IMMOLATION

[Realista]

Słucham tak sobie tego nowego materiału i jak dla mnie jest to ich najlepsza płyta od czasu "close to..." także na marzec szykuje sie zakup, kurde ostatnie płyty nie wywarły na mnie takiego wrażenia jak ta...

[Melepeta]

Wczoraj słyszałem cały album. Zakup obowiązkowy.

[kakademona]

na tą chwilę płyta jest na poziomie.z normalnego nośnika może byc tylko lepiej , choć nośnik mp3 brzmi i tak bardzo dobrze.
co do gitar przyznam wam rację.( należe do tzw chóru masterfula)

[mad]

Jestem rozczarowany i dziwią mnie Wasze zachwyty. Fajne brzmienie (na razie z mp3 - ale rzeczywiście już to słychać), muza typowa dla Immolation, rozpoznawalna na kilometr albo na wiorstę (wersja dla długopisa). I tu właśnie tkwi problem. Wcale nie oczekiwałem od Amerykanów wytyczania nowych szlaków, zrobili już dużo, ale stała się rzecz najgorsza z możliwych: autoplagiaty. Kiedy po raz pierwszy słuchałem płyty, to przy każdym utworze, w którym pojawiała się charaktrrystyczna dla Immolation zagrywka, zastanawiałem się, z którego wcześniejszego utworu ją zerżnęli. Powinni już sobie te zagrywki podarować, mało w nich zostało niezagranych kombinacji nutek. Na domiar złego poza tymi zagrywkami też nie jest ciekawie, np. mierzi mnie łopatologiczny riff w utworze tytułowym albo wyciszenia w niby - rozpędzonych utworach (to nie takie rozpędzenia jak kiedyś...). Dziwne, ale na poprzedniej płycie owego wrażenia autoplagiatu nie miałem, chociaż zaprezentowali swoje patenty po raz n-ty. Czyli wygląda na to, że były ciekawsze, bardziej oryginalne pod względem kompozycyjnym. Ech, szkoda, że poprzednia płyta miała nieco gorsze brzmienie (przynajmniej na to na razie wygląda).
Zatem między bajki trzeba włożyć myśl o dorównaniu przez MaD (o, jaki ładny skrót!) najlepszym płytom Immolation.

[Olo]

Bo to się nazywa "udoskonalanie wypracowanej formuły" a nie "podajmy to samo tylko trochę inaczej" (co właśnie zrobili na poprzedniej). Nie patrz się na to jakie są poszczególne elementy, tylko jak jest to wszystko poukładane całościowo.

[Castor]

Jestem rozczarowany i dziwią mnie Wasze zachwyty. Fajne brzmienie (na razie z mp3 - ale rzeczywiście już to słychać), muza typowa dla Immolation, rozpoznawalna na kilometr albo na wiorstę (wersja dla długopisa). I tu właśnie tkwi problem. Wcale nie oczekiwałem od Amerykanów wytyczania nowych szlaków, zrobili już dużo, ale stała się rzecz najgorsza z możliwych: autoplagiaty. Kiedy po raz pierwszy słuchałem płyty, to przy każdym utworze, w którym pojawiała się charaktrrystyczna dla Immolation zagrywka, zastanawiałem się, z którego wcześniejszego utworu ją zerżnęli. Powinni już sobie te zagrywki podarować, mało w nich zostało niezagranych kombinacji nutek. Na domiar złego poza tymi zagrywkami też nie jest ciekawie, np. mierzi mnie łopatologiczny riff w utworze tytułowym albo wyciszenia w niby - rozpędzonych utworach (to nie takie rozpędzenia jak kiedyś...). Dziwne, ale na poprzedniej płycie owego wrażenia autoplagiatu nie miałem, chociaż zaprezentowali swoje patenty po raz n-ty. Czyli wygląda na to, że były ciekawsze, bardziej oryginalne pod względem kompozycyjnym. Ech, szkoda, że poprzednia płyta miała nieco gorsze brzmienie (przynajmniej na to na razie wygląda).
Zatem między bajki trzeba włożyć myśl o dorównaniu przez MaD (o, jaki ładny skrót!) najlepszym płytom Immolation.

Myślę, że mniej jest autoplagiatu w nowym Immolation niż w ostatnich płytach Nile. Wydaje mi się (bo na to trzeba czasu, by stwierdzić czy płyta jest naprawdę dobra), że MaD będzie dużo lepszą płytą niż Shadows of the Light, a to jest już powód by się zainteresować jej kupnem.

[kakademona]

pod koniec roku wielu zapomni o tej płycie.

[Najprzewielebniejszy]

prawda, wypracowana formuła już troszeczkę się wyczerpała...

[Melepeta]

Pierwsze odsłuchy i rozczarowany nie jestem.

[est]

Kiedyś Robert żartował, że jak już się zestarzeją, to zaczną pykać jakiś fusion jazz lub coś w tym stylu.

Jak dobra nie byłaby nowa odsłona Immolation, wieloletnim fanom ciężko znaleźć nowinki w tym materiale. Każdy mniej więcej wie czego się spodziewać. Jeżeli ktoś faktycznie oczekuje od Immolation, że będą za każdym razem wyznaczać nowe ścieżki w Death Metalu, to nie dziwię się, że jest rozczarowany (mad). W tym miejscu należałoby napisać parę słów o Nile, ale nie chcę się na użytkownikiem mad pastwić

Analny pisze, że "wypracowana formuła już troszeczkę się wyczerpała" i trudno temu zaprzeczyć, choć ja napisałbym raczej, że zostało już z wypracowanej formuły trochę zaczerpnięte. Bo to jest coś co istnieje, co może zostać przerwane, ale nie zniknie.

No i na koniec tego pierdolenia powiem jeszcze (kakademona), że takie czasy, gdy nie wydana jeszcze płyty, stawia się na piedestale, a potem niejednokrotnie się o nich zapomina.

[Bonny]

No i na koniec tego pierdolenia powiem jeszcze (kakademona), że takie czasy, gdy nie wydana jeszcze płyty, stawia się na piedestale, a potem niejednokrotnie się o nich zapomina.

Dlatego ja posłuchałem 3 razy i wyrzuciłem do koszta. Spokojnie poczekam sobie na premierę.

[Maleficio]

a mi sie podoba bardzo nowa plyta, oczywiscie czekam na winyl i wtedy bede sie wypowiadal bardziej detalicznie

[Najprzewielebniejszy]

nowa plyta jest ok, ale jedna rzecz strasznie mnie do niej zniecheca - bebny, brzmienie werbla...nie wiem, kiedys jak nagrywali zywe bebny to wszystko jechalo, a teraz, probki na werblu sie pomieszaly, bo tak chaotycznej gry stuków puków i innych wyskoków nie słyszałem nigdzie... innna sprawa,ze "nowy" bebniarz to straszny patałach...do Unholy cult w immo wszystko razem zajebiscie jechalo i trzymalo sie kupy, pozniej, a szczegolnie na nowej plycie brzmi to tak jakby gitary (zajebiste jak zawsze) razem z bassem i wokalami to jedna bajka, a bebny - druga, tak jakby nagrywane do innych numerow i poprzestawialy sie w miksach.

[simondebelem]

no bałagani bałagani ale mimo to cała reszta jest na tyle cacy że można mu wsadzić pałkę w zadek i nie słuchać

[długopisyyyyyyyyyy]

nowa plyta jest ok, ale jedna rzecz strasznie mnie do niej zniecheca - bebny, brzmienie werbla...nie wiem, kiedys jak nagrywali zywe bebny to wszystko jechalo, a teraz, probki na werblu sie pomieszaly, bo tak chaotycznej gry stuków puków i innych wyskoków nie słyszałem nigdzie... innna sprawa,ze "nowy" bebniarz to straszny patałach...do Unholy cult w immo wszystko razem zajebiscie jechalo i trzymalo sie kupy, pozniej, a szczegolnie na nowej plycie brzmi to tak jakby gitary (zajebiste jak zawsze) razem z bassem i wokalami to jedna bajka, a bebny - druga, tak jakby nagrywane do innych numerow i poprzestawialy sie w miksach.

Właśnie bębny na tej płycie to mistrzostwo świata i najmocniejszy punkt tej płyty... jedne z najlepszych jakie w ogóle słyszałem w metalu.. poważnie

[Skaut]

nowa plyta jest ok, ale jedna rzecz strasznie mnie do niej zniecheca - bebny, brzmienie werbla...nie wiem, kiedys jak nagrywali zywe bebny to wszystko jechalo, a teraz, probki na werblu sie pomieszaly, bo tak chaotycznej gry stuków puków i innych wyskoków nie słyszałem nigdzie... innna sprawa,ze "nowy" bebniarz to straszny patałach...do Unholy cult w immo wszystko razem zajebiscie jechalo i trzymalo sie kupy, pozniej, a szczegolnie na nowej plycie brzmi to tak jakby gitary (zajebiste jak zawsze) razem z bassem i wokalami to jedna bajka, a bebny - druga, tak jakby nagrywane do innych numerow i poprzestawialy sie w miksach.

coś w tym jest, ale jednak jest na tyle gęsta, że bardzo przyjemnie wyłapuje się wszelkie smaczki (taki "A Token Of Malice" - riff wchodzący w 39 sekundzie i bębny w tle - miód) . Myślę, że dopiero przy tej płycie nowy bębniarz w końcu swój styl wypracował, bo na poprzednich dwóch też mi do końca partie bębnów nie odpowiadały, choć i tak lubię te płyty. 'Majesty and Decay' jest po prostu MAJESTATYCZNA i na dzień dzisiejszy stawiam ją praktycznie zaraz za debiutem, Close i Unholy.

[Castor]

Zapomniałeś o Here in After, która jest po prostu zajebistą płytą...

Ja tak ustawiłbym albumy Immolation (od najlepszej do najsłabszej):
Unholy Cult > Close to a World Below > Here in After > Dawn of Possession > Harnessing Ruin > Failures for Gods > Majesty and Decay > Shadows in the Light

Z czasem Majesty and Decay może awansować, bo spaść już raczej nie może

[twoja_stara_trotzky]

> Dawn of Possession

dyskwalifikacja

[Mol]

Here in After >>>>>>>>>>>>> reszta

[Skaut]

Zapomniałeś o Here in After, która jest po prostu zajebistą płytą...

Ja tak ustawiłbym albumy Immolation (od najlepszej do najsłabszej):
Unholy Cult > Close to a World Below > Here in After > Dawn of Possession > Harnessing Ruin > Failures for Gods > Majesty and Decay > Shadows in the Light

Z czasem Majesty and Decay może awansować, bo spaść już raczej nie może

o niczym nie zaponiałem. Jest debiut, poźniej Close na równi z Unholy i nową, póżniej Here in After, dwie poprzednie i na końcu Failures, która jest dla mnie zbyt hmm 'monotonna'.