With only two demos under their belt since inception in 2018, it may seem MALIGNANT ALTAR have been somewhat quiet by modern standards. This entity has not been slumbering or resting on their laurels, rather crafting the most fetidly obscene album imaginable. From its 80s horror influences; introducing a barrage of offal that festers in the phantasmal form of rotten riffing and drudging drums, layering themselves a thick and tarry swamp of instrumental decay. Vocally, the snarly puke that fits the malignantly mesmerizing riff-scape gloriously to ensure only the most befitting disgust emanates into your speakers from the altar of putridity. Now, some of these metaphors might lead you to think I am referring to a regressive band of simple playing ability and limited talent. This would be unforgivably far from the truth as the restless drumming and technically-edged riffs invoke the likes of Demilich amongst the flow of revolting hooks.
Co za debiut! Jestem absolutnie zauroczony tym co zaserwowała ta norweska ekipa i absolutnie nie dziwię się, że Dark Descent nie zwlekała z kontraktem. Dotychczasowe doświadczenie muzyków Sover...
...co do saksofonu to był to przypadek całkowity. Bo idąc coś zjeść do miasta napotkaliśmy kolesia który na ulicy grał na saksofonie. Zagadałem do niego żeby nagrał nam jakieś partie i zgodził się. Oczywiście nie miał pojęcia na co się porwał, do tego komunikacja nie była najlepsza, bo okazał się być obywatelem Ukrainy i język polski nie był dobry albo w ogóle go nie było...