Litera tura - blog literacki

[moonfire]

Jako że jestem już po lekturze biografii Faith No More, wrzucam recenzję. Książka dobra.

http://ltura.blogspot.com/2016/04/zapis ... spole.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Z pewnością Faith No More, nawet jeśli dzisiaj nie szokuje estetycznie i nie zaskakuje, jest zespołem, który ma zarezerwowane stałe miejsce w panteonie rocka. Dziwnie natomiast zestawiać dziarskich jeszcze pięćdziesięciolatków z sześćdziesięcio- lub siedemdziesięciolatkami z klasycznych rockowych lub heavymetalowych kapel. Przede wszystkim ze względów estetycznych. Faith No More z pewnością są ikoną, ale o wiele mniej znaną przez młodą publiczność niż dziadki z Iron Maiden czy Metalliki.

[moonfire]

Nowy wpis: Watykan, księdzowie i tematy pokrewne.

Książka Thavisa może być więc zimnym prysznicem dla romantycznych miłośników mistycyzmu, którzy w religii szukają przede wszystkim zjawisk nadprzyrodzonych, a poza nią wszędzie chcieliby węszyć szatańskie spiski. Przykładem doskonale obrazującym ten poznawczy fałsz może być dość wnikliwie omówiona tutaj sprawa objawień z Medjugorje. Dla części katolików sprawa jest jasna: objawia się tam Matka Boska. Dla tych bardziej racjonalnych całość jest bardziej skomplikowana, a nawet ociera się o doświadczenie diabelskie. Znamienny może być fakt, że bośniaccy biskupi, w których diecezji znajduje się rzeczona miejscowość, zawsze odnosili się do tamtejszych objawień przynajmniej ze sceptycyzmem.

http://ltura.blogspot.com/2016/04/cuda- ... ozumu.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[moonfire]

Nowe wpisy:

O Przemyku i procesie sanitariuszy.
http://ltura.blogspot.com/2016/04/cezar ... ladow.html" onclick="window.open(this.href);return false;

W marcu 2016 roku, 33 lata po tragedii ukazuje się – już w innych realiach historycznych – reportaż Cezarego Łazarewicza. „Żeby nie było śladów” – bo taki nosi tytuł – jest z jednej strony rekonstrukcją wydarzeń, które miały miejsce bezpośrednio po morderstwie Przemyka, jak i procesu sądowego, w czasie którego skazano niewinnych sanitariuszy. Z drugiej zaś strony jest ten tekst spojrzeniem pod powierzchnię zdarzeń i dotyczy losów samego zamordowanego, jego matki, czy świadków związanych ze sprawą. Nie ma w nim natomiast wypowiedzi Kiszczaka i Jaruzelskiego. Obaj nie żyją, a i tak nie wiemy, czy zechcieliby mówić.

Nowy minialbum Voivod:

http://ltura.blogspot.com/2016/04/voivo ... smosu.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[moonfire]

Nowy wpis. Tym razem o sekciarzach, którzy biorąc jadowite węże do rąk i pijąc truciznę, dowodzą swojej wiary.

http://ltura.blogspot.com/2016/04/denni ... -sand.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Oblicza południowej amerykańskiej religijności potrafią zaiste zadziwiać. Zarówno mormoni, jak i dosłownie wierzący w przekaz biblijny chrześcijanie. Branie węży do rąk to nie domena intelektualistów rozważających każde słowo i biorących je za metaforę. To zajęcie dla górników, kierowców ciężarówek i ich zaniedbanych żon. Tu nie ma się nad czym zastanawiać. Albo się wierzy, kładzie grzechotnika na ramiona i pije strychninę ze słoika, albo idzie się do piekła.

[moonfire]

Zapraszam do lektury mojego wywiadu z Bogdanem Doboszem, autorem "Emiratów francuskich". Tytuł książki mówi sam za siebie.

http://ltura.blogspot.com/2016/04/franc ... owa-z.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Trzeba tu dodać, że większość francuskich nauczycieli to od lat zwolennicy lewicy i na partie lewicy głosujący. W nauczaniu historii dominuje zaś marksizm. Zamiast Ludwika mamy gender, wątki feministyczne. I tu ma Pan rację. W takim standardzie Napoleon jest niezbyt sympatycznym dyktatorem, który pogrzebał ostatecznie dorobek rewolucji, a Sobieski też byłby traktowany jako postać nie do końca pozytywna. Zwłaszcza, gdyby nauczyciel musiał w polskiej szkole mówić o nim w klasie, gdzie w ławkach zasiadłaby na przykład połowa uczniów pochodzenia... tureckiego. Pewnie dla świętego spokoju król wyleciałby z programu nauczania obowiązkowego historii.

[moonfire]

Joanna Bator, zdobywczyni Nike w 2013 roku, to kolejny dowód na mizerię współczesnej polskiej prozy. Zapraszam do lektury.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/joann ... -zero.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Zła jest więc cała społeczność Wałbrzycha (na miejscu mieszkańców przygotowałbym jakiś medal z kartofla na okoliczność odwiedzin pani pisarki), oprócz nielicznych znajomych głównej bohaterki, między innymi transseksualnej bibliotekarki Celestyny. Serio? Źli są członkowie postkatolickiej sekty, którzy domagają się ekshumacji zwłok własnego guru. Przecież od razu widać, do kogo autorka pije. Takich grubymi nićmi szytych grepsów jest w „Ciemno, prawie noc” jeszcze więcej. Bardzo to śmieszne, niczym roast u Jakuba W. Tendencyjność tę widać również w tym, że autorka nie kryje się, że nie lubi swoich bohaterów. Naturalnie - poza Taborówną i jej kilkoma towarzyszami niedoli.

[moonfire]

"Tą razą" zapraszam do lektury dwóch recenzji muzycznych: świetnego Schrottersburg i cienkiej Julii Marcell. Pierwsza płyta to nowofalowe mięso dla mężczyzn, druga - hipsterska roweriada dla brodaczy z barber szopów.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/schro ... -chod.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Schrottersburg na swoim najnowszym wydawnictwie postawił bardziej na basową przestrzeń niż na gitarowy zgiełk. Nie usłyszymy też przebojów na miarę „Bocznic”. Dzięki temu osiem utworów zawartych na drugiej płycie kapeli konsekwentnie płynie, łącząc transowe partie perkusyjne i wybijające się na pierwszy plan partie gitary basowej. W niektórych numerach ta perkusyjna powtarzalność kojarzy się z podobnie nerwowymi i zapętlonymi motywami z „Pornography”, najcięższego i najlepszego albumu The Cure.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/julia ... tubie.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Najgorsze są jednak teksty. Nieco próbek pojawiło się na początku, ale nie mogę opanować się, aby nie zacytować jeszcze. „Tam w jutuba głębinach gdzieś zapisane być musi, jak zatrzymać czas”, „Marek śni tylko w połowie. Mówi, że nie może spać z telefonem przy głowie”, „Gdy tak sobie przeglądam twój profil setny raz już w tym roku, historię swojej przeglądarki studiuję z drżącym sercem”. I tak dalej, i tak dalej. Trudno słuchać tych liryków bez poczucia zażenowania.

[moonfire]

Zapraszam do lektury recenzji dzienników Zdzisława Beksińskiego.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/beksi ... o-sie.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Z zapisków jego dziennika wyłania się obraz człowieka, który znajduje się poza obiegiem tak zwanego życia artystycznego i cyganerii. Pijaństwa nie uprawia, poszerzaczami świadomości się nie odurza, jest do bólu zwyczajny. A że wchodzi w jesień życia, narzeka na nadwątlone zdrowie. Co jeszcze zapisuje? Banały takie jak temperatura za oknem, jedzenie, w końcu użeranie się z wieloletnim marszandem – Piotrem Dmochowskim. Ten ostatni wątek podjęła również Grzebałkowska. I gdzie te myśli niespokojne owocujące równie niespokojną twórczością?

[moonfire]

A taką nową falę lubicie?

http://ltura.blogspot.com/2016/05/the-s ... alowa.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Już pierwsze takty pierwszego utworu, „Kruków i wron”, brzmią nader szlachetnie. Pulsujący bas, który rozpoczyna całe nagranie, wraz z transową perkusją, kojarzyć się może z synthpopowym okresem w twórczości Killing Joke. Jak widać i słychać, album zaczyna się stylowo. Dalej jest tym bardziej stylowo, ponieważ melodia utworu do samego refrenu przywołuje dalekie echa Klaus Mittfoch. A jeśli mówimy o tym zespole, nie sposób nie przywołać Gang of Four. Potem jest jeszcze ciekawiej

[moonfire]

Dopiero niedawno trafiłem na tę powieść! Death metal na prowincji to jest to!

http://ltura.blogspot.com/2016/05/przem ... death.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Czytając „Kochanowo i okolice”, przenosimy się na prowincję na Ziemiach Odzyskanych, jeszcze bardziej prowincjonalną niż tę na rdzennych terenach Rzeczypospolitej. Tytułowa miejscowość jest fikcyjną wsią położoną w powiecie kłodzkim, niedaleko jego stolicy. Mieszkańcy wioski albo emigrują za chlebem, albo próbują wiązać koniec z końcem, heroicznie trwając na swoich włościach. Bohaterowie powieści, piątka trzydziestoletnich metalowców, wybrali trwanie i w jakoś sobie radzą. Panowie (bo już nie chłopcy) reaktywują zespół, Exterminatora, grają death metal, aż dudni, grzmi i huczy.

[moonfire]

Pisze o nowej Brodce. Dopiero "Clashes" mi podeszło. Poprzednie - nawet niby alternatywna "Granda" to w zasadzie radiowy popik.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/brodk ... alnie.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Natomiast oczekujących rewolucji i rewelacji pragnę uspokoić: to nie jest tak, jak pisała „Gazeta Magnetofonowa”. Geniusz nie objawił się również tym razem. Brodka zniknęła na sześć lat, w międzyczasie przebywała w USA, a dokładniej – w Los Angeles. Tam natrafiła na Noaha Georgesona, producenta muzycznego, który dał się poznać jako współpracownik Joanny Newson, jednej z ciekawszych wokalistek w muzyce alternatywnej. Opłaciło się. „Clashes” zawiera bowiem zupełnie inną muzykę, nie tak naiwno-słodką jaką słychać było na „Grandzie”.

[moonfire]

Dziś trochę poważniej, politycznie i historycznie.
Rozmawiałem z Cezarym Łazarewiczem, autorem tej książki:



Oceńcie, czy wyszło interesująco.

http://ltura.blogspot.com/2016/05/bezsi ... owa-z.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Matce grunt usunął się spod ziemi, gdy umarł Grzesiek. Był dla niej wszystkim i jej cierpienia w ogóle nie można sobie wyobrazić. Ci, którzy ją znali, mówili, że straciła chęć do życia. Dzisiaj się mówi, że umarła na raka, ale jej przyjaciele i znajomi twierdzą, że odeszła, bo nie była w stanie żyć. Jej cierpienia opisałem w książce. Ona po prostu straciła sens życia. Gdy się czyta jej wiersze, widać, że przepojone są takim bólem, że się chce wyć. Straciła dziewiętnastoletnie dziecko, wchodzące dopiero w życie, była w niego wpatrzona. Jego wiersze podziwiało wielu, ksiądz Twardowski mówił: „Basiu, rośnie nam poeta”. A tu za chwilę go nie ma.

[moonfire]

Kolejny ciekawy reportaż z Serii Amerykańskiej w wyd. Czarne.
Tym razem mowa o niebezpieczeństwach religii.

http://ltura.blogspot.com/2016/06/scott ... towej.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Co więc motywuje człowieka takiego jak Roach? Pieniądze? Te zarobił na handlu diamentami. Duchowe poszukiwania? Na te nie pozwalał cynizm. Może więc pragnienie sławy i potwierdzenie własnej wielkości? A może wszystko po trochu. Roach był trochę niczym Kurtz z „Jądra ciemności”, tyle że nieokrzesanych Murzynów zastąpili wykształceni przedstawiciele zawodów umysłowych. Nie taki więc Murzyn dziki, skoro cywilizowany biały człowiek ulega podobnym sztuczkom.

[moonfire]

Biografia Kombi (nie Kombii) w formie wywiadu ze Sławomirem Łosowskim. Ciekawe, ale dość pobieżne.

http://ltura.blogspot.com/2016/06/sawom ... zycia.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Monty Python lepiej by tego nie wymyślił! Wszak Kombi powstał na fali tak zwanej Muzyki Młodej Generacji, wraz z grupami takimi jak Mech, Exodus, Kasa Chorych czy Krzak (ci ostatni na szczęście grali muzykę instrumentalną). Do pomysłodawców MMG zalicza się Jacka Sylwina, Marcina Jacobsona i Waltera Chełstowskiego (dziś aktywistę Komitetu Obrony Demokracji). Trzeba przyznać, że przednie towarzystwo! Doskonale rozpoznały MMG całe rzesze alternatywnych muzyków sceny rockowej lat 80. Oddajmy im na chwilę głos. Ty przebrałeś się. Nikt nie pozna cię. Znowu szafa gra. Generacja twa. Znowu sobą być. Nie rozumiesz nic. W kółko stek tych kłamstw. Sylwin robi szmal. To WC w piosence „Młoda generacja”. Banda zgredów i szpanerów do estrady się dorwała. To jest młoda generacja, tylko trochę wyłysiała. A to z kolei SS-20, późniejszy Dezerter w kawałku pt. „Nie płacz Zbyszek”.

[moonfire]

Polecam nową książkę Wojciecha Lisa "Decybelowy obszar radiowy". Znacie, czytaliście? To przeczytajcie recenzję.

http://ltura.blogspot.com/2016/06/wojci ... diowy.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Te złote czasy radia, jak trzeba by powiedzieć za Woody Allenem, stają się w opowieściach rozmówców Lisa wiekiem świetności, do których ci powracają z nostalgią. W takim przypadku zawsze trzeba sobie zadać pytanie, na ile ta nostalgia odnosi się do czegoś faktycznie dobrego, a na ile jest ględzeniem starych dziadów, że kiedyś to, panie, było lepiej. Faktycznie, sporo w tej publikacji nostalgii i tęsknoty za bezpieczną, poznaną przeszłością. Pojawiające się wielokrotnie na łamach omawianej publikacji zdanie, że kiedyś radio promowało tylko dobrą muzykę, można między bajki włożyć, bo kto puszczał w eter Sabrinę, Modern Talking lub Perfect? Krasnoludki?

[Triceratops]

Ale Sabrina i Modern Talking to akurat dobre zespoly grajace dobra muzyke, wiec sie zgadza

[moonfire]

Jestem po lekturze "Danke" Dominiki Dymińskiej, rzekomego objawienia na scenie poetyckiej.
Jak to zwykle z objawieniami bywa, książeczka okazała się jałowa.
Zapraszam do lektury recenzji!

http://ltura.blogspot.com/2016/06/domin ... our-i.html" onclick="window.open(this.href);return false;

„Danke” wydaje się więc nie tyle poematem, co zbiorem zapisków z pamiętniczka cokolwiek rozpuszczonej gówniary z Warszawki, która do życia potrzebuje kilku kresek, sporo wódy, ćwierćinteligenckich rozmów o modnej literaturze oraz rzygania. Bo narratorka (podmiot liryczny) choruje na bulimię i obnosi się z nią, jak nie przymierzając, pawian z różowym tyłkiem. Krzyczy więc do nas: zauważcie mnie – mam bulimię i ćpam, i seks uprawiam, ale w sumie to nie chcę go uprawiać. I fejsika mam, na którym jeśli nie lajkuję, nie istnieję. Zblazowane i pretensjonalne dziewczę, którym jest narratorka pamiętniczka, ciska się po Warszawie w poszukiwaniu nie wiadomo czego.

[moonfire]

Dziś historia w ujęciu konserwatywnym. Zapraszam do lektury!

http://ltura.blogspot.com/2016/06/andrz ... ka_18.html" onclick="window.open(this.href);return false;

I fakt takiego właśnie przedstawiania historii spowodował, że coraz silniej podnosiły się (i podnoszą nadal) głosy mówiące o „polskich obozach śmierci”, „polskim antysemityzmie” (jako jedynym w Europie, oprócz nazistowskiego) i patriotyzmie, który rzekomo jest jak rasizm. Te kalumnie i półprawdy pozostawione były same sobie, bo jak chcieli inżynierowie dusz, społeczeństwo już dojrzało i z okresu sienkiewiczowskiego weszło w ponowoczesny. Andrzej Nowak zdecydowanie nie zgadza się z taką wizją naszych polskich dziejów. I tym sprzeciwem oraz postulatem przywrócenia rozumnego porządku jest „Historia i polityka”.

[moonfire]

Dzisiaj serwuję wywiad z Wojciechem Lisem, autorem "Decybelowego obszaru radiowego" i współautorem "Jaskini hałasu".
Smacznego!

http://ltura.blogspot.com/2016/06/muzyc ... owa-z.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Mam na karku 40 lat i kim ja jestem, aby kogoś weryfikować, oceniać czy moralizować? Mit niepokorności, o który pytasz zdecydowanie bardziej drażni mnie u ludzi związanych z takimi zespołami jak Perfect, którzy rzekomo mężnie walczyli z komuną, śpiewając „chcemy bić Zomo”. Doprawdy nie wiem, jak Panowie Hołdys czy Markowski, którzy de facto byli beneficjentami tamtego ustroju, kontestowali ówczesny stan rzeczy. Bo w liczbie zagranych koncertów, nagranych płyt, emisji piosenek w ówczesnym radiu czy wypitej wódki z całą pewnością są mistrzami. I być może pod wpływem tej właśnie wódki czasem na koncercie wyrwało się z gardła wokaliście grupy Perfect, że „chce bić Zomo”, dlatego dziś chodzi z tego powodu w glorii i chwale.

[majeku]

Zachęciłeś mnie. Obie pozycje Pana Lisa zaserwuję sobie niedługo w prezencie.

A jeszcze tak mnie naszło bo sam swego czasu kupowałem dużo z tej półki, ale przystopowałem. Ma ktoś z was taką w miarę pełną biblioteczkę tych okołomuzycznych wydawnictw, jak Grunt to bunt, Kryzys w Babilonie, Rejestracja buntu, etc? W ostatnich 6-7 latach było tego sporo i zamierzam pouzupełniać zbiór.