Encyklopedia Masterfula - tu komentujemy

[hcpig]

Kiedyś był taki temat "Perły sprzed lat" czy jakoś tak, można by z niego powlepiać do encyklopedii opisy płyt a resztę wywalić.

[Triceratops]

dobrze gadasz jester, ale nie lepiej to z encyklopedii do jednego tematu? mniej roboty, statystki to ostatnio taki plaski wykres

[hcpig]

A niech będą i w jednym temacie, to już detale. W każdym razie to były dobre teksty no ale to chyba sami ich autorzy muszą je powklejać.

[Glene]

Świetna recenzja longinusa plyty Big Black - Atomizer, nie pozostawia ona innego wyboru przed czytelnikiem niz zapoznanie sie z opisywanym albumem.

[[V]]

zdycha ta encyklika,a taki fajny temat sie wydawal,poznac sobie jakies rary i jakies ine cuda na kiju;)

[longinus696]

zdycha ta encyklika,a taki fajny temat sie wydawal,poznac sobie jakies rary i jakies ine cuda na kiju;)

Nie bój nic. Reanimujemy za jakiś czas. Muszę się tylko ogarnąć.

[est]

A właśnie, co się dzieje z Tricetaropatsem?

[Bonny]

A właśnie, co się dzieje z Tricetaropatsem?

wyginął. nie był jak żubr, pod ochroną

[Rattlehead]

eeee tam, niedalej jak dzisiaj (wczoraj) całkiem zgrabny temat z recenzją jebnął

[Skaut]

Baton - DOSKONAŁY typ z tym GERMAN OAK

[longinus696]

Baton - DOSKONAŁY typ z tym GERMAN OAK

No i dobrze wyczaił te proto-industrialne motywy. Rzeczywiście płyta o dość ciężkim brzmieniu i smolistej atmosferze. Fajnie pomyślana otoczka, bo na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że muzycy są fanami wujka Adolfa, a przecież skądinąd wiadomo, że album jest manifestem antywojennym. No i faktycznie został nagrany w bunkrze.
Natomiast, żeby było jasne, są lepsze krauty i w jednej linii z rewolucjonistami typu Tangerine Dream, Can, Faust, Neu! albo Amon Duul II bym ich nie stawiał. Posłuchać jednak warto.

[twoja_stara_trotzky]

a ja bym ich ustawił trochę na antypodach. bo byli inni, mieli swój lot. poza tym kraut odbieram raczej jako zbiorowy ruch, a nie pojedyncze zespoły, nie do końca pasuje mi więc nawet wartościowanie tych płyt. było więcej takich kapelek równie doskonałych, co zapomnianych. i w życiu bym nie powiedział np. że Tangerine Dream było z definicji lepsze właśnie np. od jedynki German Oak, czy też od debiutu Agitation Free albo od dwójki-trójki Dzyan. tego nie da się tak prosto powydzielać.

[longinus696]

Moim zdaniem się da (przynajmniej w tym wypadku). I nie mówię już o kwestii oddziaływania na późniejsze pokolenia twórców, bo to jest oczywiste, skoro połowa alternatywnej elektroniki powołuje się na Tangerine Dream, a taki German Oak jest faktycznie zapomnianą perłą, być może wyraźniej obecną w świadomości fanów industrialu (i to też tylko tych bardziej dociekliwych).
Mnie raczej chodzi o to, że brakuje tam jakiejś "boskiej iskry", która nadałaby tej muzyce większej płynności, albo równego poziomu wszystkim utworom na płycie - czegoś, co przynależne jest właśnie geniuszom pokroju TD, Can, Neu!, Faust. Muzyka wspomnianych zespołów ma niezaprzeczalnie INDYWIDUALNY i głęboko przełomowy charakter, natomiast takie jamowanie, jakie uprawiał German Oak powstawało w dużych ilościach (i o wiele wcześniej), z tym jedynym plusem dla GO, że mieli specyficzne (bunkrowe) brzmienie i pobawili się samplingiem - za co stawiam ich stosunkowo wysoko, ale jednak niżej od tych kilku wyżej wymienionych.

poza tym kraut odbieram raczej jako zbiorowy ruch, a nie pojedyncze zespoły, nie do końca pasuje mi więc nawet wartościowanie tych płyt.

Kraut - jako zjawisko historyczne - owszem, natomiast w warstwie muzycznej zdecydowanie nie jako żaden tam zbiorowy ruch, tylko jako pojedyncze zespoły, bo przecież trudno ustanowić dla nich jakiś sensowny WSPÓLNY MIANOWNIK FORMALNY, poza szeroko pojętą psychodelicznością - zbyt szeroko moim zdaniem - oraz czerpaniem z ducha awangardy muzyki poważnej (oczywiście są elementy wspólne leżące poza formą: położenie geograficzne, typowy dla rozwoju takiej muzyki przedział czasowy itp.). Każdy z tych zespołów miał swoje własne wzorce, każdy miał indywidualną drogę rozwoju, więc nie widzę powodu do rozpatrywania ich jako coś z gruntu jednorodnego.

[Gore_Obsessed]

Szacuneczek dla Sineatera. Należy się wszystkim pozytywnie zakręconym.

[Revenant]

Szacuneczek dla Sineatera. Należy się wszystkim pozytywnie zakręconym.

Świetna sprawa. Jutro, w chwili wolnej dodam coś od siebie - o ile oczywiście autor nie ma nic przeciw. Mi najbardziej brakuje słowa o doskonałej "Death... is just the beginning", z którą niejedną noc zarwałem. Opiszę jutro :)

[Sineater]

Specjalnie zostawiłem na później, dlatego że jest dość znana i że mało na pierwszych trzech (późniejszych nie znam) niepublikowanych kawałków. Z tych samych powodów przełożyłem na czas nieokreślony "5 years of Nuclear Blast", "Rock Hard presents Monsters Of death" i "At death's door". Na najbliższą sesję recenzyjną mam zaplanowane Cyber, Nordic Metal, Cries of the unborn, Live Death i 2 części Carnage'owego "Voices From the Underground". Ale nie wiem kiedy znowu znajdę w sobie tyle werwy :) Może rozkręci się to w prawdziwą encyklopedię starych składaków? ;-)

[Morph]

Longinusie - wspaniały typ!

[longinus696]

Że Ty znasz i lubisz, to jestem przekonany, natomiast zupełnie nie wiem, co musiałbym powiedzieć, żeby niektórzy szanowni użytkownicy się zainteresowali. Może wspomnieć, że Lydia Lunch za młodu była fajną punkową suczką? Albo, że płyta, choć spójna, składa się z samych hitów, z których każdy ma własny charakterystyczny motyw?

[Raf]

Big Black "Atomizer" (1986)

Pomyśleć, jak to brzmiało wtedy, w 1986 roku – całą z pewnością był to najbardziej brutalny i odczłowieczony kawałek punk-rocka

Hmm... no to już nie był punk rock niezależnie co tam Albini o tym opowiadał no i nie wiem co rozumiesz przez brutalność ale pewnością nie najbardziej brutalny w takim sensie jak tego określenia używamy do zespołów hardcore/punk czy metalowych.

tu masz live z Big Black ad 1986 panowie brutaliści w kapelusikach

a tu np chłopaków z Siege dwa lata wcześniej ad 1984

[ultravox]

Hmm... no to już nie był punk rock niezależnie co tam Albini o tym opowiadał no i nie wiem co rozumiesz przez brutalność ale pewnością nie najbardziej brutalny w takim sensie jak tego określenia używamy do zespołów hardcore/punk czy metalowych.

Wydaje mi się, że Longinusowi chodziło o brutalność przekazu, poza tym nawet muzyczna "brutalność" nie polega przecież wyłącznie na szybkości i darciu mordy. Swoją drogą nie widzę powodu, żeby muzyki Big Black nie zaliczać do punk rocka.