Perły sprzed lat

[Block69]

(jak grzeczne dziewczynki poproszą o prezent, to go dostaną)

Daj tego prezenta

[twoja_stara_trotzky]

G.G.F.H. - Disease [1993]

Myly państwo, czas na prełę wśród perełek. Album, który spokojnie moźna uznać za jeden z najlepszych wśród wszystkich tych genialnych, ale zapomnianych krążków, znanych dziś jedynie wąskiej grupie psjonatów. Wyrwać gdzieś dziś ten kawałek metalu jest trudniej, niż załapaś syfa w klasztorze. Bez dwóch zdań jednak warto polować.
Trudno o lepszą definicję tego, co przez 53 minuty dzieje się po odpaleniu klawisza play lepiej, niż zdefiniowali to sami muzycy. Dwóch Angoli nazwało swój zespół GGFH, co tłumaczyć należy prosto: GLOBAL GENOCIDE, FORGET HEAVEN. Tytuł płyty jest równie wymowny. I nie ma co ściemniać. I jedno i drugie oddaje doskonale wibracje, jakie Brytole zamknęli w swojej muzyce. Tłumacząc na polski: ta muzyka to czystam nieskażona żadnym ludzkim odruchem, wszechogarniająca PATOLOGIA. Jednak w przeciwieństwie do piewców plugastwa w rodzaju WHITEHOUSE czy BRIGHTER DEATH NOW, tutaj koncentrat ze wszystkiego, co chore, podany jest w opakowaniu prawdziwego cukiereczka. Większosć numerów to po prostu hity nie z tej ziemi. Obłędna końcówka Flesh z cudownym solem gitary wkręca się w głowę i nie daje usiedzieć na miejscu, piękny zapętlony sampelek stanowiący motyw przewodni Room 213 wchodzi w mózg równie głęboko. Cudowny refren D.M.D.R. (Dead Man Don't Rape) śpiewać moźna przy goleniu, Plasterchrist to juź w ogóle materiał do radia. Tyle tylko, że to wszystko w żaden sposób nie osłabia przekazu płyty.
A sama muzyka? Rok 1993, zespół związany z GENIALNĄ wówczas Dreamtime (oddział Peaceville przeznaczony do wydawania odjazdów wszelakich). Metalu tu niewiele, a w zasadzie w ogóle. Sporo za to SKINNY PUPPY. Zarówno muzycznia, jak i, szczególnie, wokalnie, czuć tu sporą fascynację dokonaniami Kanadyjczyków. Ale o kopiowaniu, czy nawet naśladowaniu kogokolwiek, mówić trudno. GGFH ma tu zdecydowanie własny styl. I, szczerze mówiąc, jak słucham muzyki od ponad 20 lat już, tak w życiu nie słyszałem niczego, co przypominałoby ten album... Niestety kariera zespółu chwile po wydaniu tego krążka sie załamała ...bo jeden z członków trafił za kratki hehehe. Panowie wrócili ostatnio, ale, niestety, po dawnej świetności pozostał juź jedynie blady cień.

(jak ktoś chce prezent... to wiadomo )

[twoja_stara_trotzky]

MEATHOOK SEED - Embedded [1993]

I kolejna perła nad perły. NAPALM DEATH powinien dostać chyba jakąś specjalną nagrodę o losu, bo nie ma drugiego takiego zespołu, na łonie którego wychowałoby się tylko doskonałych muzyków, z których niemal każdy zapisał się na stałę w annałach muzyki ekstremalnej. Oczywiście od razu do głowy przychodzi Justin Broadrick i Mick Harris... tym razem jednak czas na braciszka tego drugiego - Mitcha Harrisa. W szczytowym (chyba) okresie twórczości swojej macieżystej grupy zdecydował się on na mały skok w bok. Towarzyszyli mu Donald Tardy i Trevor Peres z OBITUARY. I z pełną świadomością twierdzę, że żaden z tych trzech panów nie grał w źyciu na lepszym krążku niż Embedded. Kropka.
Zaczyna się niewinie. Delikatny beat i jakieś zbasowane klawisze, po kilku sekundach nadchodzi jednak prawdziwa nawałnica. Potęźne bębny, cudownie brudna gitara i przesterowne na maksa wokale. Prawdziwa jazda zaczyna sie jednak dopiero koło drugiej minuty boskiego Famine Sector. Transowy rytm, kompletnie posrane riffy, genialny wokal. Kiedy usłyszałem, a w zasadzie zobaczyłem (u ździry w MTV) to w 1993 roku, to zgupiałem. To nie było nowe, nowatorskie czy odkrywcze. To był kosmos. Zresztą dziś płyta doskonale się bronu, żeby nie powiedzieć, iż nadal nieco wyprzedza swój czas... Po "teledyskowym" Famine Sector idą, niczym ciosy na korpus, kolejne kawałki zbudowane według podobnego schematu. Wszystko oparte jest o mocarne riffy, które na myśl przywodzą idealną wypadkową nieco zwolnionego NAPALM DEATH, CELTIC FROST, VOIVOD i, czasem, GODFLESH. Do tego odhumanizowane, często skandowane, wokalizy i nieco elektroniki. Całość niezwykle rytmiczna, mechaniczna, transowa. Trudno wyróźniać poszczególne numery, bo wszystko tu płynie. Ale nie mogę nie wspomnieć o mom ukochanym A Wilted Remnant - po prostu miazga. Na deser mamy jeszcze blisko 14-minutowy, odrealniony, wędrujący w nieco bardziej ambientowo-industruialne rejony Sea Of Tranquillity. I koniec. Puszczamy od nowa, bo inaczej sie po prostu nie da.

Chłopaki, w innym składzie, po kilku latach, nagrali jeszcze jeden album... ale nie ma sobie co nim głowy zawracać... niestety...

[twoja_stara_trotzky]

FALL OF BECAUSE (pre GODFLESH) - Life Is Easy [1986/1999]

A tu wszystko się zaczęło. Za prekursorów ultraciężkiego gitarowego industrialu powszechnie uważa się GODFLESH. Całkiem słusznie zresztą. Wymienia się ich boski debiut - Streetcleaner albo EPkę Godflesh, tymczasem wszystko swój początek ma nieco wcześniej. Chłopaki pogrywali sobie, równolegle do NAPALM DEATH, od roku 1983 jako FALL OF BECAUSE (od razu wiadomo, gdzie szukali inspiracji). W 1986 nagrali nawet pełen album. Niestety - nie znaleźli wydawcy i rewolucja musiała poczekać jeszcze przez chwilę. W każdym razie krążek ten, o jakże znajomo brzmiącym tytule - Life Is Easy - ujrzał światło dzienne dopiero w roku 1999. Wydała go, w bardzo małym nakładzie, amerykańska wytwórnia Alleysweeper Records.
Na płycie znajduje się 8 numerów nagranych jesienią 1986 roku w składzie (i tu kumaci robią pod siebie) Broadrick / Green / Neville oraz kilkadziesiąt minut materiału koncertowego (i tu kumaci znów mają pełne gacie) nagranego w składzie poszerzonym o duet Harris / Bullen.
Skupmy się jednak na tym, co panowie zarejestrowali w studio. Początek płyty to czysta miazga. Zaczyna się od Devastator, a później wchodzi Life Is Easy. Oba numery znalazły się później, w innych wersjach oczywiście, na genialnym Streetcleaner. Każdego, który zna je z tego albumu uderzy od razu jeden mały szczegół - NIE MA TU ŻADNEGO AUTOMATU PERKUSYJNEGO. Wszystko jest żywe, a za garami zasiada ...Justin Broadrick. Nie zmienia to jednak faktu, że już w tych wczesnych wersjach kawałki po prostu rozpierdalają. Kolejne numery utrzymane są w podobnej stylistyce. Przez żywą perkusję i niesamowicie brudną produkcję czuć tu zdecydowanie więcej grind coreowych korzeni, niż na późniejszych płytach GODFLESH. W ogóle, łatwiej tu doszukać się wszelkich inspiracji, chociażby przez to, że styl zespołu dopiero raczkuje. I tak, trudno nie usłyszeć typowych dla CELTIC FROST riffów w pierwszej połowie Middle Amerika (w drugiej części mamy za to wymiany wokalne, jak z debiutu BAUHAUS), ciężko nie poczuć wibracji charakterystycznych dla wczesnego SWANS w rozkręcającym się powoli Merciless. Sporo tu też oczywiście KILLING JOKE. Wiele też potężnej punkowo-coreowej energii, czasem mamy wręcz wrażenie, że słuchamy jakiejś postapokaliptycznej wersji DISCHARGE. Nie jest to oczywiście arcydzieło na miarę pierwszych kilku albumów GODFLESH, SCORN czy późniejszych odjazdów Broadricka w ICE czy GOD, ale spokojnie zjada większość płyt ukazujących się dziś. Pod rozwagę.

ktoś chce liznąć historii?

[longinus696]

Generalnie widzę, że wytoczyłeś ciężkie działa. Odzew jednak znikomy.

[twoja_stara_trotzky]

bo Polacy lubią tylko te piosenki, które już znają

[longinus696]

Head Of David można chyba sobie odpuścic, bo recka takiego "Dustbowl" wyglądałaby dość podobnie. W przerwie świątecznej, jak znajdę trochę czasu to może wrzucę prześwietny debiut SCORNA.

[Block69]

Z mojej strony odzew znikomy bo cały czas sie zapoznaje z tymi wszystkimi wynalazkami. Narazie szkoda czasu na pisanie, trza słuchać póki wolne :]

[twoja_stara_trotzky]

Head Of David można chyba sobie odpuścic, bo recka takiego "Dustbowl" wyglądałaby dość podobnie. W przerwie świątecznej, jak znajdę trochę czasu to może wrzucę prześwietny debiut SCORNA.

właśnie słucham
i planuję dać niedługo...

[longinus696]

To daj coś innego. Jakieś harrisowe side-projekty....

[absinthe_patriote]

G.G.F.H. - Disease

Myly państwo, czas na prełę wśród perełek. Album, który spokojnie moźna uznać za jeden z najlepszych wśród wszystkich tych genialnych, ale zapomnianych krążków, znanych dziś jedynie wąskiej grupie psjonatów.

Ta nazwa padła już choćby na tym forum kilkakrotnie, więc może trochę przesadzasz...a może nie... Tak czy siak, warto o tym przypominać.

[twoja_stara_trotzky]

ale na tym forum siedzi wąska grupa pasjonatów
ale jakby tak sprawdzić, ile osób ma oryginał, to obstawiam, że nei więcej niz 3.

[boroowa]

trotzky, zająłbyś się lepieniem pierogów a nie pisanem recek przed dniem narodzenia pańskiego

GGFH i MEATHOOK SEED to klasyka klasyki, płyty megawybitne. SONIC VIOLENCE jakby mniej
może coś o PITCH SHIFTER ?

ale na tym forum siedzi wąska grupa pasjonatów
ale jakby tak sprawdzić, ile osób ma oryginał, to obstawiam, że nei więcej niz 3.

"Disease" i "Reality" mam na winylu. to kto jest tym trzecim?

[twoja_stara_trotzky]

a masz ich 7" na winylu?

[longinus696]

może coś o PITCH SHIFTER ?

Odpuścmy sobie tych "Godflesh wannabies"...

[twoja_stara_trotzky]

kolega widzę z tych, którzy kumają

MAIN - jak najbardziej, nawet się gdzieś tak przymierzam powoli, żeby wrzucić np. ich wczesne nagrania w rodzaju Hydra-Calm (dwie pierwsze 12", wyszły razem na CD) - zresztą oni są w pewien sposób powiązani ze sceną, o której mowa wyżej, choćby via Godflesh.

OLD - też planowałem wrzucić. trochę z przekory The Musical Dimensions... zamiast oczywistego Lo Flux Tube

no ale oba jeszcze chwilę poczekają, najpierw pójdzie coś z grupy: GOD, Malformed Earthborn, Foetus i Optimum Wound Profile

później pewno jeszcze Ice, Skrew, Pitch Shifter, Kong... te klimaty....

[twoja_stara_trotzky]

jak PAINKILLER to i NAKED CITY by się przydało
jeżeli o HARRISIE mowa, to bym chętnie pojechał jednym z najbardziej niezauważanych, czyli jego trzypłytową kooperacją z BATESEM (Batsem?) - Murder Ballads.

[boroowa]

może coś o PITCH SHIFTER ?

Odpuścmy sobie tych "Godflesh wannabies"...

zgadzam się jedynie co do "Industrial" - wariacje n/t bożegociała
od "Submit" to zupełnie inna bajka

[Wódz 10]

Natomiast z kręgów zbliżonych do SUNN i OLD wpadł mi w ręce LOTUS EATERS (O'Malley, Plotkin, Turner). Ambient w wersji orientalnej: dzwony, dzwoneczki, gwizdki, szumy. Polecam.

Lotus Eaters całkiem OK.

[longinus696]

Jakiś czas temu kupiłem TOTAL STATION - Mick Harris/Eraldo Bernocchi i jest to bardzo dobre.

Mam tę płytkę. Z tym, że to już "jaśniejsze" klimaty są. Momentami mi się nawet dość taneczne niektóre wątki wydały. Muszę chyba sobie to odświeżyć.... ale początek tej płyty jest rewelacyjny.