THE CULT

[Sgt. Barnes]

Pan True Detective po koncercie The Cult :-)

[longinus696]

Nie no, spoko ta nowa płyta. Kręciłem nosem na początku, ale teraz już się całkiem przekonałem. Mniej więcej poziom poprzedniej (może ciut gorsza), a więc jest dobrze. Zgodzę się ze Skautem, że bardziej zadziorne brzmienie lepiej by zrobiło tym utworom. Liczę, że wydadzą jeszcze chociaż jedną płytą i będzie ona zbliżonej jakości. Takiej muzy nigdy dość.

[znachor]

Nowa plyta podobna do poprzedniej, trzyma solidny poziom, tylko troche jednak brakuje hitow chocby na miare Lucifera.

[535]

Nie no, spoko ta nowa płyta. Kręciłem nosem na początku, ale teraz już się całkiem przekonałem. Mniej więcej poziom poprzedniej (może ciut gorsza), a więc jest dobrze. Zgodzę się ze Skautem, że bardziej zadziorne brzmienie lepiej by zrobiło tym utworom. Liczę, że wydadzą jeszcze chociaż jedną płytą i będzie ona zbliżonej jakości. Takiej muzy nigdy dość.

Przyznaj się. Dużo w trasie "chodzi"?

[So_It_Is_Done]

Jaki tytuł nosi ich klasyczne video, kojarzę że chyba na ulicach wielkiego miasta i jakaś scena z orkiestrą jest?

[WaszJudasz]

Edie (Ciao Baby)
" onclick="window.open(this.href);return false;

[So_It_Is_Done]

Dzięki, od dawna miałem się zainteresować tą kapelą, ale nie było po drodze.

[longinus696]

Nie no, spoko ta nowa płyta. Kręciłem nosem na początku, ale teraz już się całkiem przekonałem. Mniej więcej poziom poprzedniej (może ciut gorsza), a więc jest dobrze. Zgodzę się ze Skautem, że bardziej zadziorne brzmienie lepiej by zrobiło tym utworom. Liczę, że wydadzą jeszcze chociaż jedną płytą i będzie ona zbliżonej jakości. Takiej muzy nigdy dość.

Przyznaj się. Dużo w trasie "chodzi"?

Ostatnio żadnych dłuższych tras nie robię, ale po mieście, na krótszych i średnich odcinkach sprawdza się kapitalnie. Repeat mode i mogę jechać wszędzie i w każdych warunkach. To w 100% samochodowa muza.

[535]

Nie no, spoko ta nowa płyta. Kręciłem nosem na początku, ale teraz już się całkiem przekonałem. Mniej więcej poziom poprzedniej (może ciut gorsza), a więc jest dobrze. Zgodzę się ze Skautem, że bardziej zadziorne brzmienie lepiej by zrobiło tym utworom. Liczę, że wydadzą jeszcze chociaż jedną płytą i będzie ona zbliżonej jakości. Takiej muzy nigdy dość.

Przyznaj się. Dużo w trasie "chodzi"?

Ostatnio żadnych dłuższych tras nie robię, ale po mieście, na krótszych i średnich odcinkach sprawdza się kapitalnie. Repeat mode i mogę jechać wszędzie i w każdych warunkach. To w 100% samochodowa muza.

Bez wątpienia. Ciekawe jakby tak zbadać zużycie paliwa. Z drugiej strony przy tej muzyce jazda staje się płynna. Można powiedzieć, nawet że "eko". I nic nie szkodzi, że pedał czasem w podłodze.

[Triceratops]

Nijaka sie ta plyta jakas zdaje, moze troche za dluga i rozwleczona ale mi po prostu brak ducha starego The Cult i tych charakterystycznych zagrywek Duffy'ego oraz tego szamanskiego nieco klimatu. Jakby nie wokal to w zasadzie moglby to byc dowolny zespol z okolic nieco hardrockowej alternatywy i ciezko by bylo zgadnac, ze to The Cult. Wlaczam sobie Sonic Temple i od razu nie mam watpliwosci kto gra.

[von Leers]

Tak sobie pozwolę odkopać temat. Przy całym moim uwielbieniu do "Love". "Electric"i "Sonic Temple" napiszmy sobie szczerze "Choice of weapon" a zwłaszcza "Hidden city" to okrutnie słabe płyty. Nie wiem - duetowi Duffy&Astbury wyczerpały się pomysły. Nikt się wiadomo nie spodziewał pomnikowych płyt jak wspomniane wyżej. Dla mnie osobiście "gwoździem do trumny" było kiedy obejrzałem przypadkiem gdzieś w pracy oficjalne DVD The Cult na którym Ian chciał być bardziej "czarny niż czarni". Żenujący spektakl - odradzam każdemu nawet wrogom. No nic - zostaje cieszyć się tym co wspaniałego po sobie zostawili jak chociażby to:

[youtube][/youtube]

[Gunman]

"Choice of weapon" ostro katowałem zaraz po premierze, teraz jakoś do niej nie wracam. Natomiast "Hidden city" zdarza mi się odświeżać kiedy mam ochotę na coś prostego i przebojowego. Żeby wszyscy nagrywali tylko tak okrutnie słabe płyty...

[Medard]

The Cult to dla mnie takie ogniwo pomiędzy szamańskim i psychodelicznym
The Doors, a hardrockowym pełną gębą
Guns n' Roses.
Czasami sobie zapodam Love albo z nowszych Beyond good and evil. Electric mnie trochę rozczarował i po nim coraz mniej chętnie sięgam po kolejne.

[HSVV]

ja z innej beczki z kolei - bo ostatnio leci mi The Cult tak często jak nigdy w życiu, i odkrywam sobie ten zespół w zasadzie na nowo, ale jedna rzecz nadal nie uległa zmianie - kompletnie nie kumam (nomen omen) kultu wokół Electric, szczególnie jak patrzę na pierwsze strony tego tematu. to praktycznie najsłabszy z klasycznych Cult, najmniej charakterystyczny, obdarty z tej specyficznej, gotyckiej magii poprzedniczek, jak i majestatu następcznyni. ot, taki zlepek samych rock'n'rollowych klisz (tekstowo i muzycznie). znaczy to dobry album, bardzo go lubię (powiedzmy, że jakiś tam urok i ogień w sobie ma), ale nie dociera do mnie jak można go ponad pozostałymi stawiać jednak, szczególnie Sonic Temple.

[Medard]

ja z innej beczki z kolei - bo ostatnio leci mi The Cult tak często jak nigdy w życiu, i odkrywam sobie ten zespół w zasadzie na nowo, ale jedna rzecz nadal nie uległa zmianie - kompletnie nie kumam (nomen omen) kultu wokół Electric, szczególnie jak patrzę na pierwsze strony tego tematu. to praktycznie najsłabszy z klasycznych Cult, najmniej charakterystyczny, obdarty z tej specyficznej, gotyckiej magii poprzedniczek, jak i majestatu następcznyni. ot, taki zlepek samych rock'n'rollowych klisz (tekstowo i muzycznie). znaczy to dobry album, bardzo go lubię (powiedzmy, że jakiś tam urok i ogień w sobie ma), ale nie dociera do mnie jak można go ponad pozostałymi stawiać jednak, szczególnie Sonic Temple.

Dla mnie Electric jest przeciętna, w szczególności do Love. Nawet nie chce mi się do niej wracać.

[byrgh]

Znam dwie ostatnie, są niezłe. Ale gdybyście tak mieli zarekomendować laikowi najmniej przebojowy The Cult, a najlepszy, co byście polecili?

[byrgh]

ja z innej beczki z kolei - bo ostatnio leci mi The Cult tak często jak nigdy w życiu, i odkrywam sobie ten zespół w zasadzie na nowo, ale jedna rzecz nadal nie uległa zmianie - kompletnie nie kumam (nomen omen) kultu wokół Electric, szczególnie jak patrzę na pierwsze strony tego tematu. to praktycznie najsłabszy z klasycznych Cult, najmniej charakterystyczny, obdarty z tej specyficznej, gotyckiej magii poprzedniczek, jak i majestatu następcznyni. ot, taki zlepek samych rock'n'rollowych klisz (tekstowo i muzycznie). znaczy to dobry album, bardzo go lubię (powiedzmy, że jakiś tam urok i ogień w sobie ma), ale nie dociera do mnie jak można go ponad pozostałymi stawiać jednak, szczególnie Sonic Temple.

W sumie to samo mówi się o debiucie Christian Death. Ja z kolei mówię tak o Catastrophe Ballet. Co kraj, to obyczaj.

[Medard]

Znam dwie ostatnie, są niezłe. Ale gdybyście tak mieli zarekomendować laikowi najmniej przebojowy The Cult, a najlepszy, co byście polecili?

To jest przebojowa muzyka, więc nie ma czego rekomendować :)
Może jedynka jako najbardziej gotycka.

[byrgh]

Dlatego od zawsze mam problem z tymi zespołami. No, chyba że noizują, jak Christian Death na Atrocities, albo snują swoje pasaże, jak to na Elizium sobie snują wiadomo kto :)

No to może inaczej: gdzie najwięcej bluesa, najmniej radiowego alt-rocka?

[HSVV]

Dla mnie Electric jest przeciętna, w szczególności do Love. Nawet nie chce mi się do niej wracać.

ja wracać wracam, ale nie jest to to samo natchnione uczucie jak przy odsłuchu eksplodującego wejścia w Sun King:)

Znam dwie ostatnie, są niezłe. Ale gdybyście tak mieli zarekomendować laikowi najmniej przebojowy The Cult, a najlepszy, co byście polecili?

najmniej przebojowy jest debiut Dreamtime, plus rzeczy sprzed The Cult (i.e. Southern Death Cult). samozwańcza z kozłem na okładce też cięższa w odbiorze.

ale ogólnie na moje sprawa z ich klasycznymi płytami wygląda tak, skoro już jestem w tym temacie:

Dreamtime, rasowy gotyk/post-punk. wszystko na miejscu jest - trybalne bębnienie, klimat, te charakterystyczne zagrywki gitarowe ogrywane przez Red Lorry, Sister Of Mercy, Siouxsie And The Banshees, etc.

Love - też gotycki album mocno, ale z bardziej hardrockowym zacięciem, mimo wszystko w swojej kategorii unikat. na pewno nie jest tak brudny jak poprzedniczka, lśni bardziej, ma bardziej przestrzenne brzmienie, ale za to go właśnie kocham. natchniony i hiciarski jak sam skurwiel.

Electric - klisze rock'n'rollowe jak pisałem dobry album do samochodu, ale brakuje mu tej magii, z której Rubin musiał ich obedrzeć i zrobić z nich takich trochę Led Zeppelin wannabe. lubię, ale z klasycznych Cult najmniej.

Sonic Temple - monument kurwa, no monument. w zestawieniu z nim praktycznie wszystkie poprzednie płyty brzmią bardzo... skromnie - niekoniecznie musi znaczyć gorzej (co kto woli w końcu), ale po prostu tutaj pocisnęli z ogromnym rozmachem, że do dzisiaj nie mogę wyjść z tego uczucia podziwu, kiedy leci Sun King czy (mój absolutnie ulubiony numer The Cult) Soul Asylum. nie da się z muzyki wycisnąć więcej emocji z muzyki niż jak w końcówce tego drugiego.

Ceremony - możliwe, że po Sonic mój ulubiony The Cult. obok debiutu najbardziej plemienny i szamański ich album, z tym, że zamiast gotyku masz potężnego hard rocka. Wild Hearted Son i - w szczególności - White są bezkonkurencyjne.

The Cult - i tu mam mocno ambiwalentny stosunek. kiedyś szalałem za nim, ale dzisiaj nie umiem się ustosunkować. leśny szamanizm i mistycyzm zniknęły kompletnie, zostąpił je za to bardziej miejski, quasi-grunge'owy (?) klimat. depresyjna, smutna, bolesna, wkurwiona, nie tak szlachetna jak poprzednie, na pewno zajebista w swojej kategorii, ale obecnie nie wracam do niej zbytnio, muszę mieć naprawdę specyficzny nastrój.

tak po krótce.


TL;DR Love, Sonic Temple, Ceremony.

przy okazji z wczesnego okresu wyróżnię jeden numer, bo kocham jak głupi:
[youtube][/youtube]