POlitykowanie

[bartwa]

Towarzystwo zawsze było mocno prawicowe. Historycznie to jest nawet zrozumiałe, no ale od lat 80. trochę czasu minęło. Nadal jednak zdarzają się dziwaczne historie, typu opowiadanie Komudy, za które przepraszała Nowa Fantastyka. Mnie tam ono ani nie ziębi, ani nie grzeje, w sensie ideologicznym. Ale jak je czytałem, to miałem taką myśl "kto to gówno wpuścił w ogóle na łamy?". Nie da się jednak nie zauważyć, że numer poświęcony LGBT, który był reakcją na tę aferkę, w większości też się do niczego nie nadawał. Tak czy siusiak, mamy sporo autorów, którzy dają radę. Pomijam już tych bardziej intelektualnych, typu Grzędowicz (który wszakże współpracował i z Ziemkiewiczem, i z Piekarą, a teraz po śmierci żony to w ogóle nie wiem, czy będzie jeszcze pisał), czy będący gdzieś po drugiej stronie i już mało fantastyczny Dukaj. Ale i z tekstów młodego pokolenia wyłania się obraz całkiem fajnej sceny, że tak powiem. Choć mam wrażenie, że jednak zagranica nam uciekła bardzo mocno. Tam czasami takie teksty powstają, że głowa mała.

Gdzieś na marginesie chcę się zapoznać z właśnie wydanym zbiorem długiej korespondencji pomiędzy Lemem a czołową feministyczną autorką SF (i moim ulubionym twórcą SF w ogóle) Ursulą K. Le Guin. To może być ciekawe, patrząc na znaczne różnice w światopoglądach. Oboje już nie żyją, więc nie ma to żadnego znaczenia. Ale intelektualnie oboje to były potęgi, jakie już rzadko można spotkać w literaturze. Czy gdziekolwiek.

Dzięki za wyczerpujące wyjaśnienie. Nigdy nie mogłem się wgryźć w Le Guin. Nie próbowałem jednak po angielsku, tylko z tłumaczeń jako dzieciak. Może mnie kiedyś natchnie na drugie podejście.