ARCTURUS

[Drone]

A VOIVOD to rozwinięcie m.in. formuły RUSH, KING CRIMSON i PINK FLOYD. Licytując w ten sposób cofniemy się do Chucka Berry'ego, a nie o to tu chodzi ;)

[Harlequin]

No niby tak. Tyle, że mam wrazenie, że TEITANBLOOD robi sie kolejną forumową świetą krową jak AUTOPSY. Ja bym juz wolał przytoczyć przykład SWALLOWED jako tych co oferują coś totalnie 'nowego' z czym naprawdę trzeba sie 'zmierzyć'. Oczywiscie nie umiejszając wyśmienitego "Death".

[535]

... Tymczasem TEITANBLOOD to nowe wyzwanie, nowy poziom niepokoju i psychicznej niewygody. Nie każdy to wytrzymuje, zgoda, ale nie róbmy z osobistych słabości publicznego atutu :)

Tak, tak. Idzie "nowe". Szerokim frontem. Z jednej strony Teitanblood, a z drugiej Satyr z Hoyemem i Phoenix. Bez jaj.

[Drone]

No niby tak. Tyle, że mam wrazenie, że TEITANBLOOD robi sie kolejną forumową świetą krową jak AUTOPSY. Ja bym juz wolał przytoczyć przykład SWALLOWED jako tych co oferują coś totalnie 'nowego' z czym naprawdę trzeba sie 'zmierzyć'. Oczywiscie nie umiejszając wyśmienitego "Death".

Kiedy jest odwrotnie - to SWALLOWED stało się popularne, wręcz modne, podczas gdy nowa płyta TEITABLOOD spotkała się z pewną rezerwą. Zapewne z przestrachu... Nie chcę nic ujmować SWALLOWED, gdyż jest to album jak najbardziej godzien wyszukanych pochwał, ale posiadający pewne niewielkie wady, których TEITANBLOOD jest całkowicie pozbawiony.

[flow]

No niby tak. Tyle, że mam wrazenie, że TEITANBLOOD robi sie kolejną forumową świetą krową jak AUTOPSY. Ja bym juz wolał przytoczyć przykład SWALLOWED jako tych co oferują coś totalnie 'nowego' z czym naprawdę trzeba sie 'zmierzyć'. Oczywiscie nie umiejszając wyśmienitego "Death".

Mimo wszystko Teitanblood trzyma poziom swojego debiutu w przypadku Autopsy średniaki The Headless Ritual, Tourniquets, Hacksaws and Graves nie stały nawet obok SS, MF.
Teitanblood to nadal świeża krew Autopsy zaś odgrzewany kotlet którym ktoś się jara bo wypada.
Oczywiście:
Death>The Headless Ritual, Tourniquets, Hacksaws and Graves

[535]

Jasne. Zajebali kilka riffów oraz patentów i od razu świeża krew. Ciekawe co robili ćwierć wieku temu, gdy kształtowało się tego typu granie. Apeluję o powagę.

[Drone]

Ale z TEITANBLOOD i AUTOPSY to jest akurat prawda. TEITABLOOD poza tym, że w pewien sposób nawiązuje do grania zapoczątkowanego przez BLASPHEMY, to oferuje znacznie więcej. Przecież obie ich płyty kipią aż od świeżych pomysłów. Takiej intensywności, takiej smoły i takiego obłędu w tym graniu jeszcze nigdy nie było. A co do AUTOPSY, to też się na ma co obrażać, tylko wziąć po męsku na klatę fakt, że ich powrotne albumy - choć dobre i sprawnie zrealizowane - to nie mają startu zarówno do ich czterech pierwszych płyt, ani tym bardziej do TEITANBLOOD.

[535]

Nikt się tutaj nie obraża. Świeże pomysły? Gdzież one? Przesłuchałem to kolejny raz i gdybym miał blisko sąsiadów to mógłbym ich tym straszyć. Nic poza tym. Nie słyszę tutaj niczego nowego, może prócz bezsensownego, modnego ostatnio, przedłużania numerów.

[Drone]

Nie słyszysz ich z lęku przed nieznanym.

[535]

To raczej Tobie strach odebrał zdolność prawidłowej oceny sytuacji.

[Harlequin]

[535]

Nie spodziewaj się steku wyzwisk i targania za krawaty.

[Drone]

To raczej Tobie strach odebrał zdolność prawidłowej oceny sytuacji.

Pomimo przerażenia nie wciskam zaraz klawisza STOP, żeby włączyć w zamian przytulne "Target Earth" :)

[535]

To raczej Tobie strach odebrał zdolność prawidłowej oceny sytuacji.

Pomimo przerażenia nie wciskam zaraz klawisza STOP, żeby włączyć w zamian przytulne "Target Earth" :)

Ostatni Teitanblood bardziej bawi, niż przeraża. 68 minut prężenia muskułów. Między wierszami majaczy słowo "geniusz", ktoś jeszcze się dał na to nabrać?

[Drone]

Czy bawi? Czy to nie przypadkiem śmiech murzyna, który po raz pierwszy w życiu obserwuje, jak człowiek biały spożywa pieczeń z antylopy przy użyciu sztućców?

[535]

To raczej śmiech z murzyna, który przechodząc koło suto zastawionego stołu, zajebał kilka sztućców, myśląc, że nikt nie zauważył. To może imponować tylko jego wspołlokatorom ze słomianej chaty.

[Drone]

BLASPHEMY to suto zastawiony stół? Ja tam widzę jaskinię i obgryzione kości mamuta. Sztućców nie stwierdzam, podobnie zastawy ani obrusu. Ale nie przeczę, że komuś może się tak to kojarzyć. To zapewne trauma po czasach schyłkowej komuny, gdy zamiast 400g wołowego z kością na kartki można było kupić jedynie damskie kozaki ze skaju w rozmiarze 9 i pół. Uspokajam, te czasy już minęły. Proszę się obudzić!

[535]

Jeżeli słyszysz tam jedynie BLASPHEMY, to faktycznie ten stół przypomina raczej półeczkę w przedziale klasy drugiej, pociągu relacji Przemyśl-Szczecin. Zresztą to i tak wystarczy by jednym ruchem obalić tezę, jakoby Death była dziełem wybitnym, jakimś przełomem, nie wpominając o geniuszu i jakiejś nowej drodze. Proponuję odetchnąć i wszystko wróci na swoje miejsce. To jest ledwie naciągane 6/10, a gdyby odpowiednio przyciąć i przez wzgląd na Kanadę można dać najwyżej 6,5. Oczywiście w dziedzinie "intensywność w połączeniu z długością", przypomina mieszkańca czarnego lądu, ale czy w tym przypadku na pewno o to chodzi? Przecież ta płyta zamiast zabijać, po prostu nudzi. No chyba, że miała zanudzić słuchacza na śmierć, wtedy cel został osiągnięty. Materiał na dwa, góra trzy podejścia. Pisanie o nadprzyrodzonej jakości zakrawa na kpinę. Ot, równy oparty na dobrych i sprawdzonych wzorcach napierdol z odrobiną "klimatu". Za dwa lata nikt o nim nie będzie pamiętał, no chyba, że gdzieś na plantacji bawełny, bądź w sadach w okolicach Warki. Pieśni o tej kapeli ludzie śpiewać nie będą.

[Drone]

Konstatuję z zawodem, że nie pojmujesz tego materiału. Nie mi oceniać, czy to kwestia wtórnego stępienia wrażliwości, czy może raczej jakaś wada pierwotna. Zostawmy te rozstrzygnięcie specjalistom. Nie podejrzewam wszakże kolegi o mentalność sprzątaczki, która odkurzając półki w bibliotece chwyta przez ciekawość "Ogólną teorię względności" i po przejrzeniu kilku stron wzrusza ramionami, że nudne. Broń Boże! Niemniej jednak podobieństwa są niepokojące.

[Arisowicz]

Minął rok, 'Death' nadal zamiata. Nie zapowiada się na to, żeby miało się to zmienić. Ta płyta jest tak chwytliwa, że ani przez chwilę nie nuży, toteż zarzut o jej długość jest bezpodstawny. Co najwyżej można się doczepić do liryków z generatora DsO (choć bardzo możliwe, że nie łapię konceptu) ale poza tym to w każdym calu doskonała płyta.