Church of Misery - "And Then There Were None..."
2016 / 6cd
Rise Above Records
Japan
Większość z nas by się poddała. Ja na pewno tak. Jakiś czas temu szeregi Church of Misery opuściło 3/4 składu. Na pokładzie pozostał jedynie kapitan i basista w jednym, czyli Tatsu Mikami. Zamiast po ludzku dać sobie spokój z tym całym muzykowaniem, bądź dołączyć do innej kapeli, nasz bohater poszedł pod prąd. Skomponował całość muzyki na nową płytę i dobrał sobie odpowiednich współpracowników. Analizując skład, który zarejestrował "And Then There Were None...", ciężko oprzeć się wrażeniu, że to jedynie projekt stworzony na potrzebę chwili. Zresztą wszelkie wątpliwości rozwiewa adnotacja zamieszczona wewnątrz okładki. Jak byk stoi, że płytę stworzył Tatsu Mikami w kooperacji z pozostałymi trzema muzykami. Na pokładzie znalazł się Scott Carlson, powszechnie znany jako basista/wokalista kultowego Repulsion. Z racji mega odległości dzielącej grindcore od doom metalu, obecność Carlsona na tle pozostałych wydaje się najbardziej zaskakująca. Trzeba jednak pamiętać, że to nie pierwsza przygoda twórcy "Horrified" z doom metalem. Na "The Last Spire", pożegnalnym albumie Cathedral, Carlson ciągnął za grube struny. Tym razem przejął obowiązki wokalne. Oprócz niego na pokładzie znaleźli się ludzie, którzy z niejednego doomowego pieca chleb jedli. Perkusista Eric Little gra na co dzień pogrzebowe rytmy u boku Dave’a Shermana w Earthride, zaś gitarzysta Dave Szulkin produkuje się w Blood Farmers. Nie wiem w jaki sposób powstawała płyta kapeli złożonej z jednego oryginalnego członka oraz ekipy najemników, lecz należy stwierdzić że tak egzotyczny kolektyw brzmi wyśmienicie. Można odnieść wrażenie, że panowie znają się jak siwe konie, zaś proces rejestracji "And Then There Were None..." to po prostu kapitalny pretekst by starzy znajomi mogli spotkać się po latach. Naturalne, analogowe brzmienie ukazuje kapelę, która świetnie prosperuje pogrążając się w oparach Sabbath’owej spuścizny. Słychać to zwłaszcza, gdy w utworach powstaje miejsce na swobodniejsze, wręcz bluesowe granie. Przyznam, że podczas pierwszego odsłuchu miałem pewien problem z tą płytą. Gdy już na dobre rozkręcił się otwierający płytę "The Hell Benders", w mojej mózgownicy eksplodowała wątpliwość, czy aby na pewno Światu potrzebna jest kolejna wariacja na temat "Paranoid", "Master of Reality" i "Vol. 4". Przecież płyt o tematyce pokrewnej powstało bez liku. Wątpliwość owa rozwiewała się stopniowo podczas kolejno następujących po sobie taktów. No bo przecież muzyka ma także bawić, a ja przy "And Then There Were None..." bawię się świetnie. Wypada nadmienić także, że Church of Misery to nie jest kolejna sezonowa gwiazdka wyrosła na retro trendzie. Kapela działa od 1995 roku, ma na koncie sześć dużych płyt i sporo pomniejszych wydawnictw. Trudno więc odmówić Tatsu Mikami determinacji i właściwej motywacji. Ten stary wyga i równocześnie wielki fascynat doskonale wie dokąd zmierza, potrafi tworzyć świetne riffy i zgrabnie je aranżować. Poza tym to nie tak, że na "And Then There Were None..." brakuje elementu zaskoczenia. W tym miejscu muszę wspomnieć o wokalach Carlsona, zwłaszcza tych prowadzonych w wyższych rejestrach. Okazało się, że ikoniczna postać grindcore’a doskonale odnajduje się w tego typu stylistyce i podołała wyzwaniu w zaskakująco chwytliwym i śpiewnym stylu. Zresztą całokształt "And Then There Were None...", pomimo zdecydowanie odtwórczej natury, broni się niespodziewanie dobrze. Płyta zdecydowanie warta poświęconego jej czasu i pieniędzy.
www.churchofmisery.net
www.facebook.com/pages/Church-of-Misery-Official/201919249863326
www.riseaboverecords.com
www.facebook.com/riseaboverecordsRobert Jurkiewicz / 8,5 Szukaj więcej o Church of Misery
Co za debiut! Jestem absolutnie zauroczony tym co zaserwowała ta norweska ekipa i absolutnie nie dziwię się, że Dark Descent nie zwlekała z kontraktem. Dotychczasowe doświadczenie muzyków Sover...
...co do saksofonu to był to przypadek całkowity. Bo idąc coś zjeść do miasta napotkaliśmy kolesia który na ulicy grał na saksofonie. Zagadałem do niego żeby nagrał nam jakieś partie i zgodził się. Oczywiście nie miał pojęcia na co się porwał, do tego komunikacja nie była najlepsza, bo okazał się być obywatelem Ukrainy i język polski nie był dobry albo w ogóle go nie było...