AUTOPSY

[Agony]

Dla mnie najlepszą płytą AUTOPSY jest "Severed Survival". Jedna z najlepszych płyt w gatunku death metal i jedna z kilku najbardziej wpływowych.

To z pewnością ich najbardziej wpływowy album, bo ukształtował ich styl, który przecież jest już tylko retuszowany do dzisiaj. Nie jest jednak najlepszy.

Jest najbardziej wpływowy, bo uczestniczył w kształtowaniu sceny death metalowej na bardzo wczesnym etapie jej rozwoju. Tak więc to płyta bardziej fundamentalna dla gatunku, niż np. "Mental Funeral". Co do "najlepszości", to jest to kwestia osobistych odczuć i dlatego asekuracyjnie użyłem zwrotu "dla mnie".

[maciek z klanu]

Dla mnie najlepszą płytą AUTOPSY jest "Severed Survival". Jedna z najlepszych płyt w gatunku death metal i jedna z kilku najbardziej wpływowych.

To z pewnością ich najbardziej wpływowy album, bo ukształtował ich styl, który przecież jest już tylko retuszowany do dzisiaj. Nie jest jednak najlepszy.

Jest najbardziej wpływowy, bo uczestniczył w kształtowaniu sceny death metalowej na bardzo wczesnym etapie jej rozwoju. Tak więc to płyta bardziej fundamentalna dla gatunku, niż np. "Mental Funeral". Co do "najlepszości", to jest to kwestia osobistych odczuć i dlatego asekuracyjnie użyłem zwrotu "dla mnie".

Jest nas conajmniej dwóch;)

[bartwa]

Death był dla mnie zespołem, który chciałem lubić bardziej niż to faktycznie miało miejsce. Na szczęście wyszło SS i było po problemie.

[12345]

U mnie AotU się zdezaktualizowało. Ale "Shitfun" wielbię i wraz z MF to moje ulubione pełniaki od Autopsy.

Jedynki i dwójki słucham od 30 lat. Często : / Do tej pory mi się nie znudziły, taki ze mnie nudziarz. Jak wyszło Acts to tylko okładka mi się podobała, a muza już nie. Wydawała mi się prostacka i wtórna, a od mistrzów (MF to mój nr 1 jeśli chodzi o wszystkie rzeczy, które w życiu słyszałem, choć miłość zaczęła się już od SS). Tak było do dziś. A dziś odpaliłem Acts (ostatni raz pewnie z 10 lat temu) i zabrzmiało to jak nowe, dobre i nieznane Autopsy. No to chwilo trwaj.

U mnie staż w słuchaniu Autopsy wyniesie z 14 lat. Doprecyzuje że AotU od początku było tym mniej lubianym albumem - z czasem było tylko gorzej. Pomimo wielokrotnych prób nie mogłem całkowicie się przekonać. Finalnie odpuściłem a płytka poszła w świat.

Od "Shitfun" zresztą też się odbiłem na początku ale po kilku podejściach doceniłem, potem pokochałem i tak już zostało Dla mnie najbardziej chory album w dm.

U mnie to od 1994 czy 95, czyli od momentu jak już nie istnieli. Co do Shitfun to płyta, którą nagrali jak kapela już nie istniała. I też tak twierdzę - nikt nie nagrał bardziej chorej death metalowej płyty

[12345]

Death był dla mnie zespołem, który chciałem lubić bardziej niż to faktycznie miało miejsce. Na szczęście wyszło SS i było po problemie.

Najlepszy Death (dla mnie) to oczywiście debiut z wiadomego względu

[Believer]

Ostatnimi laty najczęściej wracam do Spiritual Healing, fantastyczny pomost pomiędzy tym co było, a tym co miało nastąpić.

[12345]

Ostatnimi laty najczęściej wracam do Spiritual Healing, fantastyczny pomost pomiędzy tym co było, a tym co miało nastąpić.

u mnie zaraz po SBG

[bartwa]

SBG

Jedyna płyta, którą toleruję. Ale i to za mało, żeby ją posiadać.

[Alkoholokaust]

Ostatnio odswieżyłem sobie materiały po reaktywacji i stwierdzam, że dalej znakomicie się one bronią. Nigdy wcześniej w tym zespole oraz powiązanych projektach nie było tyle luzu, przestrzeni, miejsca na jakieś quasi-bluesowe zagrywki i wręcz progowe momenty. A mimo to, dalej słychać, że jest to ten sam band, który dopierdolil Severed Survival i Mental Funeral, nie tylko ze względu na sporo autocytatów, które śmiało można wyłapać na nowych płytach, ale obecność tej chorej melodyki i specyficznych, ciężkich, nieoczywistych riffów, będących znakiem firmowym ekipy Reiferta. Naszła mnie też refleksja, że szkoda, że taki zajebisty basista jak Dan Lilker nie zabawił z tym składem dłużej, bo pewnikiem znakomicie by sie odnalazł w tej stylistyce i po swojemu ubarwił całość dojebanymi liniami basu. Muszę jeszcze osłuchać lepiej dwie ostatnie EPy, jak odpowiednio dogniją na półce. Wieść o nowej płycie ogromnie cieszy.

Oczywiście żaden nowy materiał nie ma startu do czterech pierwszych, bo te są nietykalnym absolutem. Po maniakalnym nakurwianiu dwóch pierwszych i zetknięciu się z Acts... oraz Shitfun zastanawiałem co prawda co im do łbów wpadło zrobić takie muliste, prymitywne chujstwo, ale z czasem przyszło opamiętanie

[bartwa]

Po maniakalnym nakurwianiu dwóch pierwszych i zetknięciu się z Acts... oraz Shitfun zastanawiałem co prawda co im do łbów wpadło zrobić takie muliste, prymitywne chujstwo, ale z czasem przyszło opamiętanie

No ja właśnie jestem w tej samej fazie "opamiętywania się". Puściłem wczoraj Gównianą Zabawę po raz pierwszy w życiu w całości (wcześniej wyłączałem po paru minutach, tzn od razu : )) i podeszło mi nawet bardziej niż Acts.

[Alkoholokaust]

No te pierwsze Autopsy mają piętno obłąkania, popierdolenia i słuchając odnosisz wrażenie, że masz do czyniena z prawdziwymi psychopatami, lubujących się w nekrofilstwie, kradnących kawałki ciał z kostnicy, które później trzymają na półkach w słoikach wypełnionych formaliną. Zwłaszcza Acts i Shitfun potęgują te uczucie. Na tej ostatniej Chris napisał chyba najbardziej popierdolone teksty w karierze, czytając linijki takiego Praise the Children czy Grave Violators masz ochotę wrzasnąć "ty chory pojebie". Obecne Autopsy w stosunku do starego jest mocno komiksowe w tej kwestii, również i z tego powodu starsze nagrania górują.

Nie wiem czy ktoś zauważył, ale w momencie formowania zespołu Coralles był znacznie starszy od reszty składu, miał więc zupełnie inne, bardziej klasyczne korzenie muzyczne, co też miało wpływ na ostateczny kształt Autopsy. Sporo tam przecież starego rocka, Black Sabbath, czy nawet i King Crimson.

[bartwa]

No te pierwsze Autopsy mają piętno obłąkania, popierdolenia i słuchając odnosisz wrażenie, że masz do czyniena z prawdziwymi psychopatami, lubujących się w nekrofilstwie, kradnących kawałki ciał z kostnicy, które później trzymają na półkach w słoikach wypełnionych formaliną. Zwłaszcza Acts i Shitfun potęgują te uczucie. Na tej ostatniej Chris napisał chyba najbardziej popierdolone teksty w karierze, czytając linijki takiego Praise the Children czy Grave Violators masz ochotę wrzasnąć "ty chory pojebie". Obecne Autopsy w stosunku do starego jest mocno komiksowe w tej kwestii, również i z tego powodu starsze nagrania górują.

Nie wiem czy ktoś zauważył, ale w momencie formowania zespołu Coralles był znacznie starszy od reszty składu, miał więc zupełnie inne, bardziej klasyczne korzenie muzyczne, co też miało wpływ na ostateczny kształt Autopsy. Sporo tam przecież starego rocka, Black Sabbath, czy nawet i King Crimson.

Zabawna sprawa. No bo tak - jestem typem, dla którego MF to płyta wszech czasów, a SS tylko maleńki kroczek z tyłu, a nigdy nie przeczytałem w całości tekstów. Coś tam można niby wyłapać słuchając, ale to tylko teoretycznie. Nie wiem, kurwa, może nie chciałem się dowiedzieć? Tak jakby wystarczało mi choróbsko muzyczne hahaha.

Piszesz, że Coralles był starszy... nawet nie zdawałem sobie sprawy. Skoro tak, to z pewnością była to ważna składowa zajebiście unikalnego produktu końcowego.

Pamiętam dokładnie kiedy pierwszy raz usłyszałem MF - u kumpla mojego kuzyna w Ostródzie na kasprzaku. Jest jeszcze tylko jedna płyta, której pierwsze przesłuchanie dokładnie pamiętam - A Blaze.

[Alkoholokaust]

No te pierwsze Autopsy mają piętno obłąkania, popierdolenia i słuchając odnosisz wrażenie, że masz do czyniena z prawdziwymi psychopatami, lubujących się w nekrofilstwie, kradnących kawałki ciał z kostnicy, które później trzymają na półkach w słoikach wypełnionych formaliną. Zwłaszcza Acts i Shitfun potęgują te uczucie. Na tej ostatniej Chris napisał chyba najbardziej popierdolone teksty w karierze, czytając linijki takiego Praise the Children czy Grave Violators masz ochotę wrzasnąć "ty chory pojebie". Obecne Autopsy w stosunku do starego jest mocno komiksowe w tej kwestii, również i z tego powodu starsze nagrania górują.

Nie wiem czy ktoś zauważył, ale w momencie formowania zespołu Coralles był znacznie starszy od reszty składu, miał więc zupełnie inne, bardziej klasyczne korzenie muzyczne, co też miało wpływ na ostateczny kształt Autopsy. Sporo tam przecież starego rocka, Black Sabbath, czy nawet i King Crimson.

Zabawna sprawa. No bo tak - jestem typem, dla którego MF to płyta wszech czasów, a SS tylko maleńki kroczek z tyłu, a nigdy nie przeczytałem w całości tekstów. Coś tam można niby wyłapać słuchając, ale to tylko teoretycznie. Nie wiem, kurwa, może nie chciałem się dowiedzieć? Tak jakby wystarczało mi choróbsko muzyczne hahaha.

Piszesz, że Coralles był starszy... nawet nie zdawałem sobie sprawy. Skoro tak, to z pewnością była to ważna składowa zajebiście unikalnego produktu końcowego.

Danny to rocznik 1960, Chris i Eric 1969. 9 lat różnicy w momencie montowania kapeli, kiedy ci byli szczylami on się mógł jawić jako stary chuj, zdecydowanie. Zresztą czytałem gdzieś, że panowie byli dość sceptyczni w kwestii przyjęcia go do składu, ale jak zapierdolił na próbie tym swoim firmowym wiercącym solo to szybko rozwiał ich wątpliwości. Teksty warto poczytać, zdecydowanie:

"We pulled some more corpses;
bigger ones this time. We'd lay
'em down on a grave one at a time
and take a big huge piece of a
headstone we broke... and smash the
head like a rotted melon"

czy:

Praise the children
With their toothless jaws
Satisfying my darkest thirst
With their little fingers broken
Snapped like twigs

[Praise the children
For they fill me with love
With their legs cut off
Crawling with crimson snail tracks
Screaming all the way

Pojebany
chory
skurwysyn

[bartwa]

Danny to rocznik 1960, Chris i Eric 1969. 9 lat różnicy w momencie montowania kapeli, kiedy ci byli szczylami on się mógł jawić jako stary chuj, zdecydowanie. Zresztą czytałem gdzieś, że panowie byli dość sceptyczni w kwestii przyjęcia go do składu, ale jak zapierdolił na próbie tym swoim firmowym wiercącym solo to szybko rozwiał ich wątpliwości. Teksty warto poczytać, zdecydowanie:

"We pulled some more corpses;
bigger ones this time. We'd lay
'em down on a grave one at a time
and take a big huge piece of a
headstone we broke... and smash the
head like a rotted melon"

czy:

Praise the children
With their toothless jaws
Satisfying my darkest thirst
With their little fingers broken
Snapped like twigs

[Praise the children
For they fill me with love
With their legs cut off
Crawling with crimson snail tracks
Screaming all the way

Pojebany
chory
skurwysyn

W tym wieku 9 lat to praktycznie różnica jednego pokolenia, fakt.

Chory pojeb + muzyczny talent = płyta stulecia. Zawsze powtarzam - najlepsi artyści muszą być pierdolnięci. Jak mają równo pod sufitem, to mogą być "ledwie" dobrymi rzemieślnikami. A różnica między artyzmem/geniuszem a rzemiosłem jest ogromna.

[Alkoholokaust]

Dobra była akcja na dvd Dark Crusades, gdzie w czasie trasy znaleźli martwego, zgniłego psa Ot, chore pojeby.

Natomiast jeśli ktoś odnalazł się w pojebanej atmosferze Shitfun, powinien sięgnąć po materiały nieco zapomnianego i zakurzonego już The Ravenous. Co prawda projekt zdominowy przez Killjoya, ale atmosfera czwartej płyty Autopsy została tam pięknie rozwinięta, zwłaszcza na mcd Three on the Meathook oraz Blood Delirium. Ostre pojebaństwo od początku do końca. Jeśli kolega nie zna, gorąco polecam, zwłaszcza że moim skromnym zdaniem, to właśnie The Ravenous a nie, zajebisty oczywiście Abscess był dziedzictwem Autopsy.

Warto też posłuchać materiałów Doomed (brudny, wkurwiony autopsowy death z domieszką panka) czy erikowego Funeral, gdzie tenże osiadł właśnie w klimacie Mental Funeral.

[bartwa]

Dobra była akcja na dvd Dark Crusades, gdzie w czasie trasy znaleźli martwego, zgniłego psa Ot, chore pojeby.

Natomiast jeśli ktoś odnalazł się w pojebanej atmosferze Shitfun, powinien sięgnąć po materiały nieco zapomnianego i zakurzonego już The Ravenous. Co prawda projekt zdominowy przez Killjoya, ale atmosfera czwartej płyty Autopsy została tam pięknie rozwinięta, zwłaszcza na mcd Three on the Meathook oraz Blood Delirium. Ostre pojebaństwo od początku do końca. Jeśli kolega nie zna, gorąco polecam, zwłaszcza że moim skromnym zdaniem, to właśnie The Ravenous a nie, zajebisty oczywiście Abscess był dziedzictwem Autopsy.

Warto też posłuchać materiałów Doomed (brudny, wkurwiony autopsowy death z domieszką panka) czy erikowego Funeral, gdzie tenże osiadł właśnie w klimacie Mental Funeral.

Abscess znam, ale pobieżnie. Pamietaj, że dopiero teraz biorę się za Acts i Gówno, więc Wrzód też nie był na fali.

The Ravenous, piszesz. Nie znam. Ale. Czy przypadkiem nie ma to coś wspólnego z zajebistym filmem sprzed 20 lat o tym samym tytule, traktującym o kanibalach i żołnierzach w XIX-wiecznym Sierra Nevada?

[Alkoholokaust]

Dobra była akcja na dvd Dark Crusades, gdzie w czasie trasy znaleźli martwego, zgniłego psa Ot, chore pojeby.

Natomiast jeśli ktoś odnalazł się w pojebanej atmosferze Shitfun, powinien sięgnąć po materiały nieco zapomnianego i zakurzonego już The Ravenous. Co prawda projekt zdominowy przez Killjoya, ale atmosfera czwartej płyty Autopsy została tam pięknie rozwinięta, zwłaszcza na mcd Three on the Meathook oraz Blood Delirium. Ostre pojebaństwo od początku do końca. Jeśli kolega nie zna, gorąco polecam, zwłaszcza że moim skromnym zdaniem, to właśnie The Ravenous a nie, zajebisty oczywiście Abscess był dziedzictwem Autopsy.

Warto też posłuchać materiałów Doomed (brudny, wkurwiony autopsowy death z domieszką panka) czy erikowego Funeral, gdzie tenże osiadł właśnie w klimacie Mental Funeral.

Abscess znam, ale pobieżnie. Pamietaj, że dopiero teraz biorę się za Acts i Gówno, więc Wrzód też nie był na fali.

The Ravenous, piszesz. Nie znam. Ale. Czy przypadkiem nie ma to coś wspólnego z zajebistym filmem sprzed 20 lat o tym samym tytule, traktującym o kanibalach i żołnierzach w XIX-wiecznym Sierra Nevada?

Nie mam pojęcia, ale za tym projektem stał Killjoy z Necrophagia, skądinąd maniak horrorów, więc niewykluczone, że jest jak mówisz. Abscess napierdalaj koniecznie.

edit. Właśnie doczytałem, że sprzed 20 lat. Jeśli tak, to nie, bo początki The Ravenous są starsze.

[Bonecrusher]

Ostatnio odswieżyłem sobie materiały po reaktywacji i stwierdzam, że dalej znakomicie się one bronią. Nigdy wcześniej w tym zespole oraz powiązanych projektach nie było tyle luzu, przestrzeni, miejsca na jakieś quasi-bluesowe zagrywki i wręcz progowe momenty. A mimo to, dalej słychać, że jest to ten sam band, który dopierdolil Severed Survival i Mental Funeral, nie tylko ze względu na sporo autocytatów, które śmiało można wyłapać na nowych płytach, ale obecność tej chorej melodyki i specyficznych, ciężkich, nieoczywistych riffów, będących znakiem firmowym ekipy Reiferta. Naszła mnie też refleksja, że szkoda, że taki zajebisty basista jak Dan Lilker nie zabawił z tym składem dłużej, bo pewnikiem znakomicie by sie odnalazł w tej stylistyce i po swojemu ubarwił całość dojebanymi liniami basu. Muszę jeszcze osłuchać lepiej dwie ostatnie EPy, jak odpowiednio dogniją na półce. Wieść o nowej płycie ogromnie cieszy.

Oczywiście żaden nowy materiał nie ma startu do czterech pierwszych, bo te są nietykalnym absolutem. Po maniakalnym nakurwianiu dwóch pierwszych i zetknięciu się z Acts... oraz Shitfun zastanawiałem co prawda co im do łbów wpadło zrobić takie muliste, prymitywne chujstwo, ale z czasem przyszło opamiętanie

Zgadzam się z kolegą, a j jak myślicie czy jest jeszcze szansa, że przypierdola czymś na miarę pierwszych 4 płyt?
Imo tak nie będzie nie mniej nikt chyba tego nie oczekuje

[bartwa]

edit. Właśnie doczytałem, że sprzed 20 lat. Jeśli tak, to nie, bo początki The Ravenous są starsze.

1999 więc może jednak?

https://en.wikipedia.org/wiki/Ravenous_(1999_film)

[bartwa]

Zgadzam się z kolegą, a j jak myślicie czy jest jeszcze szansa, że przypierdola czymś na miarę pierwszych 4 płyt?
Imo tak nie będzie nie mniej nikt chyba tego nie oczekuje

Jest to absolutnie niemożliwe.