Co teraz czytacie? v.2

[wonsz]

[Maro]

[Sgt. Barnes]

i jak? polecanko?

[Maro]

Jeszcze nie skończyłem, ale czyta się to przyjemnie, wojna oczami najemników z całym dobrodziejstwem, marsze , walki , rabunki . Jeżeli lubisz realia średniowiecza z całą jego brutalnością to będziesz kontent.

[Lord Gorloj]

Typowy Stasiuk jest typowy, ale ja już nie mogę tego narcystycznego, zblazowanego pierdolenia. Strata czasu.

Następny w kolejce - nowy Twardoch, pewnie będzie jeszcze gorzej.

[wonsz]

[Efowski]

Wallace "Niewyczerpany żart"

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Po kilkunastu stronach pokonało mnie przez nokaut, nie do przebrnięcia.

[Nasum]

Takie wodolejstwo, zwyczajna nuda, czy tak mocne filozoficzne pierdolenie że po przeczytaniu dwóch zdań nie pamieta się o czym było pierwsze?

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Takie wodolejstwo, zwyczajna nuda, czy tak mocne filozoficzne pierdolenie że po przeczytaniu dwóch zdań nie pamieta się o czym było pierwsze?

Rozwlekanie się na tematy pseudofilozoficzne w zdaniach wielokrotnie złożonych, gdzie każde pod-zdanie pisane jest archaicznym szykiem, tu masz przykład:

Sama boleść powstająca w sercach ludzi pobożnych, prześladowanych przez naganne życie złych, czyli fałszywych Chrześcijan, pożytek przynosi bolejącym, bo z miłości powstała ta boleść, która nie chce zguby złych i przeszkadzania innym do zbawienia. Wreszcie, wielkie pociechy płyną także z poprawy złych, która napełnia dusze ludzi pobożnych radością nie mniejszą, niż była boleść z upadku owych złych. Tak więc w tym świecie doczesnym, w te dni złe, nie dopiero od czasu cielesnej obecności Chrystusa i Apostołów Jego, ale już od Abla samego, co pierwszy spośród sprawiedliwych zabity został przez brata bezbożnego i nadal aż do końca świata tego kroczy w podróży swej Kościół wśród prześladowań ze strony świata i wśród pociech Bożych.

Teraz wyobraź sobie, że masz przeczytać czegoś takiego 700 stron.

[Nasum]

Kurwa, jaki bełkot....


Czasem wbiję na ruszt jakieś stare dzieło, ale bardziej na zasadzie materiału źródłowego i porównania z późniejszymi opracowaniami - mam tu na myśli jakieś stare kroniki, żywoty mężów stanu że tak powiem ( tutaj kłania się Żywot Karola Wielkiego ). Czasem fajna sprawa.

Ale jest jeszcze jedna książka którą jak sie czyta to zęby bolą - Dialogi Świetego Grzegorza !, jego dzieła były jednymi z najczęściej przepisywanymi w Sredniowieczu, debatowano nad nimi, ludzie dziwowali się cóż to za tęga głowa musiała to napisać.... Szczerze powiedziawszy bardziej pseudopobożnych bzdur nie czytałem.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Kurwa, jaki bełkot....


Czasem wbiję na ruszt jakieś stare dzieło, ale bardziej na zasadzie materiału źródłowego i porównania z późniejszymi opracowaniami - mam tu na myśli jakieś stare kroniki, żywoty mężów stanu że tak powiem ( tutaj kłania się Żywot Karola Wielkiego ). Czasem fajna sprawa.

Ale jest jeszcze jedna książka którą jak sie czyta to zęby bolą - Dialogi Świetego Grzegorza !, jego dzieła były jednymi z najczęściej przepisywanymi w Sredniowieczu, debatowano nad nimi, ludzie dziwowali się cóż to za tęga głowa musiała to napisać.... Szczerze powiedziawszy bardziej pseudopobożnych bzdur nie czytałem.

Bywają rzeczy, które fajnie się czyta, typu Złota Legenda, ale większość dzieł tej tzw. filozofii chrześcijańskiej to taka udręka, że już lepiej chyba ciąć sobie jaja szkłem niż przez to brnąć.

[wonsz]

[10,5]

Kurwa, jaki bełkot....


Czasem wbiję na ruszt jakieś stare dzieło, ale bardziej na zasadzie materiału źródłowego i porównania z późniejszymi opracowaniami - mam tu na myśli jakieś stare kroniki, żywoty mężów stanu że tak powiem ( tutaj kłania się Żywot Karola Wielkiego ). Czasem fajna sprawa.

Ale jest jeszcze jedna książka którą jak sie czyta to zęby bolą - Dialogi Świetego Grzegorza !, jego dzieła były jednymi z najczęściej przepisywanymi w Sredniowieczu, debatowano nad nimi, ludzie dziwowali się cóż to za tęga głowa musiała to napisać.... Szczerze powiedziawszy bardziej pseudopobożnych bzdur nie czytałem.

Bywają rzeczy, które fajnie się czyta, typu Złota Legenda, ale większość dzieł tej tzw. filozofii chrześcijańskiej to taka udręka, że już lepiej chyba ciąć sobie jaja szkłem niż przez to brnąć.

Z racji fascynacji literaturą chciałem zapoznać się z pierwszą polską powieścią - "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki" Ignacego Krasickiego, ale język nokautuje.

[Bolt]

Takie wodolejstwo, zwyczajna nuda, czy tak mocne filozoficzne pierdolenie że po przeczytaniu dwóch zdań nie pamieta się o czym było pierwsze?

Rozwlekanie się na tematy pseudofilozoficzne w zdaniach wielokrotnie złożonych, gdzie każde pod-zdanie pisane jest archaicznym szykiem, tu masz przykład:

Sama boleść powstająca w sercach ludzi pobożnych, prześladowanych przez naganne życie złych, czyli fałszywych Chrześcijan, pożytek przynosi bolejącym, bo z miłości powstała ta boleść, która nie chce zguby złych i przeszkadzania innym do zbawienia. Wreszcie, wielkie pociechy płyną także z poprawy złych, która napełnia dusze ludzi pobożnych radością nie mniejszą, niż była boleść z upadku owych złych. Tak więc w tym świecie doczesnym, w te dni złe, nie dopiero od czasu cielesnej obecności Chrystusa i Apostołów Jego, ale już od Abla samego, co pierwszy spośród sprawiedliwych zabity został przez brata bezbożnego i nadal aż do końca świata tego kroczy w podróży swej Kościół wśród prześladowań ze strony świata i wśród pociech Bożych.

Teraz wyobraź sobie, że masz przeczytać czegoś takiego 700 stron.

Ja "Państwo Boże" wspominam dosyć miło, zarówno w kontekście prądu intelektualnego, jak i sposobu pisania - może też dlatego, że chwilę przed tą lekturą przebiłem się przez "Etykę Nikomachejską"



Nie miałem dużych oczekiwań - chciałem jedynie sprawnie napisanego czytadła-horroru w nietypowych realiach - ale to jest gówno przeokrutne.

[trup]

w trakcie.

Bóg umarł. Dlaczego odchodzimy od religii
Autor: Michał Jędrzejek

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Ja "Państwo Boże" wspominam dosyć miło, zarówno w kontekście prądu intelektualnego, jak i sposobu pisania - może też dlatego, że chwilę przed tą lekturą przebiłem się przez "Etykę Nikomachejską"

Szanuje, mi sie mozg wylacza i odmawia przyjmowania informacji.

[Lord Gorloj]

Takie wodolejstwo, zwyczajna nuda, czy tak mocne filozoficzne pierdolenie że po przeczytaniu dwóch zdań nie pamieta się o czym było pierwsze?

Rozwlekanie się na tematy pseudofilozoficzne w zdaniach wielokrotnie złożonych, gdzie każde pod-zdanie pisane jest archaicznym szykiem, tu masz przykład:

Sama boleść powstająca w sercach ludzi pobożnych, prześladowanych przez naganne życie złych, czyli fałszywych Chrześcijan, pożytek przynosi bolejącym, bo z miłości powstała ta boleść, która nie chce zguby złych i przeszkadzania innym do zbawienia. Wreszcie, wielkie pociechy płyną także z poprawy złych, która napełnia dusze ludzi pobożnych radością nie mniejszą, niż była boleść z upadku owych złych. Tak więc w tym świecie doczesnym, w te dni złe, nie dopiero od czasu cielesnej obecności Chrystusa i Apostołów Jego, ale już od Abla samego, co pierwszy spośród sprawiedliwych zabity został przez brata bezbożnego i nadal aż do końca świata tego kroczy w podróży swej Kościół wśród prześladowań ze strony świata i wśród pociech Bożych.

Teraz wyobraź sobie, że masz przeczytać czegoś takiego 700 stron.

Weź poprawkę, że te klasyki filozofii z Vis a Vis Etiuda są bardzo często robione po taniości - po prostu robią wydania tłumaczeń, które są już w domenie publicznej, co tłumaczy ich zwykle niską cenę. W przypadku "Państwa Bożego" tłumaczem był Władysław Kubicki - z wykształcenia historyk i ksiądz - który mozolił się z tą cegłą pod koniec lat dwudziestych, czyli prawie sto lat temu. To powinno tłumaczyć skąd taka archaiczna forma. Tych wydań z Etiudy unikałbym jak ognia, o ile jest to oczywiście możliwe.

Inna rzecz, że "Państwo Boże" to nie jest lektura dla przypadkowych ludzi, tylko tekst wysoko specjalistyczny, pisany dla ludzi mających cała Biblię w małym palcu, którzy ponadto prowadzili życie, nazwijmy to, sprzyjające koncentracji. Ich mózgi poruszały się w tempach geologicznych, a wywody płynęły jak lodowiec - powoli i bezlitośnie orając intelektualne ugory pozostawione przez poprzedników. Te wielokrotnie złożone zdania wynikają IMO z trzech rzeczy: dużej ilości wolnego czasu, braku pośpiechu i bardzo wolnego (bo starannego i dokładnego - pergamin kosztuje, atrament też) pisania, a co za tym idzie, równie wolnego myślenia. U Augustyna jest znośnie, bo on miał mózg jak brzytwa, ale u niektórych autorów to ma się w czasie lektury wrażenie, że typ pod koniec zdania zapominał co było na początku. Przykładów z głowy teraz nie pomnę, poza tym że szczególnie traumatycznie wspominam lekturę "Imion bożych" Pseudo-Dionizego Aeropagity. To był jakiś totalny rak mózgu, po którym Arystoteles jawił się jak Remigiusz Mróz.

Walory literackie były bardzo nisko w ich hierarchii wartości - prawdę mówiąc, zdziwiłbym się gdyby w ogóle o nich myśleli inaczej niż jako o odciąganiu uwagi od Tego Co Ważne Czyli Boga W Trójcy Jedynego. Prawdę mówiąc nie wiem po jaką cholerę ktokolwiek miałby po to dzisiaj sięgać, o ile nie jest historykiem filozofii, teologiem, albo studentem filozofii/teologii. Raz, że czytanie tego to jest mordęga dla ciała i duszy, a dwa, że bez kontekstu filozoficznego i teologicznego bardzo trudno jest się do tego ustosunkować. Z Augustyna dla tzw. laików w zupełności wystarczą opracowania i, najważniejsze, "Wyznania".

"Wyznania" se kurwa przeczytaj.

Hardkorowej filozofii masz tam, jeśli dobrze pamiętam, trzy rozdziały - w tym doskonałą analizę fenomenu czasu, najlepszą jaką stworzono co najmniej do czasów Kanta (późny XVIII wiek) - ale przede wszystkim jest to po prostu autobiografia duchowa, napisana przez gościa, który chce się podzielić ze światem swoim życiem i tym, jaki Bóg jest zajebiście zajebisty. Wulgaryzuję ofc, ale w porównaniu z "Państwem Bożym" jest to tekst dla znacznie bardziej "masowego" czytelnika. Próg wejścia dalej jest wysoki, ale da się go przeskoczyć bez kulowskiego doktoratu z teologii. No i chyba są nowsze tłumaczenia też, bo więcej ludzi to czyta.

Jestem trochę w temacie, bo lecę przez to:

a w kolejce czekają Ojcowie Pustyni - św. Antoni i Ewagriusz z Pontu.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

"Wyznania" se kurwa przeczytaj.

Przeczytalem, gowno niemozebne, glownie przez to, ze odnosi sie wrazenie, ze autor przez caly czas musial pisac lewa reka, bo lewa miedlil korniszona do swietego obrazka, a zdanie bez wzywania imienia Jezusa lub Boga Ojca to zdanie stracone. No ale tak, przez to przynajmniej dalo sie przebrnac. To nie tak oczywiscie, ze nie lubie tekstow starozytnych i chrzescijanskich, ale duzo fajnie czyta sie jednak Diogenesa Laertiosa, bestiariusze, Swetoniusza czy Cezara.