INFERNAL WAR

[Plastek]

Generalnie uważam, że z ludźmi nie da się rozmawiać i nie mam takiej potrzeby - sram na gusta innych, sram na innych ludzi ogólnie. Polecam taki attitude.

I pewnie dlatego czytasz forum, to czy jakiekolwiek inne. Jakby Cię nie obchodziło to byś nie czytał :)

Co to za moda na taką mizantropię, ja tam lubię poznawać opinie innych bo kurde po to jest forume chociaż prawda, z czasem wszelkie fora muzyczne nieco zmieniły swój charakter, mnie jest pisania bezpośrednio o muzyce a więcej mało kreatywnych czynności jak wklejanie nowplayów czy po prostu wymiana krótkich polecanek bo każdy sobie dzisiaj może prawie wszystko zassać z netu dla testów.

Wydawało mi się, że to jest jasne dlaczego czytam/jestem tutaj? Odsyłam do nicrama który pięknie rozkminił o co chodzi Plastkowi.

[kenediusze]

W sumie główny problem Axiom to to, że ta płyta jest faktycznie "semantycznie pusta", a mówiąc jaśniej, zbyt nasterydowana. jest napierdol, fajnie sobie to leci w tle i trudno się do czegokolwiek przyczepić, ale momentów, które naprawdę przykuwają uwagę jest niewiele. Jest parę fajnych kawałków - Into Dead Soil (najlepszy zdecydowanie), Nihil Prayer, Paradygmat (plus za polski tekst i za subtelne pseudo-żaluzje do Killing Joke - "Hosanna w Piekle!"), ale całościowo się to jakoś tak rozmywa. Leci sobie i leci i tyle, takie trochę jałowe mielenie. Może chodzi o długość, może o to dziwne, przestrzenno - zbasowane brzmienie, a może o to, że muzycy schudli, nie wiem. No a z drugiej strony, nie jest to złe, można słuchać i słucha się nawet przyjemnie.
Dużego zawodu niby nie ma, ale do zachwytów daleko, odpaliłem sobie dzisiaj Terrorfront i Axiom od razu traci znaczenie. A dogmaty podobno są niepodważalne.

A teraz słucham sobie ostatniego WITCHMASTER i ponieważ oba zespoły wydają mi się pochodzić z mniej więcej podobnej szufladki (może w W bardziej wysunięty jest na przód pierwiastek thrashowy, podczas gdy w IW dominuje deathmetalowy, ale to już detale), to nie mogę się powstrzymać od stwierdzenia, że "Antichristus Ex Utero" - na forum przyjęta dość obojętnie - jest albumem zdecydowanie lepszym od Axiom, a realizującym podobne założenia (metalowy nakurw z pogranicza bm i dm). Więcej mięsa i dobrych pomysłów, mniej wody. Może nie bez znaczenia jest też fakt, że Witchhamster dopuszcza więcej luzu (te heavymetalowe patatajce czy solówki które czasem się pojawiają), podczas gdy INFERNAL WAR to od początku do końca ostro spięte poślady (no ale zawsze tak było i trudno czynić im z tego zarzut, że ich muzyka jest bardziej "na poważnie").
Obie płyty mają zresztą ze sobą sporo wspólnego. Obie zostały wydane po dłuższej przerwie w aktywności studyjnej zespołów. Obie mają dziwne, nie do końca dobre brzmienie (IW postawiło na dół i przestrzeń, Witchmaster na ściśnięcie wszystkiego i zbicie instrumentów w monolityczną, pozbawioną miejsca na oddech zgniatarkę). Obie mają brutalnie nakurwiać i robią to, ale jakoś tak nie na sto procent. Obie są w jakiś sposób ugładzone/ugrzecznione. Obie są tylko niezłe. Obie są obniżeniem lotu w porównaniu z poprzednimi dokonaniami swoich kapel. Obie mają mądrze brzmiące tytuły po łacinie lub z łacińska brzmiące (po łacinie winno być chyba "axioma"?).

Z okazji Axiom najbardziej czekam więc na końcerty w Polszy, tym bardziej, że są na nowej płycie numery, które w wersji live (a więc z nieco innym brzmieniem) powinny spuścić słuchaczom solidny wpierdol.

[Lucek]

Uciekła cała energia, brzmi to płasko, a niestety innych zahaczek na słuchacza, też na próżno szukać. Ta płyta nie jest tyle zła, co bardzo nudna. Szkoda, bo lubiłem "Redesekration", a "Terrorfront" nawet bardzo lubiłem.

Sedno. Niby wszystko jest poprawne odegrane, instrumenty gnają z prędkością światła, ale brakuje tego czynnika "wow".

BBC podało że:



Pippa Middelton jest zdruzgotana brakiem czynnika "WOW" na nowej płycie Infernal War

[Plastek]

W sumie główny problem Axiom to to, że ta płyta jest faktycznie "semantycznie pusta", a mówiąc jaśniej, zbyt nasterydowana. jest napierdol, fajnie sobie to leci w tle i trudno się do czegokolwiek przyczepić, ale momentów, które naprawdę przykuwają uwagę jest niewiele. Jest parę fajnych kawałków - Into Dead Soil (najlepszy zdecydowanie), Nihil Prayer, Paradygmat (plus za polski tekst i za subtelne pseudo-żaluzje do Killing Joke - "Hosanna w Piekle!"), ale całościowo się to jakoś tak rozmywa. Leci sobie i leci i tyle, takie trochę jałowe mielenie. Może chodzi o długość, może o to dziwne, przestrzenno - zbasowane brzmienie, a może o to, że muzycy schudli, nie wiem. No a z drugiej strony, nie jest to złe, można słuchać i słucha się nawet przyjemnie.
Dużego zawodu niby nie ma, ale do zachwytów daleko, odpaliłem sobie dzisiaj Terrorfront i Axiom od razu traci znaczenie. A dogmaty podobno są niepodważalne.

To chyba nadinterpretacja, idąc tym tropem na codziennej mszy także ksiądz puszcza subtelne żaluzje w stronę Killing Joke.
Swoją drogą ten polski tekst jest żałośnie słaby i śmieszny. Niniejszym przyznaję autorowi:

[kenediusze]

To chyba nadinterpretacja, idąc tym tropem na codziennej mszy także ksiądz puszcza subtelne żaluzje w stronę Killing Joke.

No to piszę, że "pseudo-żaluzja" :D

[Drone]

Jeszcze raz powtórzę, że gdyby ta płyta miała brzmienie z takiego "Conflagrator", to by cięła jak żyleta. A tu - moim zdaniem - trochę agresji i dynamiki gubi się przez to mięsiste brzmienie gitar. Ale i tak płyta bardzo dobra. Spokojnie 6/10 osiąga.

[flow]

6/10 to raczej stany przeciętne.

[Drone]

10 - absolut
9 - genialna
8 - wybitna
7 - doskonała
6 - bardzo dobra
5 - dobra
4 - przyzwoita
3 - średnia
2 - słaba
1 - beznadziejna
0 - dno

Czyli 6/10 = bardzo dobra. Wszystko się zgadza :)

[Vitriol]

a ty co, komputer, że wszystko musisz mieć w liczbach?

[Drone]

E tam, wszystko. Liczbą podkreśliłem tylko jakość tej płyty.

[flow]

10 - absolut
9 - genialna
8 - wybitna
7 - doskonała

W zasadzie na jedno wychodzi absolut, geniusz, wybitność , doskonałość. Okreslenia dla płyt które usadowione są na samej szpicy.
10-7 czy 10-8 można spiąć klamrą w jedno.

[WaszJudasz]

A teraz słucham sobie ostatniego WITCHMASTER i ponieważ oba zespoły wydają mi się pochodzić z mniej więcej podobnej szufladki (może w W bardziej wysunięty jest na przód pierwiastek thrashowy, podczas gdy w IW dominuje deathmetalowy, ale to już detale), to nie mogę się powstrzymać od stwierdzenia, że "Antichristus Ex Utero" - na forum przyjęta dość obojętnie - jest albumem zdecydowanie lepszym od Axiom, a realizującym podobne założenia (metalowy nakurw z pogranicza bm i dm).

Nie słyszałem tego WITCHMASTERA, ale jak już szukamy porównań z naszego tegorocznego poletka to powiem, że KURHAN i jego (chyba całkowicie tu zlany?) Głód robi mi o wiele lepiej.

[pr0metheus]

No wlasnie, z dupy ta skala. Srednia to powinna byc w 0-10 albo pod 4 albo 5

[pr0metheus]

Nie słyszałem tego WITCHMASTERA, ale jak już szukamy porównań z naszego tegorocznego poletka to powiem, że KURHAN i jego (chyba całkowicie tu zlany?) Głód robi mi o wiele lepiej.

No wez, ten kurhan to jest straszna sraka

[WaszJudasz]

A mnie się podoba. I jak teraz żyć? ;)

[flow]

Istnieje rozwiązanie.

[pr0metheus]

A mnie się podoba. I jak teraz żyć? ;)

E tam podoba sie. Kupiles pewnie plyte w ciemno i teraz zaklinasz rzeczywistosc;)

[Drone]

10 - absolut
9 - genialna
8 - wybitna
7 - doskonała

W zasadzie na jedno wychodzi absolut, geniusz, wybitność , doskonałość. Okreslenia dla płyt które usadowione są na samej szpicy.
10-7 czy 10-8 można spiąć klamrą w jedno.

Według mnie istnieje różnica. Płyta może być doskonała, ale nic nie wnosić, nie być odkrywczą itd. Płyta wybitna to ta, która wybija się ponad tłum bardzo dobrych czy doskonałych płyt, wnosi coś nowego, posiada wartość dodaną. Płyta genialna to ta, która otwiera zupełnie nowe horyzonty, to rzecz, której wcześniej nie było. Absolut - to płyta transcendentna, dla której określenie "genialna" jest zbyt wąskie, to rzecz, która rozsadza sobą wszelkie możliwe ramy :)

[flow]

6-wybitna
5-bdb
4-dobra
3-przeciętna
2-słaba
1-dno
Tak to widzę, szybko i na temat :)

[Kraft]

Jeszcze raz powtórzę, że gdyby ta płyta miała brzmienie z takiego "Conflagrator", to by cięła jak żyleta. A tu - moim zdaniem - trochę agresji i dynamiki gubi się przez to mięsiste brzmienie gitar. Ale i tak płyta bardzo dobra. Spokojnie 6/10 osiąga.

No niestety, poszli do fachmanów od produkcji płaczu i tak się to musiało skończyć. Za bardzo to zbasowane i zmulone. Nie pasuje do ich stylu i tyle. Ale z drugiej strony nie ma tu słabego, czy nawet przeciętnego utworu, a jest kilka absolotnych niszczycieli. Do tych wymienionych przez Batona dodałbym tytułowy, Camp 22 i The Parallel Darkness z pięknym immolejszynowym riffem.