NEUROSIS

[harvestman]

Nie bardzo kojarzę, ale czy to wcześniej była tajemnica poliszynela? Przyznaję, że jakoś do tej pory sami muzycy Neurosis interesowali mnie bez porównania mniej w porównaniu z ich twórczością. Ciężka sprawa z tą chorobą, z drugiej strony rzucałoby to nowe światło na muzykę Neurosis.

No wcześniej to oni jakoś nie bardzo mówili o swoim życiu prywatnym, więc ten wpis to trochę dziwi.

[Karkasonne]

Nie znalazłem na forume żadnego tematu poświęconego kapeli Girls Against Boys, ale teraz tak sobie słucham i myślę: kurde, ale podobne do Neurosis. 1993 rok. Co wy na to? O czymś nie wiem? Inspirowali się w jakimś stopniu? Chociaż 1993 to dość późno, ale słabo znam Neurosis w sumie, a to kojarzy mi się z ,,Eye of Every Storm".

[youtube][/youtube]

[Triceratops]

Bez jaj

[Karkasonne]

Ej, tez to kiedyś usłyszałeś po raz pierwszy

[von Leers]

Może i jestem w stanie zrozumieć, że skoro "słabo znasz Neurosis w sumie" to coś mogło Ci się skojarzyć ale nie. Moim zdaniem nie.

[Karkasonne]

Wczesne, "Eye of every storm" znam bardzo dobrze, i to z tym mi się to MOCNO skojarzyło

[EatMyFuck]

zaczynam dochodzić do wniosku, że Karkas idzie z duchem, a wręcz modą forumową.
trolling uber alles.

[nagrobek]

obawiam się, że to nie trolling.

[harvestman]

[youtube][/youtube]

[Anzhelmoo]

Nie powinienem tego oglądać :/ Wybierałem się na gig w Pradze dzień wcześniej, ale jednak nie dane było mi się tam dostać, nad czym ubolewam. Cóż, może na kolejnej trasie uda mi się ich zobaczyć. A forma rewelacyjna, podobnie jak i jakość proshota. Chętnie bym go odpalił na jakimś większym sprzęcie.

[nagrobek]

miałem okazję być na tym koncercie. Deaf Kids wcześniej poznałem z nagrań i nie bardzo to do mnie trafiło a lubię różne mixy noise/hardcore. na żywo okazało się to totalnym nieporozumieniem. chaotyczny, bez ładu i składu przekładaniec noisowego jazgotu z dbeatowym młóceniem. w ich wykonaniu to się nie sprawdziło zupełnie. Neurosis jak to oni -mocarnie, choć zaduch i ścisk spowodował, ze w połowie występu wyszedłem na szluga przed klub (właściwie centrum kultury) i nie żałuje tej przerwy bo na zewnątrz wszystko było pięknie słychać. „A shadow memory” z widokiem na przejeżdzające pociągi - zajebistość.

[Anzhelmoo]

Odświeżyłem dawno niesłuchane "Honor Found in Decay" i szczerze powiedziawszy nie wiem skąd psioczenie na ten album, że niby najgorszy itp. Kawał dobrej, choć nieco odmiennej muzyki. Może daleko mi do opinii Drone'a, jakoby był to najlepszy, ale jeden z lepszych już tak. Choć z drugiej strony trudno wskazać które niby są tymi gorszymi. Ja np. nigdy nie polubiłem się szczególnie z Given to The Rising, które jest bardzo doceniane.

[Ubzdur]

Odświeżyłem dawno niesłuchane "Honor Found in Decay" i szczerze powiedziawszy nie wiem skąd psioczenie na ten album, że niby najgorszy itp. Kawał dobrej, choć nieco odmiennej muzyki. Może daleko mi do opinii Drone'a, jakoby był to najlepszy, ale jeden z lepszych już tak. Choć z drugiej strony trudno wskazać które niby są tymi gorszymi. Ja np. nigdy nie polubiłem się szczególnie z Given to The Rising, które jest bardzo doceniane.

Najgorsza jest chyba ostatnia. Honor Found in Decay od razu polubiłem i chętnie do niej wracam.

[Scorn]

Po Given to the Rising znaczny spadek formy. Ostatnia płyta bardzo słaba jak na nich. Piszę to z ciężkim sercem, jako fanboy. Uważam, że wszystko co nagrali między 1992 a 2007 jest genialne.

[Pacjent]

Odświeżyłem dawno niesłuchane "Honor Found in Decay" i szczerze powiedziawszy nie wiem skąd psioczenie na ten album, że niby najgorszy itp. Kawał dobrej, choć nieco odmiennej muzyki. Może daleko mi do opinii Drone'a, jakoby był to najlepszy, ale jeden z lepszych już tak. Choć z drugiej strony trudno wskazać które niby są tymi gorszymi. Ja np. nigdy nie polubiłem się szczególnie z Given to The Rising, które jest bardzo doceniane.

Dla mnie "Honor Found in Decay" to ich najlepszy album ze względu na niesamowity klimat.

[byrgh]

Po Given to the Rising znaczny spadek formy. Ostatnia płyta bardzo słaba jak na nich. Piszę to z ciężkim sercem, jako fanboy. Uważam, że wszystko co nagrali między 1992 a 2007 jest genialne.

Jest jakieś fachowe określenie na najlepsze płyty, będące znacznym spadkiem formy?

[Scorn]

Po Given to the Rising znaczny spadek formy. Ostatnia płyta bardzo słaba jak na nich. Piszę to z ciężkim sercem, jako fanboy. Uważam, że wszystko co nagrali między 1992 a 2007 jest genialne.

Jest jakieś fachowe określenie na najlepsze płyty, będące znacznym spadkiem formy?

W jakimś równoległym wszechświecie pewnie jest.

A tak poważnie to nie wiem, jak dwie ostatnie można zestawić chociażby z potężnym, apokaliptycznym Through Silver in Blood. Słuchając Honor Found in Decay czy Fires Within Fires mam wrażenie, że już to grali, tylko że lepiej (Honor Found in Decay co prawda trochę zyskał po usłyszeniu na żywo, ale nadal uważam, że to nie jest poziom wcześniejszych wydawnictw). Wszystkie poprzednie albumy z kolei były w jakiś sposób nowatorskie. Już pal licho nowatorstwo, tam było więcej emocji.

Mam wrażenie, że trochę doszli do ściany ze swoją twórczością. I tak późno, biorąc pod uwagę ile płyt wydali.

[Medard]

Po Times of Grace przestali już mnie interesować. Za bardzo krecą się wokół własnego ogona.

A najbardziej lubię tą płytę, tutaj znalazłem reckę:
https://www.rockmetal.pl/recenzje/neuro ... dycja.html

Ale co koncert, to koncert, trzeba się wybrać.

[DeadButDreaming]

Honor Found in Decay - nigdy nie miałem wątpliwości, że to udany album. Świetny klimat wędrówek po polach i lasach jesiennego Idaho. Ostatnio w końcu CD stanęło na półce. Dziwią mnie natomiast przesadnie wysokie oceny dla Fires Within Fires, które były kolportowane po premierze tego albumu. To chyba tak w ramach zaklinania rzeczywistości i samo-pocieszania się, że kultowy band nie może przecież nagrać przeciętnej i w sumie nieco nudnej płyty.

[Maruder]

A najbardziej lubię tą płytę, tutaj znalazłem reckę:
https://www.rockmetal.pl/recenzje/neuro ... dycja.html

Ten album to jedno z największych dokonań lat 90-tych i warto zawsze wrócić aby się przekonać gdzie narodził się prawdziwy Neurosis. Ja o tej płycie po raz pierwszy przeczytałem na łamach "XL'a", gdzie recenzent ochrzcił je mianem dźwiękowego końca świata i chyba trudno o lepszy termin opisujący zawartość.

Sama recka kiepska prócz fragmentu o okładce i inspiracji filmem "Kult" z 1973r. Nie widziałem tego obrazu i chyba warto poszukać.

A dwie ostatnie płyty , tu nie ma co dyskutować, wyraźnie są słabsze - choćby nie wiem jak rzeczywistość zaklinać. Osobiście wolę bardziej skondensowaną Fires within Fires z rewelacyjnym Broken Ground gdzie riff w środku zwyczajnie poniewiera niczym na starych płytach.

Honour... w porównaniu z poprzednikiem choćby okrutnie odstaje.