PANZER DIVISION MARDUK vs. CHIMERA

[WaszJudasz]

E, z pięć słabszych nagrali.

[longinus696]

Poproszę o przykłady, bo autentycznie mam problem z przypomnieniem sobie czegoś równie intensywnego, z wyjątkiem "Hell eternal".

Eee tam... grano już wtedy intensywnie i na podobnie wysokich obrotach. Ten Setherial to mi z ust wyjąłeś, ale przecież zwolennikami szybkości byli już wcześniej goście z Immortal (zwłaszcza na "Battles..."), cholernie chłoszczący materiał stworzyli Mayhem przy okazji "Wolf's Lair Abyss" dwa lata przed Mardukiem, wprawdzie to EP-ka, ale wciąż wbija w ziemię. A poza tym nie powiesz mi, że "Panzer Division..." położył Cię na łopatki po usłyszeniu wcześniej płyt Angelcorpse - co z tego, że death metal, skoro skręcający trochę w stronę warmetalową, czyli z pewnymi pierwiastkami black/thrashu, generalnie prawie ten sam typ ekstremy co Marduk na przedmiotowym albumie - bezkompromisowa jazda do przodu bez chwili zwolnienia. Podobnie było z Impiety i ich krążkiem "Skullfucking Armageddon" (też 1999). A wracając do black metalu, to jakoś niecałe 5 miesięcy później wyszło "Rebel Extravaganza", które choć jest krążkiem zróżnicowanym, to jednak o większej intensywności niż Marduk.

Poznając ten album w czerwcu '99 roku miałem poczucie, że obcuję z czymś wyjątkowym - tak się musieli czuć ludzie, którzy tuż po premierze wpadali na "Black metal", "Reign in blood", czy np. "Ace of spades".

Dlaczego właśnie "Ace of Spades"?

dla mnie PDM do dzisiaj pozostała tym samym, czym była w trakcie pierwszych trzech przesłuchań - bardzo dobrym narzędziem napędzającym, ewentualnie rozładowującym skromne zasoby wewnętrznej nienawiści i związany z nią szał bitewny.

To mniej więcej jak u mnie, tylko "bardzo dobrym" zmieniłbym na "fantastycznym". :)

Hmm... no cóż. Ja tam wolę, gdy płyta może być również czymś więcej - stąd moja ocena.

[WaszJudasz]

Poproszę o przykłady, bo autentycznie mam problem z przypomnieniem sobie czegoś równie intensywnego, z wyjątkiem "Hell eternal".

Eee tam... grano już wtedy intensywnie i na podobnie wysokich obrotach. Ten Setherial to mi z ust wyjąłeś, ale przecież zwolennikami szybkości byli już wcześniej goście z Immortal (zwłaszcza na "Battles..."), cholernie chłoszczący materiał stworzyli Mayhem przy okazji "Wolf's Lair Abyss" dwa lata przed Mardukiem, wprawdzie to EP-ka, ale wciąż wbija w ziemię. A poza tym nie powiesz mi, że "Panzer Division..." położył Cię na łopatki po usłyszeniu wcześniej płyt Angelcorpse - co z tego, że death metal, skoro skręcający trochę w stronę warmetalową, czyli z pewnymi pierwiastkami black/thrashu, generalnie prawie ten sam typ ekstremy co Marduk na przedmiotowym albumie - bezkompromisowa jazda do przodu bez chwili zwolnienia. Podobnie było z Impiety i ich krążkiem "Skullfucking Armageddon" (też 1999). A wracając do black metalu, to jakoś niecałe 5 miesięcy później wyszło "Rebel Extravaganza", które choć jest krążkiem zróżnicowanym, to jednak o większej intensywności niż Marduk.

Ale przecież w tym właśnie kozioł pogrzebany, że Marduk nie był zróżnicowany, bo taki był koncept. Tym sie wyróżniała ta płyta, że to były od początku do końca proste, wyraziste melodie, podparte totalnym, jednowymiarowym napierdolem. Taka doktryna, w którą ani Satyricon, ani Angelcorpse, ani Impiety sie nie wpisuje. Setherial też nie, bo oni inaczej grali - szybko ,dużo uwijania się, ale mało wyraziście w sumie. Które kawałki da się zapamiętać - Setherial, czy Marduka? WLA zajebiste, chore, lepsze, ale tej masy pancernej co PDM nie ma.

[longinus696]

Ale przecież w tym właśnie kozioł pogrzebany, że Marduk nie był zróżnicowany, bo taki był koncept. Tym sie wyróżniała ta płyta, że to były od początku do końca proste, wyraziste melodie, podparte totalnym, jednowymiarowym napierdolem. Taka doktryna, w którą ani Satyricon, ani Angelcorpse, ani Impiety sie nie wpisuje. Setherial też nie, bo oni inaczej grali - szybko ,dużo uwijania się, ale mało wyraziście w sumie. Które kawałki da się zapamiętać - Setherial, czy Marduka? WLA zajebiste, chore, lepsze, ale tej masy pancernej co PDM nie ma.

Ale teraz nie mówimy o tym, czy był zróżnicowany, czy nie, tylko o jego intensywności. Poza tym Angelcorpse jednak też był jednorodny.

[jesusatan]

zdecydowanie Marduk. nakurw od poczatku do konca, totalna surowizna, zero pierdolenia.

[Biały]

patrząc na całokształt to zdecydowanie Chimera
natomiast w kwestii napierdolu to PDM zestawiłbym chociażby z debiutem Antaeus, wtedy takie porównanie miałoby większy sens

[Maria Konopnicka]

co ma PDM do popeliny jaka jest to melodyjne parcie do przodu Dark Funeral? to, ze Ty wolisz jedna od drugiej, swiadczy tylko o tym, ze w tym starciu role waloru odgrywa dla Ciebie melodia albo melodia uzupelnia braki, ktore z kolei braki pozorne sa na PDM.

Dla mnie debiut Dark Funeral jest dwa razy bardziej intensywny niż "Panzer..." Tam czuję prawdziwą pasję i ogień. I nie uważam by PDM była pozbawiona melodii.

Waści prawo, ale to jest raczej sprzeciw wobec koncepcji, a nie tego, jak została na PDM wykonana.

Nie wobec koncepcji, ale sposoby w jaki ją zrealizowali. Lubię płyty intensywne, brutalne, szybkie. Weźmy chociażby "Terrorfront" - nie brak jej szybkości i intensywności (na pewno nie ustępuje Mardukowi), a jednocześnie moim zdaniem jest płytą znacznie lepszą niż PDM.

Ale przecież w tym właśnie kozioł pogrzebany, że Marduk nie był zróżnicowany, bo taki był koncept.

I wiele zespołów taki koncept zrealizowało z efektem lepszym niż Marduk.

Tym sie wyróżniała ta płyta, że to były od początku do końca proste, wyraziste melodie, podparte totalnym, jednowymiarowym napierdolem.

Tym się wyróżnia na tle dyskografii Marduk, ale nie na tle muzyki w ogóle. Nie byli ani pierwsi, ani najlepsi.

Taka doktryna, w którą ani Satyricon, ani Angelcorpse, ani Impiety sie nie wpisuje. Setherial też nie, bo oni inaczej grali - szybko ,dużo uwijania się, ale mało wyraziście w sumie. Które kawałki da się zapamiętać - Setherial, czy Marduka? WLA zajebiste, chore, lepsze, ale tej masy pancernej co PDM nie ma.

Tu dochodzimy do kwestii indywidualnych upodobań. Mi ostatni albumu SETHERIAL podoba się bardziej niż PDM. :)

[manieczki]

natomiast w kwestii napierdolu to PDM zestawiłbym chociażby z debiutem Antaeus, wtedy takie porównanie miałoby większy sens

Dobra myśl. Szkoda, że na to nie wpadłem zakładając temat.:(

[byrgh]

a co to za fortele? skoro panuje dowolność wyboru, zestawcie PDM z Blood Libels, czyli czołg zabawka z jego rzeczywistym pierwowzorem. a dokładniej to wrzućcie go pod ten pierwowzór.

[Gore_Obsessed]

Maniek - wcześniej szybkie i intensywne płyty nagrywali: IMMORTAL, SETHERIAL, DARK FUNERAL, UNLORD, WAR...

Z wymienionych tylko "Hell eternal" i ewentualnie "Total war" mogą konkurować, ale to chyba jednak nie ten poziom rozpierdolu. Żeby nie było - cenię sobie wszystkie. Oprócz dwóch wymienionych zwłaszcza "Schwarzwald".

"Panzer..." w chwili premiery nie był dla mnie żadnym novum. Ten album dość mocno mnie rozczarował i do dziś jest płytą MARDUK do której wracam najrzadziej. Choć oczywiście nie powiem, że to płyta słaba, albo że jej nie lubię. Nawet przed chwilą poleciała, ale gdy tylko się skończyła to nie zapragnąłem włączyć jej jeszcze raz... chyba nigdy "Panzer" nie przesłuchałem dwa razy z rzędu

Naprawdę? Według mnie tym albumem podnieśli sobie i innym poprzeczkę poziom wyżej. Sami temu zresztą nie sprostali nagrywając rozczarowujące w kontekście poprzedniczki "La Grande Danse Macabre". Nawiasem mówiąc - cóż to mógł być za album... Album śmierci, wydany po doskonałych "Nightwing" (krew) i "Panzer... (ogień). Pamiętam jak w zapowiedziach pojawiały się informacje, że na płytę trafi kilkunastominutowy utwór opowiadający historię bitwy pod Grunwaldem. Zęby sobie ostrzyłem, oczekiwania ogromne, zakup w dniu premiery, a tu po trzech pierwszych kawałkach napięcie siada i flaczeje to wszystko. Gdyby zamknięcie trylogii było miksem najlepszych utworów z tej i następnej płyty poziom być może by utrzymali. W każdym razie "Panzer..." to mój ostatni MARDUK.

Poproszę o przykłady, bo autentycznie mam problem z przypomnieniem sobie czegoś równie intensywnego, z wyjątkiem "Hell eternal".

Eee tam... grano już wtedy intensywnie i na podobnie wysokich obrotach. Ten Setherial to mi z ust wyjąłeś, ale przecież zwolennikami szybkości byli już wcześniej goście z Immortal (zwłaszcza na "Battles..."), cholernie chłoszczący materiał stworzyli Mayhem przy okazji "Wolf's Lair Abyss" dwa lata przed Mardukiem, wprawdzie to EP-ka, ale wciąż wbija w ziemię. A poza tym nie powiesz mi, że "Panzer Division..." położył Cię na łopatki po usłyszeniu wcześniej płyt Angelcorpse - co z tego, że death metal, skoro skręcający trochę w stronę warmetalową, czyli z pewnymi pierwiastkami black/thrashu, generalnie prawie ten sam typ ekstremy co Marduk na przedmiotowym albumie - bezkompromisowa jazda do przodu bez chwili zwolnienia. Podobnie było z Impiety i ich krążkiem "Skullfucking Armageddon" (też 1999). A wracając do black metalu, to jakoś niecałe 5 miesięcy później wyszło "Rebel Extravaganza", które choć jest krążkiem zróżnicowanym, to jednak o większej intensywności niż Marduk.

"Wolf's...", "Battles..." czy "Skullfucking..." nie mają dla mnie tej mocy. Za mało mięcha. To praktycznie sam szkielet. ANGELCORPSE na "Exterminate" (skoro mówimy o wcześniejszych) chyba jako jedyni mogą być uznani za tych co dali sygnał, który Szwedzi bezbłędnie odczytali. Drugą płytę Amerykanów charakteryzuje zbliżony poziom intensywności, a z pod nawałnicy dźwięków w podobnym stylu przebija się przebojowe podejście. To dobry typ, ale w niczym nie umniejsza dla mnie wielkości "PDM".

Poznając ten album w czerwcu '99 roku miałem poczucie, że obcuję z czymś wyjątkowym - tak się musieli czuć ludzie, którzy tuż po premierze wpadali na "Black metal", "Reign in blood", czy np. "Ace of spades".

Dlaczego właśnie "Ace of Spades"?

Łączy te przykładowe tytuły szok jaki musiały wywoływać u współczesnych z powodu podstawowej cechy jaką posiada również wspomniana płyta MARDUK - intensywności.

[longinus696]

"Wolf's...", "Battles..." czy "Skullfucking..." nie mają dla mnie tej mocy. Za mało mięcha. To praktycznie sam szkielet. ANGELCORPSE na "Exterminate" (skoro mówimy o wcześniejszych) chyba jako jedyni mogą być uznani za tych co dali sygnał, który Szwedzi bezbłędnie odczytali. Drugą płytę Amerykanów charakteryzuje zbliżony poziom intensywności, a z pod nawałnicy dźwięków w podobnym stylu przebija się przebojowe podejście. To dobry typ, ale w niczym nie umniejsza dla mnie wielkości "PDM".

Dla mnie już wydany trzy lata wcześniej "Hammer of Gods" ma co najmniej tę samą intensywność. Potem dobitka na "Exterminate". Natomiast pozostałe są po prostu dowodem na to, że PDM nie było czymś, co wyskoczyło znienacka. Nawet jeśli Marduk był ciut szybszy, to nie w takiej mierze, żeby dorobić się jakiegoś spiżowego pomnika. W stopniowo rosnących skłonnościach do bezkompromisowej napierdalanki, zarówno w obozie blackmetalowym, jak i deathmetalowym, "Panzer..." był po prostu kolejną cegłą - może większą niż kilka innych, ale też chyba nie największą.

Dlaczego właśnie "Ace of Spades"?

Łączy te przykładowe tytuły szok jaki musiały wywoływać u współczesnych z powodu podstawowej cechy jaką posiada również wspomniana płyta MARDUK - intensywności.

Problem w tym, że ja w przypadku PDM żadnego szoku nie pamiętam. Owszem, reakcje były bardzo pozytywne i tego nie neguję, ale to nie było żadne objawienie, a już na pewno nie przeskok na miarę "Reign in Blood", czy podobnych kamieni milowych. Z reakcji w najbliższym otoczeniu kojarzę natomiast rozdziawione japy z okazji ówczesnego wydawnictwa Satyricon, które dla wielu było metalową płytą roku.

[WaszJudasz]

Problem w tym, że ja w przypadku PDM żadnego szoku nie pamiętam.

Ja byłem w szoku jak zobaczyłem kasetę, że taśma taka króciutka (a po Nightwingu to było przecież!).

[wombat]

kurwa, co wy porownujecie, smrod rozgrzanej stali do rzygów zmieszanych z żółcią.

[535]

kurwa, co wy porownujecie, smrod rozgrzanej stali do rzygów zmieszanych z żółcią.

Zapraszam do kącika kulinarnego. Kolega manieczki z pewnością zaproponuje jakąś ciekawą smażeninę.
Edit
Proszę bardzo. Tu jeszcze przed wbiciem jaj.