Now playing / Czego teraz słuchacie v.4

[DST]

WSPOMINAJKA KONCERTOWA...

Byłem, zajebiście się bawiłem. W młynie nie było jeńców i jeszcze większość towarzycha się uchlała, bo kapele się spóźniły przez jakieś problemy z busem. Wielu poległo przed bitwą i w przedsionku przechodziło się między zwłokami.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Na razie bardzo dobrze.

Coraz lepiej. Dawno niczego nie sluchalo mi sie tak dobrze, ale chyba nie wejdzie do kanonu.

[est]

Pierwsza płyta MDB od czasów A Line...,czyli od 2006 roku, która mi się zapętiła. Kto by pomyślał!

[TheDude]

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

[Lord Gorloj]

Jeśli lubisz field recordings, to Watson jest zazwyczaj wymieniany w pierwszej kolejności, tzw. supergwiazda, twarz gatunku (tak jak np. MERZBOW w noise czy TG w industrialu). Nie wiem czy słusznie, mam inne typy, ale fakt faktem, że nagrał przynajmniej 2-3 rewelacyjne płyty. Od lat chyba głównie pracuje w BBC i jeździ robić nagrywki m.in. do programów Davida Attenborough.

No to będę badał jeszcze dzisiaj. Nie siedzę w field recordings, sporadycznie lubię coś zarzucić, ale ja w ogóle łażę po muzyce jak kot i nie wiem co się dzieje.

Temat mi przypomniał o jednej z moich ulubionych płyt z nagraniami terenowymi (chyba to tak można nazwać, w końcu to mikrofon zarzucony w ławice plaktonu) i se ją zarzucę do poranka, i chuj. GŁOŚNO. Żeby ludzie myśleli, że to nie plankton ino zmutowane trylobity wpierdalające beton:

Tu mnie zaskoczyłeś:) Baaardzo lubię twórczość Jany. Tak, poniekąd można to tak nazwać, choć jednak bardziej łapie się w kategoriach experimental/sound art IMO. Mimo, że nagrania terenowe stanowią główną bazę, jest tam sporo przetworzeń, nakladania ścieżek, myślenia w kategoriach kompozycji, itp. Ale typ świetny.

Ja na nią trafiłem w kontekście japońskiego redukcjonizmu, który ktoś na tym forum propsował jako muzykę w której odnajduje radykalizm zbliżony do starej sceny black metalowej. Nie mam zielonego pojęcia co to jest redukcjonizm - nie ogarniam tematu, dla mnie to brzmi jak jakieś free improv po prostu - ani tym bardziej co ma z nim wspólnego Jana Winderen, ale ten "Wanderer" jest absolutnie kurwa wspaniały, uwielbiam.

Tymczasem:


Tańcu tańcu

[KKK]

No to będę badał jeszcze dzisiaj. Nie siedzę w field recordings, sporadycznie lubię coś zarzucić, ale ja w ogóle łażę po muzyce jak kot i nie wiem co się dzieje.

Temat mi przypomniał o jednej z moich ulubionych płyt z nagraniami terenowymi (chyba to tak można nazwać, w końcu to mikrofon zarzucony w ławice plaktonu) i se ją zarzucę do poranka, i chuj. GŁOŚNO. Żeby ludzie myśleli, że to nie plankton ino zmutowane trylobity wpierdalające beton:

Tu mnie zaskoczyłeś:) Baaardzo lubię twórczość Jany. Tak, poniekąd można to tak nazwać, choć jednak bardziej łapie się w kategoriach experimental/sound art IMO. Mimo, że nagrania terenowe stanowią główną bazę, jest tam sporo przetworzeń, nakladania ścieżek, myślenia w kategoriach kompozycji, itp. Ale typ świetny.

Ja na nią trafiłem w kontekście japońskiego redukcjonizmu, który ktoś na tym forum propsował jako muzykę w której odnajduje radykalizm zbliżony do starej sceny black metalowej. Nie mam zielonego pojęcia co to jest redukcjonizm - nie ogarniam tematu, dla mnie to brzmi jak jakieś free improv po prostu - ani tym bardziej co ma z nim wspólnego Jana Winderen, ale ten "Wanderer" jest absolutnie kurwa wspaniały, uwielbiam.

Tymczasem:


Tańcu tańcu

Ja też nie mam pojęcia co ma wspólnego japoński redukcjonizm (tzw. Onkyo) z J.W. tak, Ci japończycy byli/są radykalni, zresztą to były lata tzw. redukcjonizmu, który rozwijal się nie tylko w Japonii. Podobne rzeczy działy się w Anglii (New London Silence) i Niemczech (Berlin Reductionism). Zresztą te sceny się regularnie przenikały. Dodajmy do tego kolektyw Wandelweiser i owczesnie wydawnictwa Erstwhile, Another Timbre czy Cathnor. To była bardzo kreatywna scena i pozostawiła po sobie sporo wartościowych rzeczy. Generalnie punktem wyjścia była tu koncepcja Johna Cage'a, muzyka Mortona Feldmana czy Christiana Wolffa. Wszystko to włożone w specyficzna praktykę improwizacji, tzw. EAI, ale też kompozycji. Dużo, bardzo dużo i jeszcze wiecej ciszy, redukcja dźwięków do minimum, nowe, kreatywne sposoby uzycia instrumentów itd.
Ale, jak to z każdym "gatunkiem" bywa, i ten w pewnym momencie dotarl do ściany.

[Sybir]

[Rejwan]

[Nasum]

[Hellion]

Ja to chyba pierdolnięty jestem, ale chuj tam, całkiem mi się ta płyta podoba.
Jakoś mam potrzebę na hamburger metal widocznie

[Nasum]

Nie samym stekiem człowiek zyje, czasem trzeba opierdolić nawet hot doga z porcją frytek. A jak smakują

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Ja to chyba pierdolnięty jestem, ale chuj tam, całkiem mi się ta płyta podoba.
Jakoś mam potrzebę na hamburger metal widocznie

Żeby życie miało smaczek, raz dziewczynka, raz nowy album Rotting Christ.

[TheDude]

Miodzio

[Nasum]

[Szalony Opos]

[Asia Tuchaj-Bejowicz]

[Lord Gorloj]

Ja też nie mam pojęcia co ma wspólnego japoński redukcjonizm (tzw. Onkyo) z J.W. tak, Ci japończycy byli/są radykalni, zresztą to były lata tzw. redukcjonizmu, który rozwijal się nie tylko w Japonii. Podobne rzeczy działy się w Anglii (New London Silence) i Niemczech (Berlin Reductionism). Zresztą te sceny się regularnie przenikały. Dodajmy do tego kolektyw Wandelweiser i owczesnie wydawnictwa Erstwhile, Another Timbre czy Cathnor. To była bardzo kreatywna scena i pozostawiła po sobie sporo wartościowych rzeczy. Generalnie punktem wyjścia była tu koncepcja Johna Cage'a, muzyka Mortona Feldmana czy Christiana Wolffa. Wszystko to włożone w specyficzna praktykę improwizacji, tzw. EAI, ale też kompozycji. Dużo, bardzo dużo i jeszcze wiecej ciszy, redukcja dźwięków do minimum, nowe, kreatywne sposoby uzycia instrumentów itd.
Ale, jak to z każdym "gatunkiem" bywa, i ten w pewnym momencie dotarl do ściany.

O, bdb przewodnik. Morton Feldman to był przechuj, aż se coś zarzuce później. Dziękówka. Spróbuję się wgryźć jeszcze raz w temat, ale na razie czuję lato i idę pod prąd. Taki zestaw na rano;

[KKK]

Ja też nie mam pojęcia co ma wspólnego japoński redukcjonizm (tzw. Onkyo) z J.W. tak, Ci japończycy byli/są radykalni, zresztą to były lata tzw. redukcjonizmu, który rozwijal się nie tylko w Japonii. Podobne rzeczy działy się w Anglii (New London Silence) i Niemczech (Berlin Reductionism). Zresztą te sceny się regularnie przenikały. Dodajmy do tego kolektyw Wandelweiser i owczesnie wydawnictwa Erstwhile, Another Timbre czy Cathnor. To była bardzo kreatywna scena i pozostawiła po sobie sporo wartościowych rzeczy. Generalnie punktem wyjścia była tu koncepcja Johna Cage'a, muzyka Mortona Feldmana czy Christiana Wolffa. Wszystko to włożone w specyficzna praktykę improwizacji, tzw. EAI, ale też kompozycji. Dużo, bardzo dużo i jeszcze wiecej ciszy, redukcja dźwięków do minimum, nowe, kreatywne sposoby uzycia instrumentów itd.
Ale, jak to z każdym "gatunkiem" bywa, i ten w pewnym momencie dotarl do ściany.

O, bdb przewodnik. Morton Feldman to był przechuj, aż se coś zarzuce później. Dziękówka. Spróbuję się wgryźć jeszcze raz w temat, ale na razie czuję lato i idę pod prąd. Taki zestaw na rano;

Morton Feldman, wraz z Eliane Radigue, Jacobem Ullmannem, Luigim Nono i Sikorskim, to mój zdecydowany ulubieniec jeśli chodzi o kompozytorów z tzw. akademickim backgroundem. Szczególnie jego późne utwory to jest coś absolutnie niesamowitego.