Masterful Magazine

O Houllebecqu ostatnio tu gadaliśmy, więc niech zainteresowani łapią, bo niezła beka

https://plejada.pl/newsy/michel-houelle ... mu/03f8e2g

I cyk sto stron pęknięte jestem tak w 3/4 książki
Świetny świat przedstawiony z którego biją nędza i ubóstwo. Co do oceny Raskolnikowa byłem nieco zbyt surowy. To w gruncie rzeczy dobry chłop tylko konkretnie pogubiony przez ciążąca nad nim winą świetnie są opisane jego rozterki wewnętrzne, a także nie logiczne zachowania wobec reszty bohaterów.

DST pisze: ↑

10-02-2023, 11:30

O Houllebecqu ostatnio tu gadaliśmy, więc niech zainteresowani łapią, bo niezła beka

https://plejada.pl/newsy/michel-houelle ... mu/03f8e2g

Piękna inba, śledzę z zapartym tchem



Świetnie to się czyta zarówno jako powieść, jak i pewną syntezę poglądów Tołstoja na religię, moralność i rosyjskie społeczeństwo.

No i po dobrym pół roku kryzysu czytelniczego udało mi się przeczytać pierwszą książkę. Padło na zbrodnię i karę Dostojewskiego jak wcześniej tu wspominałem. Po zeszłorocznej lekturze Quo vadis spodziewałem się ciężkiej przeprawy, jednak niezwykłe miło się rozczarowałem (celowy oksymoron). Dzieło Dostojewskiego wciąga jak diabli, a do tego jest niezwykle sprawnie napisane. Moją uwagę zwróciły świetnie napisane rozterki głównego bohatera, który mimo iż początkowo wydawał mi się średnio roztropny( i mocno przypałowy) to gdzieś mniej więcej w połowie zdążyłem go polubić ntyle by wręcz mu kibicować mimo, że zajebał tą lichwiarkę . Świetnie zarysowany profil psychologiczny Raskolnikowa, a do tego bijąca że wszystkich stron brud i beznadzieja świata przedstawionego. Tak to mi się chyba najbardziej podobało. Dostojewskiego wybornie zarysował świat taki jakim przecież jest; brudny i okrutny, ale przede wszystkim zapamiętam tą pozycję przez to, że wzbudziła na nowo mój głód czytania. Następnie na tapecie Bracia Karamazow. Czas dla równowagi posłuchać trochę muzy

Jestem w połowie i chcę szybko dokończyć tylko żeby zacząć kolejny tom, bo ten jest nudny ale chcę wiedzieć co tam się odpierdala

Uglak, pytałeś z rok temu ile mogę czytać Pratchetta bez przerwy, no to jeszcze się nie skończyło;)

ŚWIAT BEZ KOŃCA pisze: ↑

15-02-2023, 22:03

Uglak, pytałeś z rok temu ile mogę czytać Pratchetta bez przerwy, no to jeszcze się nie skończyło;)

Widziałem dziś w kiosku jakaś wielka kolekcja Pratchetta wychodzi

Nawet nie taka zła cena tej wielkiej kolekcji.

uglak pisze: ↑

15-02-2023, 23:22

Nawet nie taka zła cena tej wielkiej kolekcji.

Niewiarygodne niska rzeklbym

I cyk sto stron braci Karamazow poszło na nocce. Mam to wydanie z wyciętymi antypolskimi schematami autora(podobno ok80stron) plus czcionką naprawdę sporą, więc myślę, że to kwestia paru posiedzeń ( książka ma ok 600 stron

TheDude pisze: ↑

15-02-2023, 21:58

Jestem w połowie i chcę szybko dokończyć tylko żeby zacząć kolejny tom, bo ten jest nudny ale chcę wiedzieć co tam się odpierdala

Kolejny jest taki sobie, czwarty za to świetny. Dwa kolejne w moim wewnętrznym kanonie uważam za niepowstałe

^ Rozumiem. Więc będę sobie dawkować żeby nie zanudzić się tymi siczami, melanżem i przewidywaniem przyszłości

1-9/10
2-5/10
3-7/10
4-8/10

Do 5 i 6 nie mogę się zebrać a i opinie nie stanowią szczególnej zachęty.

Dziś skończyłem czytać i jest to bardzo kozacka lektura. Masa historii, przemyśleń i ciekawostek od Michaela, członków zespołu, współpracowników i generalnie ludzi powiązanych z Michaelem Gira i SWANS.

Męczyłem tę książkę kilka miesięcy, bo w pewnym momencie przestałem ją czytać. Nie mam zielonego pojęcia o czym ona tak naprawdę jest. Zdecydowanie najgorszy tom cyklu.

Jestem świeżo po ukończeniu Braci Karamazow, więc sklecę parę słów o tej lekturze. Co prawda czytałem ją w okrojonej o kilkadziesiąt (!) Stron wersji wydawnictwa MG, ale , gdy się orientowałem z czego jest okrojona tą wersja względem pierwotnej to rzekomo są to same anty polskie treści wynikające z niechęci Dostojewskiego do Polski i Polaków . Co by tu zresztą nie mówić autor nie bawi się bynajmniej w poprawność polityczną. Dostaje się praktycznie wszystkim od Żydów po rudych ( :p) postacie są nie jednowymiarowe, a ich psychologia świetnie i co najważniejsze przekonująco rozpisane. Postacie nie są płaskie do jednych było mi zdecydowanie bliżej bp charakterny Dymitr czy emanujący dobrem Alosza, a inne kompletnie mnie wkurwiały np. Chorągiewa Grusza. Sama intryga jest sprawnie opisana. Nie ma tu może pościgów i wybuchów, ale napisane jest to na tyle sprawnie, że nie ziewałem podczas lektury i bawiłem się dobrze, a parę razy zrobiłem sobie maratony po około sto stron. Sporo tu rozważań autora nad moralnością człowieka, podejściem do wiary i z grubsza ujętej metafizyki.
Konkretny strzał. Oby więcej takich lektur mnie czekało
Następne w kolejce" Wytropić Eichmanna" Neala Bascomba i "co u Pana słychać " Krzysztofa Kąkolewskiego, które to pożyczył mi mój bdb kolega. Lecimy dalej z tematem