionych filmów, a Solondz jest bez wątpienia jednym z najciekawszych współczesnych reżyserów.
Ale ad rem.
Happines ciężko określić od strony gatunkowej. Dramat pełen ironii? Czarna komedia? Oba naraz. Film pełen niejednoznacznych sytuacji i postaci; śmieszy i przeraża jednocześnie (wyobrażacie sobie zabawną scenę, w której widz niemal kibicuje pedofilowi, żeby udało mu się podać 9 latkowi środki nasenne? Takie rzeczy tylko u Solondza ;)). W ogóle postacie są niesamowicie barwnie skonstruowane. Ciągłe jechanie po bandzie, tematach tabu, wszystko to z ironią, ale jednocześnie bardzo emocjonalne i nieprzekraczające granic dobrego smaku (sic!). Gdzieś spotkałem się w Internecie z takim zdaniem, cytat z pamięci: "Solondz wchodzi w najciemniejsze zakątki ludzkiej duszy i bezczelnie zapala tam światło, pokazując to wszystko widzowi". Dobrze powiedziane.

Generalnie ciężko pisze mi się o filmach, które szczerze uwielbiam i które są aż tak rewelacyjne.

Na zachętę jedna ze scen, która dość dobrze moim zdaniem oddaje istotę filmu (w sensie to dramatyczno-ironiczne podejście i bijącą z filmu przewrotność)
(pojawia się gdzieś na początku filmu, to sen jednego z bohaterów; nie spoileruje głównego wątku fabularnego)


Enjoy.

[[V]]

Kluczem do zrozumienia artysty jest jego osobowość. Cheyenne’a, ekscentrycznego muzyka, z którym niegdyś koncertował Mick Jagger, bliskiego przyjaciela Davida Byrne’a, lidera zespołu Talking Heads, ukształtowały wczesne lata, zanim jeszcze stał się celebrytą. Czuł się niekochany, odtrącony przez ojca. Nie rozmawiał z nim przez trzy dekady. Na to nałożyła się późniejsza trauma, gdy zaczął się obwiniać o doprowadzenie do samobójstwa dwójki nastolatków. Jest to postać fikcyjna, zewnętrznie przypominająca Roberta Smitha, założyciela i frontmana grupy The Cure. Dość skomplikowana, jeśli weźmiemy pod uwagę również surrealistyczną z punktu widzenia bohatera misję odnalezienia niemieckiego zbrodniarza z czasów II wojny, którego obsesyjnie ścigał jego ojciec.

Cheyenne jest jak dziecko. To przeciwieństwo nerwowego właściciela sklepu z filmu „Rzeka tajemnic”, któremu zamordowano córkę. Rozbraja wrażliwością, inteligencją, dobrodusznością, naiwnym nastawieniem do świata, który okazuje się cyniczny, niesprawiedliwy i bez sensu. Kiedyś jako rockman walczył przeciwko rzeczywistości i tę walkę przegrał, ale w głębi duszy pozostał idealistą. Problem polega na tym – jak sam tłumaczy w filmie – kiedy bezwiednie przechodzimy od wieku, w którym mówimy: „takie będzie moje życie”, do wieku, w którym stwierdzamy: „takie jest życie”.

Obadajcie sobie jak macie ochote,bo jest to jeden z lepszych filmów ostatnich lat.Polecam

[Wódz 10]

Dobry temat. Póki co Eyes Wide Open dobry, a London River BARDZO DOBRY. Solondza znałem wcześniej, widziałem ze 3 filmy, wszystkie nieźle poryte :) Dobry stuff.

[SadoGoat666]

This must be the place mnie nieco rozczarował - takie 7/10. Z kolei exit through gift shop jest rzeczywiście rewelacyjny.

[yossarian84]

This must be the place mnie nieco rozczarował -

no nie? jakiś taki czerstwy film.

[SadoGoat666]

Z takiego powiedzmy nietypowego kina drogi to bardziej mi zapadło w pamięć Broken Flowers.

[Random Apex]

Co prawda nie jest to nowe kino, bo już dekada minęła, ale warte polecenia: Dziewięć żywotów Tomasza Katza z roku 2000, kraj pochodzenia: Niemcy. Surrealistyczna czarna komedia przeplatana wątkami dramatycznymi, strasznie zaplątana i z ciekawym zakończeniem :)

[Baton]

Co prawda nie jest to nowe kino, bo już dekada minęła, ale warte polecenia: Dziewięć żywotów Tomasza Katza z roku 2000, kraj pochodzenia: Niemcy. Surrealistyczna czarna komedia przeplatana wątkami dramatycznymi, strasznie zaplątana i z ciekawym zakończeniem :)

Bardzo fajny film, dla niektórych zapewne okaże się surrealistcznie przefilozofowany i przekombinowany, ale ogólnie to zabija przede wszystkim totalnie porypanym schizofrenicznym klimatem. Jak to ujął znajomy, "scenarzysta chyba nawpierdalał się za dużo DXM", z czym się w pełni zgadzam, hehe. Warto zbadać, to taki trochę interpretacyjny worek bez dna, wiele można z tego filmu wycisnąc, albo może inaczej, wiele można w niego włożyć.

[Wódz 10]

Mam już DVD w domu (Thomas Katz + Simon Maguus). Może dziś obejrzę :)

[Scaarph]

Jak to ujął znajomy, "scenarzysta chyba nawpierdalał się za dużo DXM", z czym się w pełni zgadzam, hehe.

to daj no linę do tego scenariusza, chętnie przeczytam :)