NAPALM DEATH

[Riven]

Ale zajebisty numer!!

[zawlekacz]

piękna piosenka! dziady nigdy sie chyba nie zestarzeją
no i Harris w |koszulce Antigama :) dobrze, że on gity ngrał zanim się na trochę odłączył od zespołu.
okładka piękna, gdzieś już widziałem ten motyw, jaskiś "artysta" wystawę chyba w tym stylu zrobił, pamiętam ludzką nogę zapakowana w tkai plastik supermarketowy własnie

[megawat]

Numer fajny, tylko gdzie te zapowiadane odchyły? ;)

[kenediusze]

Ufajmy że nie odsłaniają wszystkich atutów tak od razu. Im chyba można ufać.

[Pacjent]

Mam tylko jedną obawę, że tak jak w przypadku "Utilitarian" wyjdzie 4 wersje, w tym 3 z bonusami, na każdej wersji inne, a każdy z dodatkowych kawałków będzie oczywiście obłędny. Oczywiście taki tępy lewak jak Barney nie pomyśli o kimś kogo stać tylko na jeden egzemplarz i daje zarobić zachłannym wydawcom. "Enemy of the Music Business" k.... jego mać!

[Kurt]

Mam tylko jedną obawę, że tak jak w przypadku "Utilitarian" wyjdzie 4 wersje, w tym 3 z bonusami, na każdej wersji inne, a każdy z dodatkowych kawałków będzie oczywiście obłędny. Oczywiście taki tępy lewak jak Barney nie pomyśli o kimś kogo stać tylko na jeden egzemplarz i daje zarobić zachłannym wydawcom. "Enemy of the Music Business" k.... jego mać!

Problemy pierwszego świata. Ale muszę Ci przyznać rację, że to może być upierdliwe. W przypadku Utilitarian chyba wszystkie bonusy były na winylu.

[Zenek]

lewaki mają inne żołądki niż prawiczki? :)

też muszą coś do garnka włożyć

[Pacjent]

Mam tylko jedną obawę, że tak jak w przypadku "Utilitarian" wyjdzie 4 wersje, w tym 3 z bonusami, na każdej wersji inne, a każdy z dodatkowych kawałków będzie oczywiście obłędny. Oczywiście taki tępy lewak jak Barney nie pomyśli o kimś kogo stać tylko na jeden egzemplarz i daje zarobić zachłannym wydawcom. "Enemy of the Music Business" k.... jego mać!

Problemy pierwszego świata. Ale muszę Ci przyznać rację, że to może być upierdliwe. W przypadku Utilitarian chyba wszystkie bonusy były na winylu.

Na winylu jest 19 kawałków, a wszystkich jest 20.

[Nasum]

Dlatego też ucieszyłbym się na wydawnictwo "Death by manipulation" part II. A co do najnowszej, to też chciałbym, by nie wyszło kilka różnych wersji, z czego co najmniej dwie nie będą w naszym kraju w ogóle dostępne.

[Kurt]

Na winylu jest 19 kawałków, a wszystkich jest 20.

O, to też wszystkiego nie słyszałem :) To łobuzy...

[Harlequin]

[youtube][/youtube]

GWOLI PRZYPOMNIENIA :D

[Nasum]

To ten 20 kawałek? Niezły ;-)

[Kurt]

^^^ Chyba jestem uczulony na Jima Carrey'a bo zawsze mnie to nie bawiło.

[Heretyk]

Ufajmy że nie odsłaniają wszystkich atutów tak od razu. Im chyba można ufać.

raczej. bo jak nie im, to komu?

[Nasum]

No właśnie - komu? Ile jeszcze jest takich kapel?

[kenediusze]

Bardzo niewiele.

Pozwalam sobie zamieścić odpowiedź:

A potem dalej po kolei, aż do Utilitarian...

Jak Ci się podoba ten album? Bo z tych wszystkich albumów z okresu kiedy ND eksperymentował ze swoją muzyką, ten jawi mi się jako najbardziej zwarty, w sensie że przygotowywał ludzi na to, co miało nadejść wraz z pojawieniem się "Enemy...". Bardzo lubię muzykę zawartą na tym albumie, szkoda że nie jest należycie doceniony i przeszedł własciwie bez echa.

To jeden ze słabiej osłuchanych u mnie napalmów. To spoko płyta, ale nie wywołuje u mnie jakichś większych emocji; czuć na niej pewne zmęczenie, jak się odpali po niej Enemy... to słychać wyraźnie, że na Words zespół znalazł się w jakimś niefajnym miejscu. Natomiast zgoda, że jest zwarta i spójna. Jeszcze pewnie nad nią posiedzę, ale na razie jest to chyba jeden ze słabszych tytułów w ich dyskografii. Słucha się tego dobrze, ale dobrze że w pewnym momencie trochę przewietrzyli i oczyścili formułę, tylko im to na plus wyszło. Pewnie jeszcze ją postudiuję, akurat wydawnictw tej kapeli nie warto zlewać nawet jeśli wydają się potencjalnie mniej interesujące od reszty.

Cały ten eksperymentalny okres wydaje mi się mocno "dziwaczny". Jak teraz o tym myślę, to największy potencjał czuję w mało przeze mnie rozumianej "Diatribes" - jak jej słucham, to nie bardzo wiem o co muzykom chodzi i nieszczególnie mi się podoba, a jednak jest w tej muzyce coś co wciąga i zachęca do eksploracji. Z kolei Inside the Torn Apart jest trochę "strawniejsza" (nie tak pokombinowana jak Diatryby), ale nierówna. Words jest najspójniejsza i najbardziej wyrównana jako album, ale to nie na niej są najlepsze momenty z tego okresu.

Nie obraziłbym się jakby znowu poszli w kombinatorykę, może niekoniecznie cały album, ale np jakaś epa z eksperymentującymi numerami w stylu "napalm godflesh" - czemu nie. Bardzo mi się podobają np te pełne niemelodyjnych sprzężeń i prostych, monumentalnych melodii/rytmów walce jak Contemptuous, Smear Campaign, czy Evolved As One. Ostatnio usłyszałem też będący w tym klimacie bonusowy kawałek z Time Waits For No Slave - "Omnipresent Knife In Your Back", zajebisty numer.

[Kurt]

Fear, Emptiness, Despair jest bodaj najlepszą płytą z tego okresu. Przebija bez problemu wszystko od Utopia Banished, aż do Code is Red chyba...

[kenediusze]

A tak, zapomniałem. Na tyle znacząco odstaje ona in plus od trzech następnych, że jakoś nie widzę ich jako należących do tego samego okresu :D

Fear Emptiness Despair to rzecz jasna jeden z najlepszych napalmów, obok Scum, Smear Campaign, Harmony Corruption i Utopia Banished; tak bym widział napalmową czołową piątkę i każdy z tych albumów to 9/10 co najmniej.

[Pacjent]

"Fear, Emptiness, Despair" jest zapewne taki doskonały, bo kończył etap rozpoczęty "Harmony Corruption" i dawał sygnał, że idą zmiany, które już rok później objawiła EP-ka "Greed Killing".

[Nasum]

To jeden ze słabiej osłuchanych u mnie napalmów. To spoko płyta, ale nie wywołuje u mnie jakichś większych emocji; czuć na niej pewne zmęczenie, jak się odpali po niej Enemy... to słychać wyraźnie, że na Words zespół znalazł się w jakimś niefajnym miejscu. Natomiast zgoda, że jest zwarta i spójna. Jeszcze pewnie nad nią posiedzę, ale na razie jest to chyba jeden ze słabszych tytułów w ich dyskografii. Słucha się tego dobrze, ale dobrze że w pewnym momencie trochę przewietrzyli i oczyścili formułę, tylko im to na plus wyszło. Pewnie jeszcze ją postudiuję, akurat wydawnictw tej kapeli nie warto zlewać nawet jeśli wydają się potencjalnie mniej interesujące od reszty.

Cały ten eksperymentalny okres wydaje mi się mocno "dziwaczny". Jak teraz o tym myślę, to największy potencjał czuję w mało przeze mnie rozumianej "Diatribes" - jak jej słucham, to nie bardzo wiem o co muzykom chodzi i nieszczególnie mi się podoba, a jednak jest w tej muzyce coś co wciąga i zachęca do eksploracji. Z kolei Inside the Torn Apart jest trochę "strawniejsza" (nie tak pokombinowana jak Diatryby), ale nierówna. Words jest najspójniejsza i najbardziej wyrównana jako album, ale to nie na niej są najlepsze momenty z tego okresu.

W sumie zespół znalazł się wtedy w bardzo niefajnym miejscu, narastała w nich frustracja, dobijała słaba promocja nowych albumów, a zwłaszcza tego, ich menager okazał się być złodziejem i orżnął ich na kasie, pojechali na trasę z Cradle of filth która okazała sie sukcesem, a za która nie dostali ani grosza... Wszystko to omal nie przyczyniło się do zakończenia działalności. A muzyka? Pisałem już o tym albumie nie raz, dodam tylko że nie można zlewać tej płyty, jeśli nie wchodzi za pierwszym razem, posłuchaj kilka razy, wejdzie za którymś ukazując swoje niepokojące oblicze. Bo tak też ten album odbieram - jest w nim coś niepokojącego, jakby zapowiedź zbliżającej się tragedii lub innego mało pozytywnego doświadczenia. Taki podskórny lęk ukryty w dźwiękach, mimo brutalności przekazu ten niepokój przebija się tutaj w każdym utworze.

Daj też szansę "Diatribes" - to bardzo żywiołowy, wręcz przebojowy album; muzyka którą tu znajdziesz to eksploracja zupełnie nowych, nieznanych terenów dla ND, to próba znalezienia wyjścia dla śmiałych pomysłów i rozwiązań, z których zespół mimo pomruków niezadowolenia, wyszedł obronną ręką. Do mnie ta płyta trafiła bez problemu, uwielbiam ją.