War Ripper to taki niedzielny projekt Joela Grinda pod którego szyldem nagrał w 2007 jedną epkę i teraz dostajemy dopiero drugi materiał z tym logo - na razie tylko w formacie cyfrowym. I znów od pierwszych dźwięków zostajemy przytłoczeni zajebistymi, oldskulowymi pogłosami i atmosferą będącą skrzyżowaniem surowej bezwzględności Hellhammer i punk-metalowej, d-beatowej energii Dis...
Hostia jaka jest, każdy widzi – mały opłatek o średnicy około pięciu centymetrów wykonany z mąki, symbolizujący.... chwila, chwila, bo chyba miałem mówić o zupełnie innej Hostii, której należy raczej słuchać niż oglądać. Właśnie moje uszy wypełnia "Carnivore carnival", druga płyta zespołu o tej sympatycznej nazwie. Jeśli jeszcze ktoś nie miał z nimi wcześni...Dostępne są już reedycje pierwszych trzech płyt chełmskich weteranów brutalnego grzania z Parricide. Za wznowienie "Fascination of Indifference", "Accustomed to Illusion" i "Crude" odpowiada chińska Awakening Records.
Fascination of Indifference (1994)
Po raz pierwszy na CD. Zawiera bonusowe kawałki (Reherseal Tape '92) oraz podwójną okładkę - zarówno nową, jak i oryginalną. Limit do 1000 szt.
Accustomed to Illusion (1996)
Po raz pierwszy oficjalnie na CD. Zawiera bonusowe kawałki z demo "Unnailed" ('93) oraz podwójną okładkę - zarówno nową, jak i oryginalną. Limit do 1000 szt.
Crude (1999)
Oficjalna reedycja na CD. Zawiera bonusowe kawałki (Promo Tape '99) oraz oryginalną okładkę. Limit do 1000 szt.
Zamówienia już dostępne m.in. w Selfmadegod lub piszcie bezpośrednio do zespołu przez ich FB.
added by: Olo
Na nowej płycie znajdziecie numer "Krasnodar Kitchen", opowiada on o zakochanych ptaszkach – Dmitry i Natalii Baksheevy z Rosji. Para przyznała się do kilkunastu morderstw od 1999. Podczas przeszukania znaleziono zdjęcia przedstawiające świąteczną kolację, gdzie dekoracjami stołu były ludzkie części ciała.
Czy damy radę wpasować się w panujące dzisiaj trendy tego nie wiem. Mam nadzieję, że tak i płyta zdoła troszkę namieszać i odbije się to echem w środowisku. Mam też nadzieję, że będziemy w stanie pokazać, że scena ma się dobrze i zachęcić innych do tego że warto coś robić mimo tego, że się mieszka daleko od siebie.
Jest old school, bo nie zagraliśmy ani jednego oryginalnego dźwięku, kawałki są krótkie, jest w nich mnóstwo thrashu i punka, szczypta death metalu – to dla wielu będzie właśnie przepisem na grindcore, zmieniają się tylko proporcje. Nie boli nas ta łata, nie chce nam się też szukać innej.