US heavy metal, lata 80

[Lykantrop]

No to oczywiste, że najlepsza płyta DIO to "Heaven & Hell" :)

tak i to właśnie H&H to album, który można spokojnie postawić na półce z klasykami Black Sabbath za czasów Ozzy'ego.

Pewnie to trafi do tematu o herezjach, ale jak dla mnie era z Dio > era z Ozzy'm.

[Heretyk]

jezus maria....

[Riven]

bs jest zajebiste, ale ozzy to chujowy wokalista.

:D

nie, serio.

[Bezdech]

Pewnie to trafi do tematu o herezjach, ale jak dla mnie era z Dio > era z Ozzy'm.

Nie rozumiesz metalu ;(

[Harlequin]

Pewnie to trafi do tematu o herezjach, ale jak dla mnie era z Dio > era z Ozzy'm.

Bo to jest oczywista prawda i tylko archiwiści z IPNu uważają inaczej i przyznają ordery za zasługi. Granie może i prostsze, ale mniej siermiężne, mniej ideologiczne, a po prostu zajebiście rockowe, na pełnej kurwie z (moim zdaniem) najlepszym hardrockowym wokalistą ever. A "H & H" to absolutnie genialna płyta, zdecydowanie jedna z moich ulubionych, każdorazowo mam ciary gdy jej słucham.

[Riven]

no ale debiut... nie ma lepszej plyty w ich katalogu, a i w sumie w całym metalu :).

[Harlequin]

Obiektywizm i zasługi to jedno. Komentować nie trzeba chyba. Ale kurcze większą radochę mam ze słuchania H&H - chyba nie ma w dorobku BS płyty o takim rockowym pierdolnięciu. To jest po prostu zestaw 8 genialnych rockowych PIOSENEK (bo chyba tak to trzeba nazwać).

[Riven]

Nie chodzi o żaden obiektywizm i zasługi - w ogole o tym nie mowie. debiut to czyste zlo i data wydania/wpływ/okoliczności nie maja tu zadnego znaczenia.

[Bezdech]

Największym fenomenem jedynki jest to, że mimo oczywistych braków jest najlepszym co w temacie zostało nagrane.

[Harlequin]

Debiut to czyste zlo.

Na H&H zła jest tyle ile mięsa w parówce, ale jest za to 106% rockowego ognia i to mi w zupełności wystarczy, aby uznać ten album za wybitny. :)

[Riven]

Nie mam nic przeciwko, ale kurwa, takiej lovecraftowskiej wioski jak na debiucie nie ma nigdzie. Może Electric Wizard się zbliżył do tego klimatu.

[Lykantrop]

Obiektywnie rozumiem supremację debiutu kosztem reszty, bo na tę kwestię nie można patrzeć ahistorycznie, że się tak wyrażę. Jednak najprawdziwsze zło, narkotyki i psychodela to jak dla mnie są na "SBS".

[Harlequin]

SBS lubię chyba najbardziej z płyt z Ozzym, pewnie dlatego, że najbardziej jazzująca.

[Bezdech]

SBS to najsłabsze Sabbath do Sabotaż włącznie.

[Dragazes]

ja tak nie potrafię do muzyki podchodzę emocjonalnie i czysto subiektywnie. Dla mnie pierwsze 6 albumów Sabs to świętość (choć zawsze IV najmniej lubiłem).

[Lykantrop]

To jedziemy dalej z herezjami. "Paranoid" (w sensie album) mnie nudzi :P

[Karkasonne]

Dojebię bardziej: "Forbidden" to jeden z moich ulubionych BS.

[Bezdech]

Ja przebiję: poniżej poziomu kwarków wszystko jest zrobione z sera topionego Hohland.

[Biały]

Dla mnie pierwsze 6 albumów Sabs to świętość

właśnie to, od debiutu po Sabotage to absolutnie zajebiste płyty, następne dwie słabsze i koniec Ozzy'ego, po którym pojawia się Dio i na pierwszy strzał wychodzą z płytą na absolutny top w ich dyskografii. Mob Rules czy Dehumanizer, które to były wyżej porównywane z H&H to też bardzo dobre płyty ale jednak nie aż tak jak Heaven...

[Lykantrop]

Nawet młodzież poszła po rozum do głowy, a stare dziady tkwią w przestarzałym paradygmacie, na którym zęby zjedli profesorowie mianowani w PRL. Brawo, zaczynam wierzyć w przyszłość, która dotychczas malowała się tak jak ją przedstawiali Marduk na Pancernej Dywizji.