DEATH IN JUNE

[twoja_stara_trotzky]

jakiś ty dobry, miły i kulturalny. zuch chłopak. a raczej harcerz...

[Vvi sect (in)]

a ty jaki ekspert,a jaka elita..

[twoja_stara_trotzky]

tak, wiem, "u nas w niu jork sity to nie do pomyślenia".

[Vvi sect (in)]

wysil sie bardziej.zidentyfikuj mój avatar i pokaż jaka jesteś elita.
jak nie znasz,to możesz spierdalać i nie ma o czym gadać

[twoja_stara_trotzky]

ho ho ho, jakiś ty elitarny... zidentyfikuj mój, to może ci odpowiam na następnego posta.

[twoja_stara_trotzky]

http://www.suncitygirls.com/

żeby nie było.

[Vvi sect (in)]

tak jak myślałem

[Wódz 10]

"Douglas P. to mistrz pozorów, wirtuoz opakowania, władca powierzchowności i Piotr R. neofolku. Ma on również tą dziwną cechę odchodzenia na muzyczną emeryturę od paru już lat, podczas których ukazują się takie kwiatki jak "Abandon Tracks!", kuriozalny ich sukcesor "The Phoenix Has Risen", sympatyczne acz męczące "Live In New York", czy darmowe "Free Tibet", no i naturalnie kolejne reedycje klasycznych jego albumów, tym razem opakowane w kamienie. Informację o całkiem nowym materiale należy zatem przyjąć z nadzieją, zaskoczeniem, podnieceniem, no i drżeniem rąk przy rozrywaniu folii z płytą wewnątrz.

Szczerze teraz powiem, że po pierwszym przesłuchaniu nie poczułem zupełnie nic, po drugim zaś współczucie, że są na tym świecie ludzie, którzy wykosztowali się na dwa picture-dyski z tym oto albumem - gdybym do nich należał, to najpierw bym z cebulowymi łzami cedził przez zęby jak bardzo mi się ten album podoba, następnie przed napisaniem recenzji usiłował jak najprędzej komuś takowy rarytas opchnąć, a potem dopiero wylać swój żal. Żal! Żal kropka kom. Douglas zarzyna siebie, zarzyna gitarę, a najbardziej to zarzyna mnie który muszę słuchać tego jego zmieszanego rzępolenia i biadolenia o kupie węgla. I piszę to z pełną świadomością i pragnę zrazu podkreślić, że "Nada!" nie jest jedynym albumem Death In June który usłyszałem przed "The Rule Of Thirds". To co mnie dobija to nie tyleż postępująca jak rak asceza Douglasowej muzyki, ileż w zasadzie zupełnie zatracony klimat za jaki wielbiłem i wciąż wielbię jego nie tak znowu stare brzdąkaniny. Głos Douglasa posuwa się w latach i swojej barwie, ale wciąż pozostaje głosem Douglasa - to plus. Drugi plus to sample użyte do podkoloryzowania ogólnej mdłości Ginu Zwycięstwa jakim się tu poi klientów, zapodane wyraźnie drogą skrajnego kompromisu jaki coś Douglasowi narzuciło, a które stanowią przyjemne zaczerpnięcie powietrza przed kolejnym opadnięciem w nonsens akustycznego hardkoru. Bo tam już czycha Pan Trądu ze swoją zdezelowaną gitarą na której akompaniuje jednakoż na każdej kolejnej kompozycji! Mam wrażenie, że w zasadzie mógłby nie przerywać tego mechanicznego szarpania drutów i tylko smęcić kolejne zwrotki swojej nieprzeniknionej poezji - i myślę nawet że w kilku miejscach właśnie tak robi. I dopełnia swojego długo postępującego unicestwienia jako poważnego artysty, marki, solidnej firmy. Może o to tu chodzi...

Wczoraj obejrzałem jeden z najbardziej debilnych horrorów w swoim życiu - "Zombie Nation" reż. Ulli Lommela. Szkoda że nie słuchałem w jego trakcie "The Rule Of Thirds", myślę, że świetnie by pasowało, a mój mózg byłby przed weekendem ostatecznie zlasowany."

[Riven]

hmm, pare dni temu mowiles, ze jednak zajebiscie zaskoczyla

nie rozumiem, czopek wyskoczyl czy jak? kiepsko wepchnales

[Wódz 10]

Przecież to nie moje

[Riven]

no to trzeba bylo napisac ; <

[Wódz 10]

Dałem duży cudzysłów, żeby było wiadomo

Dziwny kolo. Wyśmiewa największe atuty tej płyty. Dał jej całe 2/5

[Riven]

dobra, bez ironii, nie dales zadnego quote ani nie wspomniales, ze to cytat.

ja bylbym w stanie uznac jego zarzuty za sensowne gdybym nie slyszal tej plyty i nie czul jej zajebistego klimatu. a poza tym, jest ona dosc odmienna od wczesniejszych nagran, nawet pod katem czysto muzycznym. gitara, wokal i kilka sampli? z tego co slyszalem, to tak jeszcze nie gral. takie what ends czy rose clouds maja bardzo geste aranzacje klawiszowe.

inna sprawa - w pewnym momencie mnie ponioslo i obstawialem 9/10. Teraz waham sie miedzy 7,5 a 8. czyli i tak jest swietnie.

[Wódz 10]

dobra, bez ironii, nie dales zadnego quote ani nie wspomniales, ze to cytat./quote]

To znaczy doedytowałem go później
Teraz już wygląda to OK.

inna sprawa - w pewnym momencie mnie ponioslo i obstawialem 9/10. Teraz waham sie miedzy 7,5 a 8. czyli i tak jest swietnie.[

No chyba podobnie oceniałbym. 8/10

[longinus696]

Facet wyraźnie zapomniał dodać, że NIE ROZUMIE tej muzyki i że zupełnie nie pojmuje, jak minimum środków może się przełożyć na maximum wrażeń.
Wniosek: nie zna też "Transylvanian Hunger" ; )

[Wódz 10]

Facet wyraźnie zapomniał dodać, że NIE ROZUMIE tej muzyki i że zupełnie nie pojmuje, jak minimum środków może się przełożyć na maximum wrażeń.
Wniosek: nie zna też "Transylvanian Hunger" ; )

Hahaha. Ładne porównanie. Dwa ascetyczne pomniki

[4m]

"Szczerze teraz powiem, że po pierwszym przesłuchaniu nie poczułem zupełnie nic, po drugim zaś współczucie, że są na tym świecie ludzie, którzy wykosztowali się na dwa picture-dyski z tym oto albumem - gdybym do nich należał, to najpierw bym z cebulowymi łzami cedził przez zęby jak bardzo mi się ten album podoba, następnie przed napisaniem recenzji usiłował jak najprędzej komuś takowy rarytas opchnąć, a potem dopiero wylać swój żal. Żal! Żal kropka kom. Douglas zarzyna siebie, zarzyna gitarę, a najbardziej to zarzyna mnie który muszę słuchać tego jego zmieszanego rzępolenia i biadolenia.... "

Po 4 odsłuchach zgadzam się z eliksem - bieda i żal

[jesterSS]

I bardzo dobrze, że są i takie opinie. Nie ma świętych krów. Tą receznję, którą Wódz zamieścił gdzieś wyżej czyta się sto razy lepiej niż kolejną laurkę skorbaną pod wrażeniem autorytetu. Znacie jeszcze jakieś recenzje tego pana?

[4m]

http://www.postindustry.org/ , eliks wie co pisze, ale z perspektywy metalowca trzeba wziąć poprawkę na nieco inny gust.

[Riven]

czy ktos wie moze co z dystrybucja nowego krazka w naszym kraju? w rockers nadal nic nie ma, a mialo byc juz dawno. to samo tyczy sie nowego C93