SIGH

[manieczki]

[youtube][/youtube]

[manieczki]

Ostatni album - dobry, fajny czy nbdb?

Bo nie wiem czy odfoliować płytę czy lepiej żeby w folii została :-)

haha post z 03-08-2013, 20:55, a plyta nadal we folii :D

[Plagueis]

Wyszedł nowy album szalonych Japońców, a na forume nikt nawet słowem nie pisnął.





[youtube][/youtube]

Jakiś taki bardzo japoński ten kawałek, shamisen robi swoje. Trochę dziwaczny numer, ale w ich przypadku to chyba nie najlepsze określenie. Podoba mi się, będzie zamawiane.

[Deathhammer66]

http://www.masterful-magazine.com/forum ... 2#p1583262" onclick="window.open(this.href);return false;

O świetnym debiucie. Resztę dyskografii muszę porządnie nadrobić któregoś dnia...

[bartwa]

Debiut wystarczy, to co później nie jest w stanie go przebić.

[Plagueis]

Debiut znakomity, ale później również nagrywali płyty wybitne i - co warto podkreślić - nigdy nie wydali żadnej lipy, każdy album to klasa sama w sobie.


BTW
Fajna recka, Deathhammer. ;)

[Scorn]

Do tej pory znałem tylko debiut + Scenes from Hell. Jestem w trakcie odkrywania reszty dyskografii, na początek Imaginary Sonicscape. Rewelacja, będzie dogłębnie badane.

Bardzo oryginalny zespół. Chyba nikt tak nie gra.

[Fixxed]

Ale sobie dziś debiut przypierdolę. Reszty nigdy nie sprawdzałem, więc jeśli polecicie panowie jedną, góra dwie płyty, to będzie b. miło

[tommek]

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Ot, ciekawostka. Dungeon synthowe demo Mirai Kawashima z Sigh, później przerobione w taki sposób, że powstał z tego "Ghastly Funeral Theatre" Sigh.

[mistrzsardu]

Jestem po odsłuchu ich ostatniego albumu. Bardzo dobra płyta. Miałem kilka płyt przerwy z Sigh a ta ostatnia weszła mi znakomicie. Klasyka rocka!

[DST]

Jestem po odsłuchu ich ostatniego albumu. Bardzo dobra płyta. Miałem kilka płyt przerwy z Sigh a ta ostatnia weszła mi znakomicie. Klasyka rocka!

Słucham od paru dni. Nazwę znałem od dawna, ale to pierwszy mój kontakt z ich muzyką. Bardzo dobra rzecz i polecam każdemu kto szuka czegoś oryginalnego a komu, tak jak mi, jakoś to przeszło bokiem. Niby riffy na tej płycie są tak rasowo (heavy) metalowe, ale jest to złożone do kupy z tymi wszystkimi wątkami w bardzo intrygujący sposób. Teoretycznie powinno to przyprawiać o zawrót głowy, a jest na tyle w dziwny sposób "chwytliwe" i przemyślane, że nie może wyjść ze łba. Ciągle przekonuję się do języka japońskiego, do którego po prostu nie jestem przyzwyczajony i w zwykłych warunkach nie zdzierżył bym wielu power/heavy metalowych zagrywek, ale to jest na tyle dobre, że w ogóle mi to nie przeszkadza.

Ostatni punkt to PERKUSJA. ABSOLUTNE MISTRZOSTWO ŚWIATA PISANE DUŻYMI LITERAMI. Nawet nie chce mi się pisać, bo nie wiem od czego zacząć. Wirtuozeria, finezja i kreatywność na poziomie tak nieosiągalnie wysokim, że praktycznie niespotykanym w muzyce metalowej.

[r o b e r t]

Widziałem na żywo w 2 Progach . Rozpierdol bis przeokrótny !

[szczylun]

I Saw the World’s End – Hangman’s Hymn MMXXV - z fejsa (translator )
W tym roku japońskie legendy black metalu Sight świętują 35-lecie istnienia. Dzięki karierze, która doczekała się wydania 12 albumów studyjnych, niezliczonej ilości pokazów na całym świecie i nieustającej poświęceniu przekraczaniu granic muzycznych, stanowczo ubrudzili swój status jako jeden z najbardziej szanowanych i wpływowych kultowych aktów
Aby to uczcić, Sigh postanowił ponownie odwiedzić swój opus z 2007 roku, Hangman’s Hymn. Kompozycyjna moc w sobie, Hangman’s Hymn, była w szczególności pierwszym albumem koncepcyjnym Sigh, łączącym szybko wpływy thrash metalu z lat 80-tych zespołów takich jak Wehrmacht, Sarcofago i Repulsion z muzyką klasyczną – zwłaszcza niemieckie symfonie. Jednak Hangman’s Hymn był często postrzegany jako nie spełnia w pełni własnych standardów zespołu pod względem wykonania i produkcji. W rezultacie frontman Mirai Kawashima podjął się na siebie, aby oddać sprawiedliwość temu czasami pomijanym arcydzieło skomplikowanego pisania piosenek poprzez ponowne nagranie z obecnym brzmieniem westchnienia i dostawą, pod tytułem I Saw the World’s End – Hangman’s Hymn MMXXV. Ustawiony do wydania na Peaceville 13 czerwca.
Sam Mirai wyjaśnia tło projektu:
„Hangman’s Hymn”, który ukazał się w 2007 roku, to jedna z moich najlepszych kompozycji w całej mojej karierze, ale niekoniecznie oznacza, że jest to mój ulubiony album Sigh. Największym problemem musi być nadmiernie monotonne granie na perkusji. Gitary są niechlujne. Produkcja daleko od najlepszej. A moje orkiestracje i wokal mogły być o wiele lepsze. Co z tego, że nagramy to ponownie z lepszymi muzykami i dzisiejszą produkcją? Pomysł zawsze był w mojej głowie i w końcu nadszedł czas, żeby go zrealizować. Wiem, że ponowne nagranie może być mieczem dwusiecznym. „Porażka kukurydzy” ma pewne wady. Podobnie jak „Imaginary Sonicscape”. Ale nigdy, przenigdy nie nagram ponownie tych albumów, bo jestem pewna, że straci to swoją magię. Ale „Hymn Hangmana” jest wyjątkiem. Można łatwo powiedzieć, co mam na myśli, jeśli słuchasz tej całkowicie ponownie nagranej wersji”.
Z Nozomu Wakai na gitarze i powracającym Mike'em Hellerem na perkusji, I Saw the World’s End – Hangman’s Hymn MMXXV jest zdecydowanie najzaciętszym, najbardziej brutalnym i najbardziej symfonicznym albumem Sigh do tej pory, z dodatkową bezbłędną dostawą nowych członków i nową orkiestracją instrumenty orkiestrowe. Produkcja Lasse Lammerta wnosi również zupełnie inny wymiar albumu z okładką dzięki uprzejmości Elirana Cantora.

[r o b e r t]

Będzie kupowane byle do czerwca .