NICK CAVE AND THE BAD SEEDS

[Sybir]

Ładna ta nowa koncertowa setlista.

[Lukass]

Ładna ta nowa koncertowa setlista.

To prawda. Obejrzałbym z wielką chęcią.

[Sybir]

Widać już, że jest pewna niewielka rotacja utworów - np. raz zagrali "Papa Won't Leave You, Henry" zamiast "Wanted Man" Casha. Ciekawe, będę śledził rozwój tej setlist z wiadomych względów.

[DST]

Po pierwszym przesłuchaniu bardzo ładna, bardziej piosenkowa i wzruszająca płyta człowieka, który na starość pogodził się ze światem.

[Sybir]

Tak, imho czuć na Wild God coś, co mógłbym określić jako bezwarunkową, słodko-gorzką akceptację swojego losu.

[Ascetic]

Buddyzm.

[DST]

Oj siada mi ten album mocno. Obawiam się tylko, że za szybko zaskoczył i nie będę tak często wracał.
Znam dobrze płyty Cave'a dopiero od "Dig Lazarus Dig" i na razie ta wydaje się być jedną z lepszych. Ma jakiś taki spokój ducha a jednocześnie taki tragizm, jakby ucieczka w religijność była jedynym sposobem ucieczki od dość strasznej rzeczywistości. Nie nawiązuję tutaj do jego osobistych przeżyć, bo zmęczył mnie ten temat tylko tak ogólnie. Najbardziej rusza mnie obecnie "Frogs", gdzie to o czym pisałem jest chyba najbardziej namacalne, "O Wow O Wow (How Wonderful She Is)" i "Cinammon Horses". Piękny album jak na razie.
Zaznaczam, że "Carnage" mi nie siadło, a po katowaniu "Ghosteen" nie wracam często, bo forma tej płyty jest na tyle specyficzna, że rzadko chce mi się w ten świat wchodzić.