DEATHSPELL OMEGA

[Baton]

Nie, puszczam sygnały dymne.

[wombat]

Słucham pierwszy raz nowej epki i jest tak jak myslalem - paracletus, to tylko chwilowe, minimalne obnizenie lotow. Zajebiste granie.

[Nerwowy]

Sęk w tym, że Paracletus to lepszy materiał niż ta EP ;).

[wombat]

Sęk w tym, że Paracletus to lepszy materiał niż ta EP ;).

Nieeeeeeee, Paracletus jest ulozony, a epka to bezposredni wpierdol.

[Nerwowy]

Jest ułożony, bo taki miał być a ta EPka to jest takie granie na zasadzie: wszystkiego po trochę. Nie słyszę w tym jakiejś konkretnej koncepcji po prostu.

[DCI Hunt]

Sęk w tym, że Paracletus to lepszy materiał niż ta EP ;).

Też tak uważam. Oczywiście to i tak rewelacyjny materiał, ale Pampalepus jest bardziej monolityczny i wyrazisty.

[Riven]

Ano. Nie jestem fanem parakleta ale im więcej mija czasu od premiery tym bardziej mi się podoba ;) jeszcze trochę i przestaną mnie te melodie mdlic ;p

[Baton]

Paracletus to bardzo dobry album, nie ma w nim niczego mdlącego. Zgoda, jest melancholijno - sentymentalny, ale wiochy tam abslutnie nie ma, to jest sentymentalność i melancholijność w dobrym wydaniu. I nikt mnie nie przekona, że jest inaczej, słucham właśnie ostatniej ANATHEMY - to jest dopiero obora i smutne pitolenie, a nie Paracletus.

Epka nie bangla jak dla mnie. Coś jest z nią nie tak ogólnie, na tyle, że nie wsłuchiwałem się zbyt dokładnie. Może sobie zapuszczę zaraz i zobaczę czy coś się zmieniło, ale jakoś brakuje mi w niej czegoś co by przykuło uwagę i kazało do tego materiału przysiąść na dłużej, tak jak jest z Fas na przykład, czy nawet z Paranapletusem.

[Riven]

ja to zartobliwie pisałem ;) nie twierdzę ze jest mdly, chociaż takie robił początkowo wrażenie. wynikało to pewnie z faktu ze to jednak mocna zmiana kierunku po fas, oraz że oczekiwania miałem wtedy chyba większe niż teraz po nowym voivod ;)

[Drone]

"Paracletus" jest płytą dla słuchacza dorosłego, dojrzałego emocjonalnie. Oczywiste jest, że młodzież, która z pewnymi uczuciami w swoim życiu nie miała jeszcze do czynienia, tej płyty nie zrozumie. Dziś te uczucia (te melodie!) wydają się mdlące, podobnie jak smak wątróbki i szpinaku są mdlące dla większości przedszkolaków :)

[Kurt]

Zechciałbyś wyjaśnić, co dojrzałość emocjonalna ma wspólnego z niemal elegijnym charakterem Paracletus? Pytam poważnie.

[Riven]

Taki dronowy trolling ;) on nie wierzy w te rzeczy, spokojnie

[Shamrock]

imo kazdy post drone to trolling

[Kurt]

To dobrze, bo już mi soli trzeźwiących zaczęło brakować z przejęcia i oczekiwania na odpowiedź.

[Drone]

Tak, ta płyta ma charakter elegijny. A elegia wyraża całe spektrum uczuć: smutku, refleksji, rezygnacji i tym podobnych. Osoba niedojrzała emocjonalnie nie potrafi takich uczuć rozpoznać w pełni, nie zadziała mechanizm ich indukcji, nie wejdzie z tymi uczuciami w żadną relację - o ile w ogóle się pojawią, to może je reaktywnie wyśmiać, wyprzeć, odrzucić. A prościej: czemu przeciętny odbiorca muzyki woli Marylę Rodowicz a nie DsO? Bo jest właśnie przeciętny i prosty. Albo jest jeszcze dzieckiem i to trafia w jego nieukształtowaną emocjonalność.

[brb]

Epka nie bangla jak dla mnie. Coś jest z nią nie tak ogólnie, na tyle, że nie wsłuchiwałem się zbyt dokładnie. Może sobie zapuszczę zaraz i zobaczę czy coś się zmieniło, ale jakoś brakuje mi w niej czegoś co by przykuło uwagę i kazało do tego materiału przysiąść na dłużej, tak jak jest z Fas na przykład, czy nawet z Paranapletusem.

ja dlugo czekalem az ostatnia EP mi zaskoczy. na dzien dzisiejszy uwazam ze jest o wiele lepsza niz Paracletus. Mniej smutku, wiecej wkurwienia, lepsze brzmienie, wokalnie tez nieco inaczej niz wczesniej. calosc jest jak dla mnie o wiele bardzie dojrzala od Paracletusa. Po pierwszych kilku odsluchach mialem wrazenie ze ta EP to jedynie rozwinieciem patentow z ostatniej plyty. Dopiero od niedawna wiem ze bylem w bledzie. W ogole Fiery Serpents to chyba jeden z lepszych utworow jakie udalo im sie kiedykolwiek nagrac

[Drone]

W ogóle uważam, że wartościowanie płyt od czasu SMRC (a nawet od "Manifestations 2002") mija się z celem. Po prostu każda porusza się po nieco innych rejonach, przy czym epki są pomostami między płytami, dosłownie zaczynają się tam, gdzie skończyła się jedna płyta, a kończą u wrót następnej. Brzmi banalnie, ale tak naprawdę jest. Nie podejmuję się napisać nierówności odsłuchowej - to jest jakiś nowy muzyczny kosmos, a wartościowanie jego poszczególnych elementów może być słuszne tylko i wyłącznie na płaszczyźnie chwilowego upodobania bądź na stale zafiksowanego gustu.

[Baton]

W ogóle uważam, że wartościowanie płyt od czasu SMRC (a nawet od "Manifestations 2002") mija się z celem. Po prostu każda porusza się po nieco innych rejonach, przy czym epki są pomostami między płytami, dosłownie zaczynają się tam, gdzie skończyła się jedna płyta, a kończą u wrót następnej. Brzmi banalnie, ale tak naprawdę jest.

Pomijając cała resztę, z która można się zgadzac lub nie, to to zacytowane jest akurat trafną uwagą, tak mi się zdaje.

Btw. Manifestations 2002 to bardzo dobry album, a wydaje mi się, że ogólnie raczej ignorowany, mało się o nim mówi. A jest znakomity! Przerzuca pomost między "starym" DSO a "nowym", z tym, że robi to od strony "nowego". I efekt jest znakomity - zimny, przeraźliwie odhumanizowany black metal w tradycyjnych szatach. Atakuje znienacka. Niby wydaje się to być mocno osadzone w tradycji, a jednak kąsa nieporównywalnie bardziej niż miliard innych kapel tego typu. Wspaniała płyta, ale trzeba wyjąc uszy z dupy żeby to usłyszeć.To nie są grzeczne misie panda, które nagrywają płytę, a potem ide do żony i dzieci śpiewac kołysanki i oglądać Smerfy. To jest kurwa poważna sprawa.
Może to zabrzmi heretycko, ale słucha mi się tego lepiej niż SMRC, które sobie tez bardzo cenię i do którego mam nawet spory sentyment.

[Riven]

W ogóle uważam, że wartościowanie płyt od czasu SMRC (a nawet od "Manifestations 2002") mija się z celem. Po prostu każda porusza się po nieco innych rejonach, przy czym epki są pomostami między płytami, dosłownie zaczynają się tam, gdzie skończyła się jedna płyta, a kończą u wrót następnej. Brzmi banalnie, ale tak naprawdę jest. Nie podejmuję się napisać nierówności odsłuchowej - to jest jakiś nowy muzyczny kosmos, a wartościowanie jego poszczególnych elementów może być słuszne tylko i wyłącznie na płaszczyźnie chwilowego upodobania bądź na stale zafiksowanego gustu.

Tak jest.

[Kurt]

Tak, ta płyta ma charakter elegijny. A elegia wyraża całe spektrum uczuć: smutku, refleksji, rezygnacji i tym podobnych. Osoba niedojrzała emocjonalnie nie potrafi takich uczuć rozpoznać w pełni, nie zadziała mechanizm ich indukcji, nie wejdzie z tymi uczuciami w żadną relację - o ile w ogóle się pojawią, to może je reaktywnie wyśmiać, wyprzeć, odrzucić. A prościej: czemu przeciętny odbiorca muzyki woli Marylę Rodowicz a nie DsO? Bo jest właśnie przeciętny i prosty. Albo jest jeszcze dzieckiem i to trafia w jego nieukształtowaną emocjonalność.

Albo jest zwykłą płaczliwością, która jest wyrazem niemocy; cała reszta zdaje się wtedy być jedynie nadbudową, próbą jej uzasadnienia. A to już z dojrzałością (chyba) nie ma nic wspólnego.